ผมกับแฟนมักจะมีความเห็นไม่ตรงกันและมักจบบทสนทนาด้วยการโกรธกันหรือทะเลาะกันอยู่เสมอครับ
บางครั้งเราเห็นสิ่งที่เขาทำมันไม่ถูกต้องหรือไม่ควร เราก็อยากจะเตือนเขาครับ (ผมพูดดีๆอย่างใจเย็นทุกครั้งเลยนะครับ) แต่พอเราเตือนเขาแล้วมันกลายเป็นเหมือนไปสั่งสอนเขาอะครับ แต่ทุกครั้งผมแค่เตือนจริง ๆ เขาจะเชื่อไหมผมไม่เคยซีเรียสหรือบอกให้เขาทำแบบนี้ ๆ เลยครับ ผมเคารพความคิดของเขาในทุก ๆ อย่างครับ และพยายามจะเติมพลังบวกในวันที่เขาเหนื่อยอยู่เสมอครับ แต่แฟนผมมักจะไม่พอใจเวลาที่ผมแสดงความเห็นไปครับ มันเหมือนว่าเราไม่เข้าข้างเขาประมาณนี้ครับและจะจบลงด้วยการโกรธกันและทะเลาะกันทุกทีเลย
    บางครั้งแฟนก็ถามความคิดเห็นของผม พอผมตอบตามที่ผมคิดไปก็ไม่ตรงใจเขาและทะเลาะกันอีกครับ ผมเครียดมาก ๆ เลย มันเสียใจอะครับ เหมือนมีแฟนแล้วเราคุยกันไม่ได้เลย
    ทางเดียวที่ผมจะรอดคือต้องเข้าข้างเขาโดยตัดเหตุผลทุกอย่างออกไปหรอครับ เคยลองทำแล้วครับแต่มันอึดอัดมาก ๆ เลยครับ ผมอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นหรือวิธีการช่วยกันแก้ปัญหากับคนที่รักโดยไม่ทะเลาะกัน ผมควรทำยังไงดีครับ
    ผมรู้สึกเหมือนผมเป็นศัตรูกับเขาตลอดเวลา เหมือนสู้กันตลอดเวลา ไม่ว่าปัญหาจะเล็กหรือใหญ่ เป็นปัญหาร่วมกันหรือการช่วยปัญหาของแฟนก็แล้วแต่ผมไม่อยากสู้กับเขาแล้วเลยครับ ผมเหนื่อยมาก ๆ เลย🥹 
    บางครั้งเขาหงุดหงิดโมโหกับปัญหาเล็ก ๆ เราก็พยายามจะช่วยเขาหาวิธีแก้ปัญหา ไม่อยากให้เขาเครียดมากเกินเหตุ อยากให้เขาใจเย็น ๆ ผมควรทำยังไงดีครับ