สวัสดีค่ะ....
พอดีมีปัญที่เกิดขึ้นในครอบครัว แต่อยู่ในช่วงสับสน กำลังถามตัวเองว่าเราควรไปต่อหรือเลิกลากันไปดี อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจหน่อยค่ะ
คิดว่าปัญหาเรื่องครอบครัว เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากนะคะ ยิ่งถ้ามีปัญหาเกิดขึ้นกับตัวเอง ยิ่งทำให้เรารู้ได้เลยว่า เราไม่ได้มีความเข้มแข็งพอที่จะสู้กับปัญหานั้น ....ยากมากที่เราจะผ่านปัญหานั้นไปด้วยดีได้
.
.
ปัญหาที่เกิดขึ้นก็เป็นเป็นหาเดิม... น้าแฟนที่อยู่ครอบครัวเดียวกับเรา และป้าบ้านตรงข้าม ที่เป็นแค่เพื่อนบ้าน...
จริงๆเรื่องมันก็คาราคาซังมานานแล้ว แต่เราอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถพูดหรือออกความคิดเห็นที่แรงๆได้ --> ขึ้นชื่อว่าบ้าน มันคือพื้นที่ส่วนตัวของเราใช่ไหมคะ เราก็อยากอยู่สบายๆในพื้นที่ส่วนตัวของเรา...
#แต่ป้า..เขาอยู่บ้านตรงข้าม จะมีพฤติกรรมที่ชอบนั่งมอง (มองแบบเสียมารยาท) มองทุกครั้งที่เราอยู่บ้าน ทำอะไรบลาๆ ถอยรถเข้า ถอยรถออก มองทุกอย่างจริงๆ ชอบมายืนแสดงตัวให้เราไหว้ ซึ่งเราจะต้องไหว้ป้าก่อนทุกครั้งที่จะได้ไหว้น้าตัวเอง **น้าเขาสั่งไว้ว่าถ้าเห็นแกก็ไหว้หน่ออย
--> ถ้าถามว่าการไหว้คนมันลำบากไหม..เราว่ามันก็ไม่ลำบากหรอก แต่เราทำธุระส่วนตัวอยู่ ทุกคนมีเวลาส่วนตัวที่จะจัดการตัวเองโน่นนี่นั่น ยิ่งตอนเช้าเรารีบๆจะไปทำงาน ป้าก็จะโผล่มาละ มายืนรอมายืนคุย (ซึ่งเราไม่โอเค อันนี้เราก็เคยบอกกับน้าไปแล้วนะว่า เวลาเรารีบๆป้าอ่ะชอบมายืนดูนะ หนูก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่) กลับกลายเป็นว่าน้าไม่พอใจเรา แต่เห็นใจป้า !! ทุกๆวันหลังจากเราออกไปทำงานป้าก็จะมาสิงสถิตย์อยู่ที่บ้านเรา โดยมีน้าเปิดประตูต้อยรับ
.
.
ถัดมาไม่กี่เดือนน้าไม่สบาย เราจะต้องพาน้าไป รพ. ทุกวัน ซึ่งจะต้องออกจากบ้านตอน ตี5 ตลอด ทุกครั้งที่ปิดประตูหน้าบ้านป้าก็จะโผล่หน้าออกมาให้เห็น แล้วทำเป็นเดินออกไปตลาด ซึ่งน้าเราก็จะเรียกให้ขึ้นรถด้วย แล้วให้เราไปส่งที่หน้าตลาดทุกครั้ง (ป้าเขามีลูก แล้วลูกก็นอนอยู่ที่บ้าน ป้าให้เหตุผลว่าไม่อยากรบกวนลูกเลยเดินออกมาจะไปรถแดง) ป้าทำแบบนี้ทุกวัน เป็นระยะเวลา 3 เดือน ที่น้าเรารักษาตัวหาย แล้วหลังจากนั้น ตี5 เราแอบตื่นมาดูก็ไม่เห็นป้าออกไปตลาดอีกเลย **น้าก็บอกพวกเราว่า สงสารแก แกแก่แล้ว ช่วยคนแก่ไปลูกได้บุญ อืมมมมม
.
.
เวลาป้าไม่สบาย คนแรกที่โทรหาคือน้าเรา หิวก็โทรมา เราก็แอบงงว่าทำไมไม่โทรหาลูก เลยลองถามน้าไปน้าบอกว่า แกบอกเกรงใจลูก เขาไปทำงาน (มีลูก 3 คน ทำงานอยู่แถวบ้านแค่ 10 กิโล ก็ใช่ว่าจะอยู่คนละจังหวัด) แต่มันลำบากเรากับแฟน ...ครั้งนึงเราเคยลองคุยกับน้าว่า ป้าเขาป่วยแบบนี้ เขาควรโทรบอกลูกเขานะคะ ทำไมน้าไม่บอกให้เขาบอกลูกละคะ ... ได้คำตอบแบบเสยหน้าจากน้ากลับมาว่า "ไม่ใช่ธุรกงการอะไรที่น้าจะต้องไปบอกเขา" อ้าว...คิดในใจงั้นก็แล้วแต่ **เรื่องนี้เราก็เลยไม่ได้พูดต่อ ได้แต่เงียบ
.
.
ข้างต้น เป็นเรื่องคร่าวๆที่เกริ่นให้ฟังนะคะ ขอข้ามมาเรื่องสุดท้ายเลยแล้วกันค่ะ... --> เมื่อ 2-3 วันก่อน ป้าขนเสื้อผ้าของลูกสาวตัวเองมาให้เรา (แต่เราไม่อยู่บ้านนะ) น้ารับถุงนั้นเข้ามาแล้วมาบอกเราว่า ป้าฝากมาให้.... เราเลยพูดว่า หนูไม่รับได้ไหมคะ ปกติหนูก็ไม่ใส่เสื้อผ้าของคนอื่นอยู่แล้ว น้าก็ทำหน้า อืมๆๆ
**ไอ้เราก็คิดไม่ดีก่อนเลย ในความคิดแรกที่แว้บขึ้นมาคือ..คิดว่ากุไม่มีปัญญาซื้อหรอ เอาเสื้อผ้าเหลือใช้ของลูกมาให้แบบนี้ มันดูถูกกันเกินไปรึป่าว ถ้าอยากบริจาคทำไมไม่ไปบริจาคตามคนที่เขาขาดแคลนจริงๆ (เราก็ไม่ได้รวยอะไรมากนะคะ แต่สำหรับเงินเดือนเรา ก็ 30K++ อยู่ ดูแลตัวเองดูแลครอบครัวได้สบายๆ) แต่ก็เกิดคำถามว่า....
ทำไมน้าถึงรับของเขามา เพราะนี่เป็นแค่แฟนหลานตัวเองหรอ ถ้าหากว่าป้ามันเอาเสื้อเหลือของลูกเขยมันมาให้แฟนเรา น้ายังจะรับเอาของเหลือนั้นมาให้หลานตัวเองไหม // แล้วป้าคิดยังไงว่าเราจะอยากได้เสื้อผ้าเหลือใช้ของลูกตัวเอง
อยากขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยคะว่าเราควรรู้สึกกับใครยังไงบ้าง....
ควรไปต่อหรือเลิกรากันไป..?
พอดีมีปัญที่เกิดขึ้นในครอบครัว แต่อยู่ในช่วงสับสน กำลังถามตัวเองว่าเราควรไปต่อหรือเลิกลากันไปดี อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจหน่อยค่ะ
คิดว่าปัญหาเรื่องครอบครัว เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากนะคะ ยิ่งถ้ามีปัญหาเกิดขึ้นกับตัวเอง ยิ่งทำให้เรารู้ได้เลยว่า เราไม่ได้มีความเข้มแข็งพอที่จะสู้กับปัญหานั้น ....ยากมากที่เราจะผ่านปัญหานั้นไปด้วยดีได้
.
.
ปัญหาที่เกิดขึ้นก็เป็นเป็นหาเดิม... น้าแฟนที่อยู่ครอบครัวเดียวกับเรา และป้าบ้านตรงข้าม ที่เป็นแค่เพื่อนบ้าน...
จริงๆเรื่องมันก็คาราคาซังมานานแล้ว แต่เราอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถพูดหรือออกความคิดเห็นที่แรงๆได้ --> ขึ้นชื่อว่าบ้าน มันคือพื้นที่ส่วนตัวของเราใช่ไหมคะ เราก็อยากอยู่สบายๆในพื้นที่ส่วนตัวของเรา...
#แต่ป้า..เขาอยู่บ้านตรงข้าม จะมีพฤติกรรมที่ชอบนั่งมอง (มองแบบเสียมารยาท) มองทุกครั้งที่เราอยู่บ้าน ทำอะไรบลาๆ ถอยรถเข้า ถอยรถออก มองทุกอย่างจริงๆ ชอบมายืนแสดงตัวให้เราไหว้ ซึ่งเราจะต้องไหว้ป้าก่อนทุกครั้งที่จะได้ไหว้น้าตัวเอง **น้าเขาสั่งไว้ว่าถ้าเห็นแกก็ไหว้หน่ออย
--> ถ้าถามว่าการไหว้คนมันลำบากไหม..เราว่ามันก็ไม่ลำบากหรอก แต่เราทำธุระส่วนตัวอยู่ ทุกคนมีเวลาส่วนตัวที่จะจัดการตัวเองโน่นนี่นั่น ยิ่งตอนเช้าเรารีบๆจะไปทำงาน ป้าก็จะโผล่มาละ มายืนรอมายืนคุย (ซึ่งเราไม่โอเค อันนี้เราก็เคยบอกกับน้าไปแล้วนะว่า เวลาเรารีบๆป้าอ่ะชอบมายืนดูนะ หนูก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่) กลับกลายเป็นว่าน้าไม่พอใจเรา แต่เห็นใจป้า !! ทุกๆวันหลังจากเราออกไปทำงานป้าก็จะมาสิงสถิตย์อยู่ที่บ้านเรา โดยมีน้าเปิดประตูต้อยรับ
.
.
ถัดมาไม่กี่เดือนน้าไม่สบาย เราจะต้องพาน้าไป รพ. ทุกวัน ซึ่งจะต้องออกจากบ้านตอน ตี5 ตลอด ทุกครั้งที่ปิดประตูหน้าบ้านป้าก็จะโผล่หน้าออกมาให้เห็น แล้วทำเป็นเดินออกไปตลาด ซึ่งน้าเราก็จะเรียกให้ขึ้นรถด้วย แล้วให้เราไปส่งที่หน้าตลาดทุกครั้ง (ป้าเขามีลูก แล้วลูกก็นอนอยู่ที่บ้าน ป้าให้เหตุผลว่าไม่อยากรบกวนลูกเลยเดินออกมาจะไปรถแดง) ป้าทำแบบนี้ทุกวัน เป็นระยะเวลา 3 เดือน ที่น้าเรารักษาตัวหาย แล้วหลังจากนั้น ตี5 เราแอบตื่นมาดูก็ไม่เห็นป้าออกไปตลาดอีกเลย **น้าก็บอกพวกเราว่า สงสารแก แกแก่แล้ว ช่วยคนแก่ไปลูกได้บุญ อืมมมมม
.
.
เวลาป้าไม่สบาย คนแรกที่โทรหาคือน้าเรา หิวก็โทรมา เราก็แอบงงว่าทำไมไม่โทรหาลูก เลยลองถามน้าไปน้าบอกว่า แกบอกเกรงใจลูก เขาไปทำงาน (มีลูก 3 คน ทำงานอยู่แถวบ้านแค่ 10 กิโล ก็ใช่ว่าจะอยู่คนละจังหวัด) แต่มันลำบากเรากับแฟน ...ครั้งนึงเราเคยลองคุยกับน้าว่า ป้าเขาป่วยแบบนี้ เขาควรโทรบอกลูกเขานะคะ ทำไมน้าไม่บอกให้เขาบอกลูกละคะ ... ได้คำตอบแบบเสยหน้าจากน้ากลับมาว่า "ไม่ใช่ธุรกงการอะไรที่น้าจะต้องไปบอกเขา" อ้าว...คิดในใจงั้นก็แล้วแต่ **เรื่องนี้เราก็เลยไม่ได้พูดต่อ ได้แต่เงียบ
.
.
ข้างต้น เป็นเรื่องคร่าวๆที่เกริ่นให้ฟังนะคะ ขอข้ามมาเรื่องสุดท้ายเลยแล้วกันค่ะ... --> เมื่อ 2-3 วันก่อน ป้าขนเสื้อผ้าของลูกสาวตัวเองมาให้เรา (แต่เราไม่อยู่บ้านนะ) น้ารับถุงนั้นเข้ามาแล้วมาบอกเราว่า ป้าฝากมาให้.... เราเลยพูดว่า หนูไม่รับได้ไหมคะ ปกติหนูก็ไม่ใส่เสื้อผ้าของคนอื่นอยู่แล้ว น้าก็ทำหน้า อืมๆๆ
**ไอ้เราก็คิดไม่ดีก่อนเลย ในความคิดแรกที่แว้บขึ้นมาคือ..คิดว่ากุไม่มีปัญญาซื้อหรอ เอาเสื้อผ้าเหลือใช้ของลูกมาให้แบบนี้ มันดูถูกกันเกินไปรึป่าว ถ้าอยากบริจาคทำไมไม่ไปบริจาคตามคนที่เขาขาดแคลนจริงๆ (เราก็ไม่ได้รวยอะไรมากนะคะ แต่สำหรับเงินเดือนเรา ก็ 30K++ อยู่ ดูแลตัวเองดูแลครอบครัวได้สบายๆ) แต่ก็เกิดคำถามว่า.... ทำไมน้าถึงรับของเขามา เพราะนี่เป็นแค่แฟนหลานตัวเองหรอ ถ้าหากว่าป้ามันเอาเสื้อเหลือของลูกเขยมันมาให้แฟนเรา น้ายังจะรับเอาของเหลือนั้นมาให้หลานตัวเองไหม // แล้วป้าคิดยังไงว่าเราจะอยากได้เสื้อผ้าเหลือใช้ของลูกตัวเอง
อยากขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยคะว่าเราควรรู้สึกกับใครยังไงบ้าง....