เราอายุเกิน 45ปีแล้ว เมื่อก่อนเรามีสังคม เรามนุษย์สัมพันดี พูดจนคนรอบตัวบอกว่าเราพูดมาก พอปัจจุบัน เราเหนื่อยกับการพูด การคบคน เราชอบอยู่คนเดียวมากขึ้น เราเหนื่อยกับการเข้าหาคนอื่น เรารับผิดชอบทำงานของตัวเองให้ดี ให้ผิดพลาดน้อยที่สุด ไม่ยืมเงินใคร ไม่มีประวัติเรื่องชู้สาวในที่ทำงาน เราโสด( หย่า) เพราะเคยมีน้ำใจ แล้ว มันจะกลายเป็นหน้าที่ เราเลยถอยออกมา
เราไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ และไม่เอาเปรียบใคร อยู่อย่าเอกเทศ มีความสุขของเราไป วันๆ แต่ก็มีคนไม่ชอบเราอยู่ดี มีคนมาถามเราว่า ควรทบทวนตัวเองไหม ว่าทำไมคนถึงไม่ชอบเราเยอะขนาดนี้ เราถามกลับว่า แล้วเราไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน ถึงต้องไม่ชอบเรา ไม่มีใครตอบได้ แล้วเราควรมานั่งทบทวนตัวเองไหมเนี่ย แบ่งปันประสบการณ์ กันหน่อยนะคะ
การที่เราไม่มีสังคม หรือ คนรอบตัว แสดงอคติ กับเรา ความผิดนั้น อยู่ที่เรา หรืออยู่ที่ใคร เราจำเป็นต้องมานั่งสำนึกตัวไหม
เราไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ และไม่เอาเปรียบใคร อยู่อย่าเอกเทศ มีความสุขของเราไป วันๆ แต่ก็มีคนไม่ชอบเราอยู่ดี มีคนมาถามเราว่า ควรทบทวนตัวเองไหม ว่าทำไมคนถึงไม่ชอบเราเยอะขนาดนี้ เราถามกลับว่า แล้วเราไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน ถึงต้องไม่ชอบเรา ไม่มีใครตอบได้ แล้วเราควรมานั่งทบทวนตัวเองไหมเนี่ย แบ่งปันประสบการณ์ กันหน่อยนะคะ