สวัสดีค่ะ ณ.รร.เเห่งหนึ่งในโคราช สายวิทย์
เขาเป็นครูเราเป็นนักเรียนชั้นม.6ค่ะ เเต่เรียกเขาว่าอาจารย์(เป็นค่านิยมที่สืบทอดกันมา)
ตอนม.4เราเห็นอาจารย์คนนี้ครั้งเเรกรู้สึกว่า ทำไมสวยจังเเต่ก็ไม่ได้อะไร ปลื้มๆไม่ได้มีบทสนาใดๆเลย
ม.5 มีโอกาสได้เรียนกับอาจารย์คนนี้ เขาเก่งมากเลยค่ะเรียนจบมหาวิทยาลัยที่เราสนใจอยากจะเข้าจบด้วยเกียรตินิยมถามอะไรตอบได้หมดเลย (โจทย์คณิตศาสตร์) เหมือนเป็น calendar ในร่างคน สอนเข้าใจระยะเวลาที่เรียนด้วยตลอด1ปีมีความสุข ยิ้มในใจทุกคาบเขาคือคนที่ทำให้เราอยากตั้งใจเรียนเพราะปกติ เรามี bias กับระบบการศึกษาของไทยค่ะ เป็นคนที่ชอบเรียนแค่วิชาภาษาอังกฤษวิชาเดียวนอกนั้นฟังบ้างไม่ฟังบ้างค่ะ เเละไม่ชอบวิชาคณิตเลยพื้นฐานไม่เเน่นเลย เรียนไม่รู้เรื่องเำราะไม่ตั้งใจ คิดว่าทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจบมาก็ช่วยธุรกิจที่บ้านชีวิตไม่ต้องดิ้นรนอะไร ซึ่งคณิตคือ "วิชาเอกของคฃอาจารย์คนนี้" ช่วงม.5เทอม1-2 ตั้งใจเรียนคณิตขึ้นมาทันใด เราเป็นคนเข้าหาอาจารย์คนนี้ก่อนเริ่มจากเรียนไม่เข้าใจเเละเคยปลื้มมาช่วงม.4 + เขาเก่งมาก เราก็เข้าหาไม่หยุด ถามเเต่คณิต(ไม่เคยมีเรื่องอื่นเลยยกเว้นคณิต) ระหว่างนั้นก็มีสบตาจ้องตากันมันทำให้หัวใจเต้นเเรงมากค่ะ เขาคงรู้เเต่เขาก็วางตัวดีด้วยค่ะ มองไปทีไรก็สบตากันตลอด ต่างคนก็ต่างมองกัน ไม่มีอะไรหลังจากจบม.5ปิดเทอมใหญ่ขึ้นม.6 มีโอกาสไปซัมเมอ์ที่อังกฤษ มีของมาฝากเขาในวันเปิดเทอม(ไม่ได้เรียนด้วยเเล้วเขาสอนเเค่ม.5) เดินเอาพวงกุญเเจไปให้ทั้งๆมีครูคนอีกคนอยู่ด้วย เเต่เขาก็มองหน้าเเละขอบคุณค่ะเราก็เกินออกมาเเบบเขินเงียบๆ ขึ้นม.6 ก็ไม่หยุดถามคณิตค่ะเพราะเราไม่รู้เรื่องจริงๆ วันนั้นไปถาม probability เรื่องนี้อธิบายภาษาคนเข้าใจยาก เราอยู่ด้วยกันในห้องสองคนช่วงเที่ยงประมาณครึ่งชั่วโมง เราจ้องตากันมันวูบวาบ เขาก็เขินเเต่สติเขาดีมากเข้าบทเรียนได้ค่ะจนจบ (เวลามีผู้หญิงมาเข้าใกล้หรือเวลาเราคุยกับคนสวยๆเราดูออกว่าเขาไม่พอใจ) ตอนนี้เหมือนเรางอนอะไรไม่รู้ค่ะ เหลือเวลาที่นี่อีก7เดือนรับ transcription ในช่วง 31มีนา 68 เเล้วจะสารภาพรักเขาบอกทุกๆอย่างออกไปค่ะ เเละจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ อีก3ปี ถึงจะกลับมา ไม่รู้ว่าความรู้สึกดีๆเเบบนี้มันจะอยู่มั้ยเขามีเเพลนจะลาออกจากราชการด้วยค่ะ เเต่ไม่เคยคุยกับแบบละเอียดเเละเราไม่เคยมีอะไรเกินเลยนอกจากการจ้องตา มองกันตลอดเวลาที่เจอเเละอาการหึงหวง เขาปฏิบัติกับนักเรียนทุกคยเท่าเทียมกันไม่เราไม่เคยได้รับอะไรพิเศษจากเรียนคนอื่นๆนะ ไม่ว่าจะเกรด ข้อสอบ ไม่เคย เลยอยากทราบมุมมองชาว pantip ว่า เราจะทำอย่างไรดีเพราะ7เดือนที่เหลืออยู่ทรมานมากค่ะ อยากย้ายรร.เพื่อตัดทึกอย่าง เเต่รร.ก็ใกล้บ้านเเละผูกพันกับเพื่อนๆด้วย ครูคนนี้ชอบผู้หญิงเราก็ชอบผู้หญิงทรงบอยๆเเบดๆ เรียนไม่เก่งเล่นกล้ามเล้นกีฬาหัวรุนเเรง ใช้วัฒนธรรมยุโรปเเต่ให้เกียรติทุกคนในฐานะมนุษย์ค่ะ ตอนนี้รักเขามากเเต่ก็อยากตัดใจเพราะรู้ดีว่ามันไม่เหมาะสม เเต่เรื่องหัวใจก็ชนะอยู่ดี
Ps.อาจจะเรียบเรียงไม่เก่งนะ ภาษาไทยเราไม่ค่อยแข็งเเรงค่ะ ขอบคุณมุกๆคนที่อ่านและแสดงความคิดเห็นล่วงหน้า
เรื่องวุ่นๆของวัยรุ่น ม.ปลาย ชอบครู
เขาเป็นครูเราเป็นนักเรียนชั้นม.6ค่ะ เเต่เรียกเขาว่าอาจารย์(เป็นค่านิยมที่สืบทอดกันมา)
ตอนม.4เราเห็นอาจารย์คนนี้ครั้งเเรกรู้สึกว่า ทำไมสวยจังเเต่ก็ไม่ได้อะไร ปลื้มๆไม่ได้มีบทสนาใดๆเลย
ม.5 มีโอกาสได้เรียนกับอาจารย์คนนี้ เขาเก่งมากเลยค่ะเรียนจบมหาวิทยาลัยที่เราสนใจอยากจะเข้าจบด้วยเกียรตินิยมถามอะไรตอบได้หมดเลย (โจทย์คณิตศาสตร์) เหมือนเป็น calendar ในร่างคน สอนเข้าใจระยะเวลาที่เรียนด้วยตลอด1ปีมีความสุข ยิ้มในใจทุกคาบเขาคือคนที่ทำให้เราอยากตั้งใจเรียนเพราะปกติ เรามี bias กับระบบการศึกษาของไทยค่ะ เป็นคนที่ชอบเรียนแค่วิชาภาษาอังกฤษวิชาเดียวนอกนั้นฟังบ้างไม่ฟังบ้างค่ะ เเละไม่ชอบวิชาคณิตเลยพื้นฐานไม่เเน่นเลย เรียนไม่รู้เรื่องเำราะไม่ตั้งใจ คิดว่าทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจบมาก็ช่วยธุรกิจที่บ้านชีวิตไม่ต้องดิ้นรนอะไร ซึ่งคณิตคือ "วิชาเอกของคฃอาจารย์คนนี้" ช่วงม.5เทอม1-2 ตั้งใจเรียนคณิตขึ้นมาทันใด เราเป็นคนเข้าหาอาจารย์คนนี้ก่อนเริ่มจากเรียนไม่เข้าใจเเละเคยปลื้มมาช่วงม.4 + เขาเก่งมาก เราก็เข้าหาไม่หยุด ถามเเต่คณิต(ไม่เคยมีเรื่องอื่นเลยยกเว้นคณิต) ระหว่างนั้นก็มีสบตาจ้องตากันมันทำให้หัวใจเต้นเเรงมากค่ะ เขาคงรู้เเต่เขาก็วางตัวดีด้วยค่ะ มองไปทีไรก็สบตากันตลอด ต่างคนก็ต่างมองกัน ไม่มีอะไรหลังจากจบม.5ปิดเทอมใหญ่ขึ้นม.6 มีโอกาสไปซัมเมอ์ที่อังกฤษ มีของมาฝากเขาในวันเปิดเทอม(ไม่ได้เรียนด้วยเเล้วเขาสอนเเค่ม.5) เดินเอาพวงกุญเเจไปให้ทั้งๆมีครูคนอีกคนอยู่ด้วย เเต่เขาก็มองหน้าเเละขอบคุณค่ะเราก็เกินออกมาเเบบเขินเงียบๆ ขึ้นม.6 ก็ไม่หยุดถามคณิตค่ะเพราะเราไม่รู้เรื่องจริงๆ วันนั้นไปถาม probability เรื่องนี้อธิบายภาษาคนเข้าใจยาก เราอยู่ด้วยกันในห้องสองคนช่วงเที่ยงประมาณครึ่งชั่วโมง เราจ้องตากันมันวูบวาบ เขาก็เขินเเต่สติเขาดีมากเข้าบทเรียนได้ค่ะจนจบ (เวลามีผู้หญิงมาเข้าใกล้หรือเวลาเราคุยกับคนสวยๆเราดูออกว่าเขาไม่พอใจ) ตอนนี้เหมือนเรางอนอะไรไม่รู้ค่ะ เหลือเวลาที่นี่อีก7เดือนรับ transcription ในช่วง 31มีนา 68 เเล้วจะสารภาพรักเขาบอกทุกๆอย่างออกไปค่ะ เเละจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ อีก3ปี ถึงจะกลับมา ไม่รู้ว่าความรู้สึกดีๆเเบบนี้มันจะอยู่มั้ยเขามีเเพลนจะลาออกจากราชการด้วยค่ะ เเต่ไม่เคยคุยกับแบบละเอียดเเละเราไม่เคยมีอะไรเกินเลยนอกจากการจ้องตา มองกันตลอดเวลาที่เจอเเละอาการหึงหวง เขาปฏิบัติกับนักเรียนทุกคยเท่าเทียมกันไม่เราไม่เคยได้รับอะไรพิเศษจากเรียนคนอื่นๆนะ ไม่ว่าจะเกรด ข้อสอบ ไม่เคย เลยอยากทราบมุมมองชาว pantip ว่า เราจะทำอย่างไรดีเพราะ7เดือนที่เหลืออยู่ทรมานมากค่ะ อยากย้ายรร.เพื่อตัดทึกอย่าง เเต่รร.ก็ใกล้บ้านเเละผูกพันกับเพื่อนๆด้วย ครูคนนี้ชอบผู้หญิงเราก็ชอบผู้หญิงทรงบอยๆเเบดๆ เรียนไม่เก่งเล่นกล้ามเล้นกีฬาหัวรุนเเรง ใช้วัฒนธรรมยุโรปเเต่ให้เกียรติทุกคนในฐานะมนุษย์ค่ะ ตอนนี้รักเขามากเเต่ก็อยากตัดใจเพราะรู้ดีว่ามันไม่เหมาะสม เเต่เรื่องหัวใจก็ชนะอยู่ดี
Ps.อาจจะเรียบเรียงไม่เก่งนะ ภาษาไทยเราไม่ค่อยแข็งเเรงค่ะ ขอบคุณมุกๆคนที่อ่านและแสดงความคิดเห็นล่วงหน้า