บันทึกความอร่อย "ขนมกีก้วย" (ขนมน้ำด่าง) หรือขนมถ้วยจีน

อาหยี่แจ้ (พี่สาวคนที่สอง) โทรมากระซิบดังๆ ว่าอยากกิน "กีก้วย" น้องเล็กทำมาให้แจ้กินหน่อย คิดถึง..ไม่ได้กินนานแล้ว อีกอย่างตอนนี้ลูกๆไม่ยอมให้ขับรถไปไหนเลย เหงามาก ทำเสร็จแล้วชวนอาตั่วแจ้ อาส่วง อาจู อาดี มาด้วยนะ (ช่วงนี้นางถูกกักตัวเพราะอาการวูบเมื่อหลายเดือนก่อน จึงอ้อนเหมือนเด็กๆเลย )

ใครลืมขนมชนิดนี้ไปแล้วบ้างคะ "กีก้วย" ขนมสีเขียวมรกตหนึบๆโรยงาขาว ราดด้วยน้ำเชื่อมหอมๆ อยากกินแต่หาซื้อไม่มี

ตอนเด็กๆ แม่นันได้กินบ่อยค่ะ สมัยนั้นอาโหง่วแจ้ (พี่สาวคนที่ห้า) ชอบซื้อมาฝากเวลาเค้าไปเดินแถวพาหุรัด หรือแถวบางลำพู แม่ค้าจะทำเป็นชิ้นใหญ่ๆ เวลาจะทานต้องใช้ช้อนตัก เต็มปากเต็มคำดีค่ะ ยิ่งได้น้ำเชื่อมหวานๆติดกลิ่นหอมไหม้นิดๆมาตัดตัวขนมที่เป็นแป้งหนึบๆ ถูกโรยด้วยงาสีขาวๆ อร่อยอย่าบอกใครเลยค่ะ
แม่นันทำไปขุ่นสามีชิมไป ต่างคนต่างรำลึกถึงอดีตกันใหญ่ "ใช่..ใช่เลยมามี้..ต้องทำชิ้นใหญ่ๆ แบบนี้ กินแล้วค่อยเหมือนได้ย้อนอดีตหน่อย" (แม่นันทำใส่ถ้วยน้ำซุปชิ้นก็จะออกมาใหญ่ถูกใจนางมาก) 

"ตัวน้ำเชื่อมหวานได้ที่แล้ว แต่ขอเคี่ยวให้ติดกลิ่นไหม้นิดๆได้มั้ย ใส่ใบเตยให้มากอีกหน่อยก็ดีนะมามี้ กลิ่นใบเตยยังไม่ค่อยชัด" 

โห..เยอะนะ.(แม่นันคิด).. มีคุณสามีคอหอยสูงเป็นนักชิม นักติประจำบ้าน แม่นันจึงแอบใช้ประโยชน์จากเค้าเต็มที่ทุกครั้งเลยค่ะ ปล่อยให้ชิมแล้วก็ให้พูดไปเรื่อยๆ (นักกฎหมายพูดตรงอยู่แล้ว)
เสียแต่ว่าถ้าทำชิ้นใหญ่จะเสียเวลาในการนึ่งมาก เพราะเนื้อเค้าหนา ต้องเพิ่มเวลานึ่งเข้าไปอีกตั้ง 20 นาที ไม่ไหวค่ะ ไม่ทันกินแถมกินไม่ทันคุณสามี จึงต้องปรับมาใส่ถ้วยตะไลแทน น่ารักดีค่ะ เราสาวๆ ทานพอดีคำสมเป็นกุลสตรีกันนะคะ