มีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นกับแม่เรามาตลอดตั้งแต่เราเป็นเด็กประถมจนทุกวันนี้เราอายุ34แล้ว

เรื่องก็คือ แม่มักจะนอนละเมอร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตา ร้องฮือๆๆเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง ร้องดังและนาน เรานอนอยู่ข้างๆจะได้ยินบ่อยมาก ทุกครั้งจะเป็นช่างกลางดึกสงัด เสียงนั้นมันหลอนมาก น่ากลัว ขนลุกทุกครั้งที่ได้ยิน เราจะคอยปลุกแม่ให้ตื่น แต่ปลุกยากมาก ยิ่งเรียกแม่ก็จะยิ่งร้องฮือๆๆๆ  ต้องเขย่าแม่และตะโกนเรียกดังๆแม่ถึงจะตื่น แม่เป็นอย่างงี้อยู่ประจำ แม่ตื่นมาส่วนใหญ่ก็จะบอกว่าฝันว่าเขาพาไปไหน แล้วบางครั้งกลับไม่ถูกก็เลยร้อง ก็ไม่รู้ว่าใครนะในฝัน บางคืนปลุกแม่ตื่นแล้วสักพักแม่ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก จนต้องย้ายที่นอน  แม่ถึงจะหาย ตอนหลัง เราทุบบ้านเก่าแล้วสร้างบ้านใหม่ให้แม่กับพ่อ เราสังเกตว่าแม่ละเมอน้อยลง หลังๆมาเรามาเรียนและทำงานที่กรุงเทพ ก็เลยลืมเรื่องนี้ไป แต่มารู้จากหลานสาวคนโตอีกทีว่าแม่ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่บ้างประปราย หลานสาวจะคอยเรียกให้ตื่นแทนเรา  จนตอนนี้หลานสาวมาเรียนกรุงเทพ ก็จะเป็นหลานชายที่คอยเรียกเวลาแม่ละเมอแบบเดิม แล้วที่หนักสุดคือเมื่อวันก่อนนี้ 29/6/67 ตอนประมาณ3ทุ่ม เหตุการณ์เกิดขึ้นคืนนั้นพ่ออยู่บ้านกับแม่2คน พ่อบอกว่าแม่ละเมอร้องฮือ ฮือ ฮือ ฮือๆๆๆๆๆ  พ่อนอนเล่นมือถืออยู่ ได้ยินก็เรียกแม่ปลุกแม่ให้ตื่น แต่แม่ไม่ตื่น พ่อเรียกอยู่หลายนาที แม่ก็ยังนอนหลับตาร้องฮือๆๆเสียงสั่นเหมือนกลัวอะไรบางอย่างเหมือนเดิม  พ่อก็เข้าไปพยุงยกแม่ขึ้นเขย่าๆแล้วเรียก  แม่ก็ไม่ตื่น ก็ยังร้องฮือๆๆเสียงสั่นเหมือนเดิม พ่อตอนนั้นตกใจกลัวมาก  วิ่งออกจากบ้านไปประมาณ30เมตร ไปเรียกเพื่อนบ้านมาช่วยปลุกแม่  เราไปย้อนดูกล้องวงจรปิด เห็นเพื่อนบ้านมากัน3คน มาช่วยกันเรียกแม่ จนแม่ตื่นขึ้นมาแล้วแกก็งงว่าเพื่อนบ้านมาทำอะไรกันที่บ้าน  มันแปลกตรงที่ครั้งนี้แม่บอกว่าแม่ไม่ได้ฝันอะไรเลย   แล้วแม่ทำไมถึงละเมอร้องไห้  แต่ทางวิทยาศาสตร์เราก็ไม่ได้ทิ้งนะ เราก็บอกให้แม่พักผ่อนเยอะๆ นอนหลับให้เพียงพอ เพราะร่างกายอาจจะอ่อนเพลียจนหลับลึกก็ได้ แต่แม่ก็ไม่ได้ทำงานตากแดดอะไรนะ อยู่บ้านเลี้ยงหลาน ทำอาหารให้พ่อและหลานกิน กลางวันหลานไปเรียน แม่ก็นอนเล่นนั่งเล่นทั้งวัน  อายุแม่ก็67ค่ะ เกิด กค 2500ค่ะ   เราว่าก็ยังไม่ถึงขนาดแก่จนเลอะเลือนนะคะ แม่ยังอ่านหนังสือดูข่าวได้ปกติทุกวันค่ะ เราก็เลยอดจะคิดไม่ได้ว่าหรือมันจะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น  พูดถึงสิ่งที่มองไม่เห็นเราก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังงัย  เราเป็นคนที่ขัดแย้งในตัวเองเสมอ บางครั้งเราเหมือนจะเชื่อแต่ในใจก็มีคำถาม  หรือบางครั้งเราเหมือนจะไม่เชื่อ แต่ในใจก็เหมือนจะเชื่อ  คือไม่รู้จะช่วยแม่ให้หายจากอาการนี้ได้ยังงัย กลัวแม่จะหลับลึกจนไม่กลับมาหาเราอีก กลัวมาก ใครรู้ช่วยเมตตาเราทีนะคะ