นี่คงจะเป็นกระทู้ความรักที่ยอดเเย่ที่สุดของเรา เราได้งานที่ๆหนึ่ง เมื่อ 3 ปีก่อน เราทำไปสักพัก ก็ดั้นสนิทกับหัวหน้างาน ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไร เเต่ก็เเอบรู้สึกดี มีคิดในใจว่าจะยังมีอีกไหมคนเเบบนี้ คนที่เป็นนักวางเเผนงานที่เก่ง คุมคนงานให้ทำงานบรรลุเป้าหมายได้ ดูเเลเเละเป็นกันเอง เข้าถึง พูดคุยปัญหาการทำงานได้โดยไม่รู้สึกว่าจะถูกด่า ให้คำปรึกษาได้ดี

เราทำงานที่นั้นมาเกือบๆปีเเล้วลาออกไปทำฟรีเเลนซ์ ตอนนั้นเอาจริงๆยังไม่พร้อมลาออกเลย เงินเก็บยังมีไม่พอใช้ มีหนี้บัตรอีก เเต่เราทำงานเเบบอึดอัด เพราะไปชอบหัวหน้างาน เเล้วเขามีภรรยาเเละลูกๆสองคนที่น่ารัก ด้วยความที่เราเป็นผู้ช่วยเป็นผู้ประสานงานระหว่างเขาเเละลูกทีม มันทำให้เราใช้เวลากับเขาซะส่วนใหญ่ ภรรยาเขาเป็น working women เเละ smart lady สุดๆ วันๆยุ่งกับงาน นิสัยออกเเนวเป็นผู้นำ ซึ่งนิสัยเขาตรงกันข้ามกับเรา หัวหน้าเคยถามเราว่า ทำไมเรายังโสด ทั้งที่คนเเบบเราน่าจะมีคนชอบ คนมองข้ามเราไปได้ยังไง ... เราเจอผู้ชายพูดเเบบนี้มาบ่อย บางคนก็บอกว่าเราเหมือนคนมีเจ้าของเเล้ว คนเลยไม่เข้ามา

ด้วยความสนิทเเละใกล้ชิด เรากลัวตัวเองจะไปทำให้ชีวิตครอบครัวเขาสั่นคลอน งานเริ่มยากเริ่มหนัก เจอปัญหาต่างๆนานา เราก็อยู่ทำจนรอด จนสำเร็จ พองานเริ่มเข้าที่ ดูเหมือนอะไรดีขึ้น ก็ลาออก หลังจากที่ออกไป 3 เดือนหัวหน้าคนนี้ติดต่อหาเรา อยากกลับไปทำงานอีกไหม ตอนนี้ไม่มีเราช่วย งานเริ่มเละเทะมาก  ตอนนั้นเราไม่พร้อมเลยที่จะกลับไป เพราะใจเรายังไม่ลืมเขา เราอยากลืม ด้วยความสัตย์จริง

ผ่านไป 6 เดือน พี่อีกคนที่เป็นผู้ช่วยเขา ก็ติดต่อหาเรา ให้กลับไปทำงาน พี่เค้าบอกว่า ให้ลองติดต่อหาเรา เพราะอยากได้คนช่วยงาน พี่เค้ารับคนใหม่มาทำ เเต่ก็ยังไม่ถูกใจเขา เเต่เราก็ปฏิเสธ ทั้งที่ลึกๆเครียดมากที่ยังหางานไม่ได้  

ผ่านไปสักพักใหญ่ เราเริ่มรู้สึกดีขึ้น ไม่ได้รู้สึกชอบเขาเเล้ว เเทบจะลืมความรู้สึกที่มีต่อเขา จนเราได้งานที่หนึ่ง งานนี้เราเริ่มทำเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา ทำไปสักพัก เพิ่งรู้ว่าเชาก็เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทนี้ เขามาๆไปๆ ไม่ได้อยู่ประจำ เราเป็นลูกทีมของเพื่อนเขา พอเขารู้ว่าเราอยู่ที่นี่ เขาก็ส่งข้อความมา เขาก็ว่าดีใจน่ะที่กลับมา ไม่ได้ทีมเขาก็ไม่เป็นไร ได้มาช่วยเพื่อนก็ยังดี เเละเเล้วเราก็มีเจอกันบ้างในส่วนของงาน 2 อาทิตย์ครั้ง

ทั้งที่รอบนี้ไม่ได้อยู่ทีมโปรเจคเดียวกัน เเต่เรากลับรู้สึกเหมือนอึดอัดไม่เเพ้ตอนเเรก ทุกครั้งที่เจอ มันรู้สึกเเย่มากๆ ถ้าจะให้เราออกจากงานอีก เราคงเครียดมากกว่านี้ เพราะกว่าจะได้งาน เราหานานมาก เเต่เหมือนหนีเสือปะจรเข้ ทำไม!!!?? เราพยายามหนีเเล้ว เเต่กลับมาเจออีก

ถ้าพูดถึงไทป์ที่เราชอบ หัวหน้าคนนี้คือตรงใจมากๆ เเต่ผิดที่เรารักเขาไม่ได้ เขาเข้าหาเรา คงหาส่วนที่ขาดหายไปจากภรรยาเขา ซึ่งมันไม่โอเคเลย หากเราเป็นภรรยาของคนหนึ่ง เเล้วเราไม่ได้เพอร์เฟค เราก็ไม่โอเคถ้าสามีเราไปชอบอื่นอีกคน

เราฟังกูรูนั่นนี่ที่พูดถึงคนมาทีหลัง ง่ายๆคือเป็นน้อยนั่นเเหละ คือผู้ชายหาส่วนที่ขาด เเม้เป็นเปอร์เซ็นต์ที่น้อย เราอาจมีเเค่ 10-20% ที่เขาชอบ เเต่มันไปเติมเต็มชีวิตเขา เขาคนเดียว มันเหมือนเห็นเเก่ตัวไปหน่อย ตอนนี้ภรรยาเขาก็รู้ว่าเขาซัพพอร์ตเราห่างๆ เเต่เขานิ่งเงียบมาก เป็นผู้หญิงที่ถือว่าเราดูเป็นเเบบอย่างได้เลย ไม่โวยวาย ไม่มาด่าเรา เราเองพยายามห่างสามีเขา เราอยากไปขอโทษ ที่เราเข้ามาในชีวิตสามีเขา อยากขอโทษที่เราเเอบรู้สึกดีกับสามีเขา

ตอนนี้เราเกลียดตัวเองมากๆ ไม่รู้จะหันไปโฟกัสใจคร ไม่มีคนคุย ไม่คนผู้ชายคนไหนเข้ามาเลยตอนนี้ ทำให้เราเฟดตัวออกจากเขาไม่ได้ เราโคตรเหนื่อยกับความรู้สึกตอนนี้

จะด่าเราก็ได้น่ะ เราคงไม่รู้สึกอะไรเเล้ว มันด้านชาไปเเล้ว เพราะเราเกลียดตัวเองไปแล้ว

อยากได้คำเเนะนำมากกว่า หรือใครมีประสบการณ์ตัดใจได้สำเร็จก็ช่วยเดชน์หน่อย หรือใครที่เป็นภรรยาเเล้วมีสามีเป็นเเบบนี้ พวกคุณมีวิธีรับมือยังไง ให้เขาหยุดมองคนอื่น จักรู้สึกขอบคุณมากๆ