เราอยากได้คำแนะนำคำปลอบใจ บางทีก็เกิดคำถามขึ้นมาว่าทำไมเราถึงไม่มีเหมือนคนอื่นเขา ทั้งๆที่รอบตัวเราเขายังมี เป็นคำถามที่เกิดตั้งแต่เด็กจนโต ทำไมเราได้เงินเท่านี้ ทำไมเราไม่ได้ไปไหนเหมือนคนอื่น ทำไมเราไม่ได้ในสิ่งที่บางครั้งเราอยากได้ สวัสดีค่ะ จขกท.อายุ20นะคะ บ่อยครั้งตั้งแต่เล็กๆชอบมีความคิดแบบนี้บึ้นมา ตอนเด็กอาจจะยังไม่เท่าไหร่แต่พอโตมาก็เริ่มคิดค่ะ จขกท.ชอบเกิดความรู้สึกน้อยใจในบางครั้งที่เราไม่สามารถมีแบบที่คนอื่นมีได้ค่ะ จขกท.เคยเกิดอยากเช่ารถขับไปเรียนค่ะเพราะเพื่อนต้องวนมารับแล้ววนกลับไปอีก เกรงใจเพื่อนค่ะ แต่ก็เคยขอพี่สาวแต่พี่สาวก็ขอโทษที่ไม่มีให้ อะไรหลายๆ เรารักพี่นะคะ แต่มันเป็นแค่ความน้อยใจที่เกิดขึ้น ทำให้รู้สึกเปรียบเทียบกับคนอื่นที่เราไม่มีเหมือนเขา ถ้าจะได้อะไรคงต้องทำงานเองซึ่งเราก็เข้าใจในบริบทนี้นะคะ ว่าไม่ได้รวยล้นฟ้าเหมือนคนอื่นแต่ก็นั่นแหละค่ะเราก็เลยช่างมัน แค่อยากได้คำแนะนำ คำสนับสนุน คำปลอบสำหรับเด็กน้อยคนนี้เท่านั้นเองค่ะ
น้อยใจที่ไม่มีเหมือนคนอื่น