สวัสดีครับผมปอนะครับผมจะมาแชร์ความฝันที่ผมได้เจอครับอาจจะดูแปลกๆหน่อยนะครับ
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ผมก็ไปขายของกับแม่ที่ตอนเช้าเหมือนเดิมในทุกๆวันขายของเสร็จก็เก็บร้านด้วยความเพลียของร่างกายที่นั่งขายของนานก็ได้เผลอหลับไปผมได้ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ ตี1 ละครับพอตื่นขึ้นมาก็ไม่มีอะไรทำก็เลยนั่งดูโทรศัพท์ไปพลางๆจนเวลาล่วงเลยมาตี3ผมก็ได้ผลอยหลับไปอีกครั้งผมได้ฝันเห็นตัวเองกำลังเดินเข้าโรงเรียนที่ตัวเองเรียนอยู่ครับแต่ผมเดินยังไงก็เห็นแค่ห้องน้ำที่เรียงยาวจนมีเพื่อนของผมที่เดินมาจับมือผมไปที่ห้องครับหัดซ้ายหันขวาอยู่สักพักก็ถึงห้องตัวเองแต่พอผมมองไปที่เพื่อนปรากฎว่าเพื่อนผมก็หายไปแล้วครับผมเลยเดินเข้าไปในห้องก็เห็นเพื่อนผมนั้งอยู่ที่โต๊ะกับผู้หญิงคนนึงที่ไม่คุ้นหน้าเลยผมก็นั่งไปสักพักรู้สึกตะงึดๆอะไรสักอย่างเลยลุกไปดูข้างนอกปรากฎว่าห้องเรียนที่ผมนั่งอยู่คือห้องน้ำที่เรียงยาวขึ้นผมเลยเดินไปที่สนามโดมโรงเรียนผมได้ยินเสียงวิ่งอยู่ข้างหลังเลยหันไปดูปรากฎว่ามีหญิงชราคนนึงกำลังวิ่งมาที่ผมด้วยความที่รู้สึกกลัวผมเลยวิ่งแบบไม่คิดชีวิตแต่พอผมกำลังวิ่งไปที่หน้าโรงเรียนที่กำลังจะภึงแล้วแต่สิ่งที่ทำให้ผมกลัวยิ่งกว่าคือหญิงชราคนนั้นมาจำที่แขนผมและพูดว่า (กูจับได้แล้วๆๆฮ่า) ผมได้แต่ยืนนิ่งเพราะไม่สามารถขยับได้แต่เหมือนโชคช่วยมีรถจักรยานยนต์คันนึงขี่มาและบอกว่า (ผมขอเถอะนะครับ) ผมที่เดินไปขึ้นรถของชายแปลกน่าตอนไหนก็ไม่รู้อยู่หญิง ชราก็พูดขึ้น (ๆอีกแล้วนะไอ้ตัว กขค ได้แต่ยังไงสักวันนึงมันก็ต้อง...)ผมจำรายละเอียดตรงนี้ไม่ค่อยได้เลยครับและชายแปลกหน้าก็ขี่รถออกไปแต่ทางที่ไปนั้นทำเอ้าผมตกใจเพราะผมได้เห็นเส้นทางที่ผมคุ้นเคยนั้นก็คือทางไปบ้านเกิดของผมที่ทำเอาผมแทบงุ่นงงกับสิ่งที่ผมเห็นแต่ผมมองไปเห็นบ้านหลังนึงที่ี่ี่ี่อยู่ข้างทางที่มีผู้ชาย4นจของผมที่ทำเอาผมแทบงุ่นงงกับสิ่งที่ผมเห็นแต่ผมมองไปเห็นบ้านหลังนึงที่ี่ี่ี่ี่ี่อยู่ข้างทางที่มีผู้ชาย4 นั้งอยู่และได้ดับลงตรงนั้นแต่ผมที่นั่งอยู่เบาะหลังแต่ไม่ทันได้สังเกตผู้ชายแปลกหน้าก็ไม่อยู่แล้วแต่ผมได้แต่สงสัยและไปที่ผู้ชาย4คนนั้นก็เห็นคนที่ขับรถมายังที่นี้นอนอยู่ที่เปลผมคิดว่าตัวเองยังอยู่ในฝันก็ได้ขี่รถไปที่บ้านหรือบ้านเกิดตัวเองที่ตัวเองเคยอยู่ผมขี่ไปได้สักพักเพราะความฝันมันก็คือความฝันแค่จิตนาการว่าบ้านอยู่ไม่ไกลก็ถึงแล้วผมก็ได้หยุดลดและลงไปดูที่บ้านตัวเองผมเห็นคุณตาที่ได้เสียไปแล้วกำลังเดินเข้ามา(กลับมาแล้วหรอหลาน)ผมก็แอบดีใจอยู่หรอกแต่คุณรู้อะไรมั้ยว่าผมอยากกอดแค่ไหนแต่ไม่สามารถกอดได้เพราะใบหน้าที่ผมเห็นนั้นที่ค่อยไม่ใช่ตาผมขึ้นเลื่อยๆกำลังเป็นหญิงชรา(มาละหรอๆ)อยู่ซ่ำๆผมได้กระโจนขึ้นรถและขี่รถออกมาด้วยความเร็วจนมาถึง3แยกผมได้มองไปข้างหน้าผมได้เห็นหมาสีดำพอผมขี่เข้าไปไกลๆก็ผมว่านั่นคือหมาของผมที่ผมเลี้ยงไว้ผมจอดและลงจากรถโดยไม่สนใจว่าอะไรที่ตามมาข้างหลังเพราะก่อนที่ผมจะกล้าจอดรถผมได้เห็นกำแพงสีขาวจางๆตอนที่ผมขี่มาผมไม่สนอะไรทั้งนั้นและวิ่งเข้าไปกอดหมาที่ผมรักที่สุดจนกระทั้ง...
อ่ะอ่ะ อะไรนุ่มๆเอ้าไอ้ปีโปผมกำลังนอนกอดหมาผมอยู่ที่เตียงมันทำหน้าเหมือนไม่อยากให้ผมหยุดกอดมันผมเลยกอดมันอยู่นั้นและผมก็ได้ยิ้นเสียงเดินผมนึกว่าเป็นแม่แต่ไม่เลยเป็นมันหลานทั้งสองคนของผมเดินมาและสะแยะยิ้มให้ผมพร้อมกับพูดว่า(กลับ มาละหรอๆ)ผมกอดไอ้เจ้าปีโป(นี้ผมยังอยู่ในความฝันอยู่อีกหรอ)ผมได้พูดออกไปและผมก็ได้สดุงตื่นอีกครั้ง จบ
ปล.ที่ผมฝันเห็นห้องไม่ได้ปวดเยี่ยวนะครับ
ผมเกิดที่ขอนแก่นครับจบม.3ผมาเรียนม.4ต่อที่หนองบัวความจริงในฝันของผมเนี้ยควรเป็นภาษาอีสานแต่เพื่อให้อ่านเข้าใจเลยใช่ภาษากลางละครับแต่ผมีเรื่องฝันเกี่ยวโยงกับเรื่องนี้นะครับไว้จะมาต่อครั้งหน้าครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
ฝันซ้อนฝันที่ยาวนาน
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ผมก็ไปขายของกับแม่ที่ตอนเช้าเหมือนเดิมในทุกๆวันขายของเสร็จก็เก็บร้านด้วยความเพลียของร่างกายที่นั่งขายของนานก็ได้เผลอหลับไปผมได้ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ ตี1 ละครับพอตื่นขึ้นมาก็ไม่มีอะไรทำก็เลยนั่งดูโทรศัพท์ไปพลางๆจนเวลาล่วงเลยมาตี3ผมก็ได้ผลอยหลับไปอีกครั้งผมได้ฝันเห็นตัวเองกำลังเดินเข้าโรงเรียนที่ตัวเองเรียนอยู่ครับแต่ผมเดินยังไงก็เห็นแค่ห้องน้ำที่เรียงยาวจนมีเพื่อนของผมที่เดินมาจับมือผมไปที่ห้องครับหัดซ้ายหันขวาอยู่สักพักก็ถึงห้องตัวเองแต่พอผมมองไปที่เพื่อนปรากฎว่าเพื่อนผมก็หายไปแล้วครับผมเลยเดินเข้าไปในห้องก็เห็นเพื่อนผมนั้งอยู่ที่โต๊ะกับผู้หญิงคนนึงที่ไม่คุ้นหน้าเลยผมก็นั่งไปสักพักรู้สึกตะงึดๆอะไรสักอย่างเลยลุกไปดูข้างนอกปรากฎว่าห้องเรียนที่ผมนั่งอยู่คือห้องน้ำที่เรียงยาวขึ้นผมเลยเดินไปที่สนามโดมโรงเรียนผมได้ยินเสียงวิ่งอยู่ข้างหลังเลยหันไปดูปรากฎว่ามีหญิงชราคนนึงกำลังวิ่งมาที่ผมด้วยความที่รู้สึกกลัวผมเลยวิ่งแบบไม่คิดชีวิตแต่พอผมกำลังวิ่งไปที่หน้าโรงเรียนที่กำลังจะภึงแล้วแต่สิ่งที่ทำให้ผมกลัวยิ่งกว่าคือหญิงชราคนนั้นมาจำที่แขนผมและพูดว่า (กูจับได้แล้วๆๆฮ่า) ผมได้แต่ยืนนิ่งเพราะไม่สามารถขยับได้แต่เหมือนโชคช่วยมีรถจักรยานยนต์คันนึงขี่มาและบอกว่า (ผมขอเถอะนะครับ) ผมที่เดินไปขึ้นรถของชายแปลกน่าตอนไหนก็ไม่รู้อยู่หญิง ชราก็พูดขึ้น (ๆอีกแล้วนะไอ้ตัว กขค ได้แต่ยังไงสักวันนึงมันก็ต้อง...)ผมจำรายละเอียดตรงนี้ไม่ค่อยได้เลยครับและชายแปลกหน้าก็ขี่รถออกไปแต่ทางที่ไปนั้นทำเอ้าผมตกใจเพราะผมได้เห็นเส้นทางที่ผมคุ้นเคยนั้นก็คือทางไปบ้านเกิดของผมที่ทำเอาผมแทบงุ่นงงกับสิ่งที่ผมเห็นแต่ผมมองไปเห็นบ้านหลังนึงที่ี่ี่ี่อยู่ข้างทางที่มีผู้ชาย4นจของผมที่ทำเอาผมแทบงุ่นงงกับสิ่งที่ผมเห็นแต่ผมมองไปเห็นบ้านหลังนึงที่ี่ี่ี่ี่ี่อยู่ข้างทางที่มีผู้ชาย4 นั้งอยู่และได้ดับลงตรงนั้นแต่ผมที่นั่งอยู่เบาะหลังแต่ไม่ทันได้สังเกตผู้ชายแปลกหน้าก็ไม่อยู่แล้วแต่ผมได้แต่สงสัยและไปที่ผู้ชาย4คนนั้นก็เห็นคนที่ขับรถมายังที่นี้นอนอยู่ที่เปลผมคิดว่าตัวเองยังอยู่ในฝันก็ได้ขี่รถไปที่บ้านหรือบ้านเกิดตัวเองที่ตัวเองเคยอยู่ผมขี่ไปได้สักพักเพราะความฝันมันก็คือความฝันแค่จิตนาการว่าบ้านอยู่ไม่ไกลก็ถึงแล้วผมก็ได้หยุดลดและลงไปดูที่บ้านตัวเองผมเห็นคุณตาที่ได้เสียไปแล้วกำลังเดินเข้ามา(กลับมาแล้วหรอหลาน)ผมก็แอบดีใจอยู่หรอกแต่คุณรู้อะไรมั้ยว่าผมอยากกอดแค่ไหนแต่ไม่สามารถกอดได้เพราะใบหน้าที่ผมเห็นนั้นที่ค่อยไม่ใช่ตาผมขึ้นเลื่อยๆกำลังเป็นหญิงชรา(มาละหรอๆ)อยู่ซ่ำๆผมได้กระโจนขึ้นรถและขี่รถออกมาด้วยความเร็วจนมาถึง3แยกผมได้มองไปข้างหน้าผมได้เห็นหมาสีดำพอผมขี่เข้าไปไกลๆก็ผมว่านั่นคือหมาของผมที่ผมเลี้ยงไว้ผมจอดและลงจากรถโดยไม่สนใจว่าอะไรที่ตามมาข้างหลังเพราะก่อนที่ผมจะกล้าจอดรถผมได้เห็นกำแพงสีขาวจางๆตอนที่ผมขี่มาผมไม่สนอะไรทั้งนั้นและวิ่งเข้าไปกอดหมาที่ผมรักที่สุดจนกระทั้ง...
อ่ะอ่ะ อะไรนุ่มๆเอ้าไอ้ปีโปผมกำลังนอนกอดหมาผมอยู่ที่เตียงมันทำหน้าเหมือนไม่อยากให้ผมหยุดกอดมันผมเลยกอดมันอยู่นั้นและผมก็ได้ยิ้นเสียงเดินผมนึกว่าเป็นแม่แต่ไม่เลยเป็นมันหลานทั้งสองคนของผมเดินมาและสะแยะยิ้มให้ผมพร้อมกับพูดว่า(กลับ มาละหรอๆ)ผมกอดไอ้เจ้าปีโป(นี้ผมยังอยู่ในความฝันอยู่อีกหรอ)ผมได้พูดออกไปและผมก็ได้สดุงตื่นอีกครั้ง จบ
ปล.ที่ผมฝันเห็นห้องไม่ได้ปวดเยี่ยวนะครับ
ผมเกิดที่ขอนแก่นครับจบม.3ผมาเรียนม.4ต่อที่หนองบัวความจริงในฝันของผมเนี้ยควรเป็นภาษาอีสานแต่เพื่อให้อ่านเข้าใจเลยใช่ภาษากลางละครับแต่ผมีเรื่องฝันเกี่ยวโยงกับเรื่องนี้นะครับไว้จะมาต่อครั้งหน้าครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ