**** ขาดคู่ ****

แต่งกาพย์จากภาพค่ะ (กาพย์ฉบัง16) อาบไอดินจรดฟ้า.....................มวลม่านเมฆา อ้อมโอบนภาทั้งผืน ขอบปุยเรืองแสงกลางคืน.............ดวงดาวดาษดื่น ซุกซ่อนแทรกร่างประดับ ราวเม็ดมุกพราวระยับ.........

พิบูลย์บุปผาไพรพฤกษ์ประดับพื้น ระบายชื้นชโลมช่อ ณ ขอบฟ้า คือกล้วยไม้ไท้แท้แผ่พรรณา สืบศรัทธาแผ่นดินถิ่นสยาม เอื้องคำทอง ผ่องผิวดั่งทิพย์แสง สุกแสดงดั่งสุริยาฉายประกายงาม ช่อนวลผ่องต้องลมระดมตาม คือเร

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา

ฟ้าอึมครึมครึ้มฝนครั่นครืนครืน กลีบเมฆดื่นซ่อนซ้อนหลั่นหลายชั้น วิชชุแลบแปลบปลาบระคนกัน พลันสนั่นผ่าเปรี้ยงเสียงกังวาน ราตรีนี้เมขลายังซ่อนแก้ว อันวับแววแคล้วพ้นมือมารหาญ บันดาลรามสูรโกรธคุกคาม ขว้าง

@ ดุจดาวประดับหล้า นคราประภางาม                             

ราตรีเยือนเดือนดาวพราวจรัส เงียบสงัดท้องนภาฟ้าสดใส มีดาราเจิดแจ้งส่องแสงไกล แต่คนเศร้ากลับกลายคล้ายมืดมน เหมือนมีเมฆบดบังยังมืดมิด เฝ้าครุ่นคิด..เหตุไฉนไยสับสน รัตติกาลคล้อยเคลื่อนย้ำเยือนยล โปรดช่วย

Cr. Net   ปลายภู่กัน ตวัดพุ่ง เป็นรุ้งสวย   ตวัดด้วย วงกลม อำพันสว่าง   ฟ้าและน้ำ บรรจบกัน เป็นเส้นทาง   นภาพร่าง ลายเมฆ ดั่งเสกทรวง   เมฆแตกลาย ปลายหาง ดั่งปีกหงส์   ฟ