ไม่เคยคิด ลวงตน ทนชีวิต
เส้นทางปิด สิทธิ์ไร้ ไม่เป็นผล
ช่องว่างยัง ห่างไกล ให้กังวล
จิตสับสน ปนเป ดั่งเรรวน
ถูกชะตา ฟ้าแกล้ง คล้ายแต่งแต้ม
แม้แต่รอย ยิ้มแย้ม แซมกำสรวล
ซ่อนหนาวเหน็บ เก็บไว้ ในอกครวญ
โอ้..เอ๋ยนวล สะกดช้ำ ซ่อนน้ำตา
คงได้แต่ กราบหมอน วิงวอนไหว้
เหล่าเทพไท้ เบื้องบน-บนบานหา
ขอประทาน เส้นทาง สว่างมา
ล้างรอยใจ เหว่ว้า สร่างซาทรวง
ช่วยก้าวพ้น หนามขวาง ทางชีวิต
ช่วยนิมิต วันใหม่ คล้ายเช่นสรวง
ช่วยพาเงา ระทม ถมแดดวง
ไกลจากบ่วง ฤดี นี้ด้วยเทอญ...
"สุนันท์ยา"
...เพ้อ รำพึง...