เกริ่นก่อน Post นี้ผมเตรียมใจโดนถล่ม และโดนด่าแล้วครับ 🥲🥲 น้อมรับทุกคำสอน และความเห็นจากเพื่อนๆชาว Pantip เลย ผมแค่รู้สึกท้อและอยากระบายครับ มันเก็บไว้ในใจเยอะมาก ผมไม่รู้ว่าจะเล่าให้ใครฟังดี ผมขอเล่าตั้งประวัติผมแต่เริ่มเลยนะครับ ❤️❤️

     ผมเป็นลูกคนโตครับ อายุ24  มีน้องสาว 1 คน อายุ
23 ห่างกัน 1 ปี เราเกิดในฐานะทางบ้านที่กลางๆ ค่อนไปทางจนครับ พ่อผมเป็นคนหารายได้คนเดียวของบ้าน
(พ่อผมเกิดปี 2500 นะครับ ไม่รู้ว่าคนสมัยนั้นคิดกันยังไงกับเรื่องนี้)พ่อและแม่ผมท่านอาศัยอยู่ด้วยกันในช่วงที่ผมและน้องยังเด็กๆ และได้มีปัญหาแยกทางกัน คือไม่ได้เซ็นหย่า แต่พอมีเรื่องทะเลาะกับพ่อ แม่จะเป็นฝ่ายเก็บเสื้อผ้า กระเป๋าหนีออกจากบ้านตลอดและเป็นแบบนี้ หลายครั้งตั้งแต่ผมประถม จนถึง มัธยม ครับ (ปัญหาที่ทะเลาะคือแม่ติดพนันครับ)และจุดที่แม่ผมหนีไปอย่างไม่กลับมาอีกเลย คือช่วงที่ผมอยู่ มัธยมปลาย
     นี่เป็นประวัติคราวๆครับ ต่อมาจะค่อยๆเริ่มเข้าสู่ช่วงปัญหาการเงินแล้วครับ👇🏼👇🏼👇🏼
     ย้อนกลับไปตอนพ่อและแม่ผมคบกันใหม่ๆ ท่านได้คบหาดูใจกัน แต่ยังไม่ได้คิดที่จะมีลูก และใช่ครับ ผมเกิดจากความผิดพลาด คือแม่ดันท้อง พ่อเลยรับผิดชอบ ต่อมาก็ได้มีน้องสาวเกิดตามมาอีก 1 คน พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า ที่มีน้องขึ้นมา เพราะไม่อยากให้ลูกเหงาครับ
    🥲🥲แต่ผมอยากจะบอกกับพ่อตรงๆนะ ผมไม่ได้อยากได้เพื่อน ผมอยากมีชีวิตที่สมบูรณ์ในด้านการศึกษา  ตอนเด็กๆพ่อจะชอบพูดกรอกหูเสมอเลย ว่าอยากให้ผมรับราชการ ส่วนน้องก็อยากให้เป็นพยาบาลทหาร เพราะถ้าสอบติดก็ไม่ต้องเสียค่าเรียนเยอะ เขามีทุนให้ อาจไม่ฟรีทั้งหมด แต่ก็ทุ่นแรงพ่อได้เยอะ(หลังจากที่เริ่มทะเลาะกับแม่ พ่อก็พึ่งมาพูดเรื่องนี้)
     อธิบายให้เข้าใจง่ายๆเลย คือตอนนั้นพ่อพึ่งเริ่มจะรู้ตัวว่าไม่สามารถส่งเสียให้ผม และน้องสาวผมเรียนจนจบปริญญาตรีได้ อย่างมากก็ได้แค่ ม.6
     และมาดูความคิดด้านมืดของผมบ้าง❌❌❌
ผมคิดเสมอเลย ทังโกรธ เกลียดทั้งพ่อและแม่ แค้นทั้งคู่ที่ทำให้ผมเกิดมา ผมไม่เข้าใจ ตอนนั้นพ่อผมคิดอะไรอยู่ ถ้าให้ผมเกิดมาลำบากแบบนี้ทำไมไม่ทำแท้งผมไปซะตั้งแต่ตอนนั้น เขาคิดว่ามันเท่มากรึไง ที่รับบทเป็นพระเอก ok อย่างน้อยรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง แต่ก็ไม่เข้าใจอีก ว่าจะมีน้องเพิ่มขึ้นมาทำไม เพื่ออะไร อยากให้ครอบครัวอบอุ่นหรอ รู้อยู่แก่ใจแล้ว ว่าการมีลูก การมี 1 ชีวิตเกิดใหม่ขึ้นมามันไม่ใช่สัตว์ทั่วไป มันมีค่าใช้จ่ายแฝงอีกเยอะมากๆ กว่าเด็กคนหนึ่งจะเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ ถ้าเงินไม่พร้อมจะมีขึ้นมาทำเพื่อ อย่าอ้างเรื่องความรักเลย ผมอายุ 24 ณ ตอนนี้มีแฟนนะ แต่เรื่องลูก ไม่คิดที่จะมีเลย หรือต่อให้เรียนจบ หน้าที่การงานลงตัว ก็คงต้องวางแผนเก็บเงินอีกนานกว่าจะมีลูกได้
     มาดูความคิดแบบปลอบใจตัวเองบ้าง🥲🥲
อย่างน้อยๆ ท่านก็ได้ให้ชีวิตผมมา ถึงทางเลือกที่เกิดมาได้จะมีน้อย แต่ก็ยังได้เกิดเป็นคน ครบ 32 ไม่พิการ ถ้ายังไม่ตาย ก็ดิ้นรนได้ อย่าไปโทษท่านเลย ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้ เขาก็คงอยากกลับไปแก้ไข ไม่ทำให้ผมเกิดมา  ความผิดผมส่วนหนึ่ง ผมสอบเข้า ม.รัฐไม่ติดเอง ทำให้ต้องเรียนรามครับ ใจจริงถ้าบ้านผมรวย ผมคงได้เรียน ม.เอกชนต่อแล้ว เพื่อนๆผมก็ทยอยกันจบไปหลายคนแล้วครับ มันเองก็เสียดายแทนผม ที่ครอบครัวเป็นแบบนี้
    ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน น้องผมใกล้เรียนจบแล้ว อีกใจหนึ่งก็เคยแค้นน้อง ที่เกิดมาเป็นคนที่เข้ามาแทรกแซง ทำให้ค่าใช้จ่ายในบ้านพุ่งสูงขึ้นน้องไม่ได้เรียนไป ทำงานไปแบบผมนะ แต่เขาเก่ง สอบติด ม.รัฐได้ พ่อเลยต้องจำยอม ส่งน้องเรียนไป+กู้ กยศ. จนเขาใกล้เรียนจบแล้ว เขาเก่งมากๆครับ บอกก่อนผมเคยแค้นน้องก็จริง แต่มันไร้สาระครับ น้องผมเองก็เลือกเกิดไม่ได้ และที่เขามาอยู่จุดนี้ได้ เขาผลักดันตัวเอง👍🏼👍🏼
     ส่วนผมนั้นยังคงต้องเรียนไป ทำงานไป ใกล้จบแล้วครับ หลังๆอาจจะเรียนนานหน่อย เพราะยากมากๆ ต้องแบ่งเวลาเรียน+ทำงาน

     สรุปควาทคิดลบๆของผมมันก็ยังวนเวียนอยู่ทุกวันนะครับ ผมอยากหายจากการโกรธพ่อแม่ ผมรู้ว่ามันไม่สมควร แต่ความคิดลบๆแบบนั้น มันปฎิเสธไม่ได้ครับ มันคือเรื่องจริงทั้งนั้น เพื่อนๆมีใครที่พ่อแม่จนๆบ้างมั้ยครับ พวกคุณผ่านเรื่องแบบนี้มาได้ยังไง 🥲🥲🥲🥲