ทราบหรือไม่ว่า สำนักโหราศาสตร์ยูเรเนียน ท่าน Alfred Witte (หนึ่งในผู้ก่อตั้งสาขาวิชาโหราศาสตร์ยูเรเนียน ณ ประเทศเยอรมัน) ใช้วิธีการดูดวงโลก โดยให้
1) ราศีตุลย์ เป็นเรือน 1 (ตนุ)
2) ราศีมะกร เป็นเรือน 4 (พันธุ)
3) ราศีเมษ เป็นเรือน 7 (ปัตนิ)
4) ราศีกรกฏ เป็นเรือนที่ 10 (กัมมะ)
สาเหตุที่สำนักโหราศาสตร์ยูเรเนียนของท่าน Alfred Witte ใช้รูปแบบดังกล่าวข้างต้น มีเหตุผลหลัก คือ
ท่าน Alfred Witte มองว่า ตำแหน่งที่สูงสุดของฟ้า คือ จุดจอมฟ้า (zenith) ซึ่งอุปมาเปรียบเสมือนจุดสูงสุดของชีวิตในดวงชะตา คล้ายคลึงกับกิริยาอาการแสงพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน
และเมื่อเปรียบเทียบกับฤดูกาลแล้ว จุดครีษมายัน (summer solstice) หรือ อุตตรายัน (ราววันที่ 20 หรือ 21 มิถุนายนของทุกปี) เป็นตำแหน่งที่ดวงอาทิตย์แสดงแสนยานุภาพมากที่สุด เป็นจุดในฤดูร้อน ที่กลางวันนานกว่ากลางคืน
สำหรับจุดครีษมายันนี้ โหราศาสตร์สายสายนะ (สายนี้อ้างอิงระบบดาราศาสตร์ฟ้าจริงกับฤดูกาล) คือ “จุดเข้าราศีกรกฏ”
ทางโหราศาสตร์ภารตะเหนือสายสยาม เองก็เห็นด้วยว่า “พระอาทิตย์ในราศีกรกฏสำคัญ” เขาจึงให้ตำแหน่งพระอาทิตย์ ตรงนี้ว่า “มหาจักร”
โหราศาสตร์ภารตะสายสยามยอมรับทำจุด “มหาจักร”
แต่ผู้เขียนมองว่า อาจารย์ผู้มีความเข้าใจดี พากันปกปิดข้อเท็จจริง และไม่ยอมสอนศิษย์ใช้ระบบดาราศาสตร์ฟ้าจริงกับฤดูกาลบนโลก
พวกเขากลับยังให้ความสำคัญกับการ ใช้กลุ่มดาว กลุ่มแก็ส กลุ่มแสงกาแลคซี่ เชื่อมโยงจุดบนฟ้า ตั้งตัวเป็นราศีต่างๆ แล้วสอนกันรุ่นสู่รุ่นมาถึงปัจจุบัน
ผู้เขียนสังเกตุเห็นชัดๆ เลยว่า เวลาที่พระอาทิตย์เข้าจุดครีษมายัน (summer solstice) ในระบบดาราศาสตร์ฟ้าจริงนั้น
อาจารย์ผู้มีความเข้าใจเหล่านั้น พากันกราบไหว้บูชาเทพเจ้าในวันครีษมายัน
แต่กลับสอนลูกศิษย์ให้ใช้ปฏิทินดาวโบราณซึ่งวันครีษมายันและวันสำคัญบนฟ้าอื่นๆ ก็ไม่ตรงกับดาราศาสตร์ฟ้าจริงเลย
กลับเข้าเรื่อง …
เมื่อพระอาทิตย์ เข้าจุดครีษมายัน (summer solstice) ก็แสดงความสูงสุดของพลังงานและแสงสว่างของตนเองออกมา เป็นตัวธาตุแท้ของมันเอง
เจ้าตัวธาตุแท้ของมันเอง นี่แหละ ท่าน Alfred Witte จึงเทียบกับเรือน 10 (กัมมะ ความสูงสุดของชีวิต) ซึ่งเป็นตัวตนที่แท้จริงแสดงออกชัดเจนมากที่สุด (ทั้ง ดวงอาทิตย์ เทียบได้กับ ชีวิต หัวใจ ซึ่งเป็นตัวตนหลัก ที่จะสามารถแสดงศักยภาพออกมา)
ซึ่งตรงข้ามกับ จุดจอมดิน ที่ให้เป็นเรือน 4 (พันธุ – บ้านเกิด เมืองนอน แผ่นดิน)
ด้านล่างนี้ คือ วง 12 เรือน แบบของท่าน Alfred Witte
จากภาพ ด้านซ้าย คือ วงเรือนชะตาแบบของท่าน Alfred Witte ให้จุดกรกฏเป็นจุดสูงสุด นับเป็นเรือน 10 กัมมะ และใช้ในการดูดวงชะตาบ้านเมืองโลก
จากภาพ ด้านขวา คือ จานหมุน 90° โดยนำวงกลม 12 ราศี มาซ้อน 4 ควอเตอร์ (ควอเตอร์ละ 90°) เพื่อหาความสัมพันธ์ของดาวและออกคำพยากรณ์
เมื่อท่าน Alfred Witte พิจารณาโลกผ่านตำแหน่งและอาการของดวงอาทิตย์
การพิจารณาดวงโลกจึงเป็นไปตามแนวคิดแบบที่กล่าวข้างต้น
ดวงโลกนี้ไม่ใช้รัฐหรือเขตแดนของประเทศใดประเทศหนึ่ง แต่รวมทั้งโลก
หากจะเกี่ยวข้องกับประเทศใดก็ต้องใช้ดวงเมืองหลวงและดวงประมุขของรัฐมาดูความสัมพันธ์ร่วมด้วย
ใครเป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการบริหารปกครอง ท่านอาจใช้ ดวงโลก ดวงเมือง ดวงประมุข และดวงคณะของท่าน มาพิจารณาร่วมกัน
ก็จะเห็นจุดดีร้าย จุดเริ่ม จุดหยุด ได้เหมาะสมชัดเจนยิ่งขึ้น
อ่านประวัติ Alfred Witte ที่นี่
ที่มา:
☉เอกโหรา♃
☉เอกโหรา♃ – การตั้งจุดดูดวงโลกแบบท่าน Alfred Witte
ทราบหรือไม่ว่า สำนักโหราศาสตร์ยูเรเนียน ท่าน Alfred Witte (หนึ่งในผู้ก่อตั้งสาขาวิชาโหราศาสตร์ยูเรเนียน ณ ประเทศเยอรมัน) ใช้วิธีการดูดวงโลก โดยให้
1) ราศีตุลย์ เป็นเรือน 1 (ตนุ)
2) ราศีมะกร เป็นเรือน 4 (พันธุ)
3) ราศีเมษ เป็นเรือน 7 (ปัตนิ)
4) ราศีกรกฏ เป็นเรือนที่ 10 (กัมมะ)
สาเหตุที่สำนักโหราศาสตร์ยูเรเนียนของท่าน Alfred Witte ใช้รูปแบบดังกล่าวข้างต้น มีเหตุผลหลัก คือ
ท่าน Alfred Witte มองว่า ตำแหน่งที่สูงสุดของฟ้า คือ จุดจอมฟ้า (zenith) ซึ่งอุปมาเปรียบเสมือนจุดสูงสุดของชีวิตในดวงชะตา คล้ายคลึงกับกิริยาอาการแสงพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน
และเมื่อเปรียบเทียบกับฤดูกาลแล้ว จุดครีษมายัน (summer solstice) หรือ อุตตรายัน (ราววันที่ 20 หรือ 21 มิถุนายนของทุกปี) เป็นตำแหน่งที่ดวงอาทิตย์แสดงแสนยานุภาพมากที่สุด เป็นจุดในฤดูร้อน ที่กลางวันนานกว่ากลางคืน
สำหรับจุดครีษมายันนี้ โหราศาสตร์สายสายนะ (สายนี้อ้างอิงระบบดาราศาสตร์ฟ้าจริงกับฤดูกาล) คือ “จุดเข้าราศีกรกฏ”
ทางโหราศาสตร์ภารตะเหนือสายสยาม เองก็เห็นด้วยว่า “พระอาทิตย์ในราศีกรกฏสำคัญ” เขาจึงให้ตำแหน่งพระอาทิตย์ ตรงนี้ว่า “มหาจักร”
โหราศาสตร์ภารตะสายสยามยอมรับทำจุด “มหาจักร”
แต่ผู้เขียนมองว่า อาจารย์ผู้มีความเข้าใจดี พากันปกปิดข้อเท็จจริง และไม่ยอมสอนศิษย์ใช้ระบบดาราศาสตร์ฟ้าจริงกับฤดูกาลบนโลก
พวกเขากลับยังให้ความสำคัญกับการ ใช้กลุ่มดาว กลุ่มแก็ส กลุ่มแสงกาแลคซี่ เชื่อมโยงจุดบนฟ้า ตั้งตัวเป็นราศีต่างๆ แล้วสอนกันรุ่นสู่รุ่นมาถึงปัจจุบัน
ผู้เขียนสังเกตุเห็นชัดๆ เลยว่า เวลาที่พระอาทิตย์เข้าจุดครีษมายัน (summer solstice) ในระบบดาราศาสตร์ฟ้าจริงนั้น
อาจารย์ผู้มีความเข้าใจเหล่านั้น พากันกราบไหว้บูชาเทพเจ้าในวันครีษมายัน
แต่กลับสอนลูกศิษย์ให้ใช้ปฏิทินดาวโบราณซึ่งวันครีษมายันและวันสำคัญบนฟ้าอื่นๆ ก็ไม่ตรงกับดาราศาสตร์ฟ้าจริงเลย
กลับเข้าเรื่อง …
เมื่อพระอาทิตย์ เข้าจุดครีษมายัน (summer solstice) ก็แสดงความสูงสุดของพลังงานและแสงสว่างของตนเองออกมา เป็นตัวธาตุแท้ของมันเอง
เจ้าตัวธาตุแท้ของมันเอง นี่แหละ ท่าน Alfred Witte จึงเทียบกับเรือน 10 (กัมมะ ความสูงสุดของชีวิต) ซึ่งเป็นตัวตนที่แท้จริงแสดงออกชัดเจนมากที่สุด (ทั้ง ดวงอาทิตย์ เทียบได้กับ ชีวิต หัวใจ ซึ่งเป็นตัวตนหลัก ที่จะสามารถแสดงศักยภาพออกมา)
ซึ่งตรงข้ามกับ จุดจอมดิน ที่ให้เป็นเรือน 4 (พันธุ – บ้านเกิด เมืองนอน แผ่นดิน)
ด้านล่างนี้ คือ วง 12 เรือน แบบของท่าน Alfred Witte
จากภาพ ด้านซ้าย คือ วงเรือนชะตาแบบของท่าน Alfred Witte ให้จุดกรกฏเป็นจุดสูงสุด นับเป็นเรือน 10 กัมมะ และใช้ในการดูดวงชะตาบ้านเมืองโลก
จากภาพ ด้านขวา คือ จานหมุน 90° โดยนำวงกลม 12 ราศี มาซ้อน 4 ควอเตอร์ (ควอเตอร์ละ 90°) เพื่อหาความสัมพันธ์ของดาวและออกคำพยากรณ์
เมื่อท่าน Alfred Witte พิจารณาโลกผ่านตำแหน่งและอาการของดวงอาทิตย์
การพิจารณาดวงโลกจึงเป็นไปตามแนวคิดแบบที่กล่าวข้างต้น
ดวงโลกนี้ไม่ใช้รัฐหรือเขตแดนของประเทศใดประเทศหนึ่ง แต่รวมทั้งโลก
หากจะเกี่ยวข้องกับประเทศใดก็ต้องใช้ดวงเมืองหลวงและดวงประมุขของรัฐมาดูความสัมพันธ์ร่วมด้วย
ใครเป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการบริหารปกครอง ท่านอาจใช้ ดวงโลก ดวงเมือง ดวงประมุข และดวงคณะของท่าน มาพิจารณาร่วมกัน
ก็จะเห็นจุดดีร้าย จุดเริ่ม จุดหยุด ได้เหมาะสมชัดเจนยิ่งขึ้น
อ่านประวัติ Alfred Witte ที่นี่
ที่มา: ☉เอกโหรา♃