เรื่องสั้น ชุด "ฝัน STory" ตอน ฝ่าพงไพรด้วยรถไฟเล็ก (โดย จ๊ะ เสือไบ)

     หากท่านเคยอ่านเรื่อง “สามคนบนทางรถไฟ” นี่จักเป็นอีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับรถไฟที่ข้าพเจ้ายินดีนำเสนอแก่ท่านผู้อ่านในเรื่องสั้นชุด “ฝัน Story” 
     ข้าพเจ้ามีความฝันอยากมีทางรถไฟเป็นของตนเอง ความฝันของข้าพเจ้าเป็นจริงได้เมื่อข้าพเจ้าฝันกลางฤดูร้อนในเดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
     ในความฝันข้าพเจ้ามีรถไฟเล็กวิ่งผ่านสวน สวนซึ่งเป็นของข้าพเจ้า-เครือญาติ-เพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียง แลข้าพเจ้ากำลังนั่งรถไฟเล็กอันจัดหามาด้วยทุนทรัพย์ของตนเอง แม้ทางรถไฟบางช่วงจักผ่านที่ดินของเครือญาติแลเพื่อนบ้าน แต่ก็ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของข้าพเจ้าทั้งหมด 
     ในพื้นที่อำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช คุณยายของข้าพเจ้ามีที่ดินมากมาย กระจัดกระจายไปหลายส่วนโดยไม่ปะติดปะต่อกัน แลข้าพเจ้าต้องการหลอมรวมที่ดินซึ่งเป็นของคุณยายแต่เดิมนั้น ให้ติดต่อกันเป็นหนึ่งเดียว อย่างไรก็ตามข้าพเจ้ามิต้องการที่ดินละแวกใกล้เคียงทั้งหมด ฉันนั้นการทำทางรถไฟพาดผ่านที่ดินของคุณยายทั้งหมดจักทำให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ โดยตัดผ่านพื้นที่บางส่วนของเครือญาติแลเพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียง ซึ่งข้าพเจ้าจัดซื้อไว้ในราคาหลักล้านบาทเพื่อโครงการนี้โดยเฉพาะ
     จริงอยู่ เมื่อท่านอ่านเรื่องราวของข้าพเจ้า ท่านคงนึกสงสัยว่าข้าพเจ้านั้นช่าง “ขี่ช้างจับตั๊กแตน” ข้าพเจ้าขอยอมรับโดยดุษณีว่าข้าพเจ้าเป็นเช่นนั้นแล หากแต่ข้าพเจ้าอยากกล่าวว่า “เพื่อความสุขของคนๆหนึ่งนั้น จักขี่ช้างจับตั๊กแตนฤาแมลงวันมันก็ถือว่าคุ้มค่านักเทียว
 
 
     รถไฟที่ข้าพเจ้านั่งเป็นรถไฟเล็กดัดแปลงจากรถบัส โดยมีห้องขับทั้งด้านหน้าแลด้านหลัง เปรียบเทียบให้เห็นเป็นรูปธรรมคือรถบัสสองคันหันหลังชนกัน ตัวสีคันรถเป็นสีม่วงมังคุดทั้งสองตู้ มีทางเดินเชื่อมต่อถึงกัน วิ่งบนรางเหล็กขนาด ๑.๔๓๕ เมตร ใช้หมอนคอนกรีตโรยทางด้วยหินปูน
 
 
     ข้าพเจ้านั่งรถไฟผ่านป่ารกชัฏอันเป็นที่ดินของเครือญาติ ผ่านสะพานโครงเหล็กข้ามคลองทุ่งโพธิ์ ซึ่งเป็นคลองเล็กๆแบ่งกึ่งกลางระหว่างที่ดินของคุณยายกับที่ดินของเครือญาติ พื้นที่รอบสองข้างทางรถไฟเต็มไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ มีกล้วย มะไฟ บอน มะพร้าว ชะอม ยางพารา ปาล์มน้ำมัน ข้าวโพด ยางนา มะม่วง มะยงชิด ละมุดฝรั่ง มังคุด ตะเคียน ข่า เป็นอาทิ โดยจุดประสงค์หลักในการสร้างทางรถไฟเพื่อขนปาล์ม ยางพารา มังคุด ซึ่งมีอยู่มากมายหลายสวน ข้าพเจ้ามีความสุขเหลือเกินที่ได้นั่งรถไฟเพื่อชมภูมิทัศน์สองข้างทาง แลได้ตื่นขึ้นมาจากความฝัน ด้วยความสุขระคนผิดหวังเล็กน้อย ที่การเดินทางของข้าพเจ้าในความฝันพลันสิ้นสุดลง เมื่อเข้าสู่อรุณรุ่งของวันใหม่