คิดไม่ออกเลยชีวิตวัย18

คือหนักใจ เราลาออกจากมหาลัยเพราะไม่มีตังเรียนต่อคิดว่าจะซิ่วสักปีสองปีอยากเรียนจริงๆแต่ต้นทุนไม่ได้เลยแต่มาหนักใจอีกคือ(ขออนุญาตใช้กุนะคะเพราะพิมกับเพื่อน)1.ได้อยู่ใกล้ๆครอบครัว เขาเป็นตายร้ายดีรู้ รับรู้กินข้าวอิ่มบ่ เวียกงานกะได้ซ่อยเขาแบ่งเบาภาระต่างๆ2 ทำงานเมืองกรุง เขาป่วยเฮาบ่รู้ เขาบ่มีไรกิน บ่รู้เลย เขาทำงานตากแดด เขาบ่ยอมบอกเฮาเลยเขาเหนื่อยขนาดไหน อย่าลืมว่าเขาแก่ลงทุกวัน ร่างกายบ่แข็งแรงเหมือนเดิม แต่ข้อดีคือ ได้มีชีวิตเป็นของจะของมีเงินใช้ วันหยุดอย่กไปไหนก็ไป สนุก สังสรร ชีวิตวัยรุ่นสุดๆ
หนักใจไปหมดเลยค่ะสำหรับหนูมันยากมากเลยที่จะตัดสินใจคนเดียว