ปัจจุบันผมอายุ26ปี ส่วนแฟนผมอายุ24 คบกันมา3ปีกว่า
คือชีวิตคู่ผมเข้าใจครับว่าต้องมีเรื่องไม่เข้าใจกัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ผมเชื่อว่าสามารถคุยกันได้
สำหรับตัวผมเอง ผมเคยมีแฟนมาก่อน แต่แฟนคนนี้ไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆ ผมเคยคบแต่คนโตกว่า แต่ผมเจอคนไม่ดี ผมเลยเลิกแบบหักดิบเลย
ผมมาเจอแฟนคนนี้มันเหมือน ดี50ไม่ดี50 แต่ในส่วนที่ดีก็ดีสุดๆจนผมไม่คิดว่าจะเจอจากผู้หญิงคนไหน ในส่วนที่ไม่ดีคือไม่ดีสุดๆ จนผมรับไม่ได้เลย (สำหรับผมนะ)
ในส่วนที่ดีคือกับข้าวก็ทำให้กิน(ถ้าสั่งอ่ะนะ) , ไม่สบายก็เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ , ผมเล่นเกมก็ไปเอาน้ำมาให้ , อาบน้ำก็ถูหู ถูหลัง ถูขา-เท้าให้(ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่น้อยคนจะทำให้) , มีเงินส่วนตัวหามาเท่าไหร่ก็แบ่งผมใช้ ตอนผมจบใหม่ๆเจอโควิด ผมตกงานเป็นปีๆไม่มีเงินเลย แฟนกับที่บ้านเขาก็ให้ค่ากินค่าอยู่ , ซื้อของกินซื้อกับข้าวมากินด้วยกันตลอด ซื้ออะไรก็ซื้อเผื่อ , ผมหาเงินมา ผมจะเอาไปทำอะไรก็ไม่เคยว่า(ออกแนวไม่สนมากกว่า) แต่เวลานางจะซื้อของๆตัวเอง นางจะไม่กล้าซื้อเพราะซื้อมาใช้ได้คนเดียวแล้วรู้สึกเห็นแก่ตัวเวลาใช้เงิน , ความซื่อสัตย์อยู่ในระดับกลางๆ ,ผมเป็นคนที่หน้าตาไม่ดีเลยนะ คืออ้วน ดำ หัวล้าน แต่นางก็ไม่รังเกียจผมเลยนะ นางแค่บอกว่าชอบพุงนิ่มๆอันนี้
ตัดมาในส่วนที่ไม่ดีบ้าง ผมจะเริ่มจากเบาๆก่อนนะครับ
1. คือทำอะไรไม่รู้สึกผิด มันคืออะไรที่หลายๆคนก็น่าจะเจอ เพราะผมเห็นเอามาทำเป็นมุขบ่อยมาก แต่อันนี้มันคือ การไม่รู้สึกผิดแบบ ขอโทษนะแต่ใจก็ยังแบบ ไม่ยอมอ่ะ ก็จะยิ่งทำผิดไปเรื่อยๆแล้วทำตาใสอ่ะ
2. คือวันเกิดผมที่ผ่านมา นางเป็นเมนส์ แล้วทะเลาะกัน แล้วนางก็ทำกับข้าวให้ พอผมกินหมดปุ๊ป นางก็บอกว่าของที่ผมกินอ่ะ มันเป็นของตกพื้น เหตุเพราะโมโหที่ทะเลาะกัน แล้วบ้านอ่ะถือเรื่องที่ต่ำที่สูงมาก คือแม่ผมก็ดีกับนางนะซื้อขนมซื้อเสื้อผ้าให้ ทำกับข้าวก็เรียกนางไปกิน(เรียกผมแค่ตอนมีอะไรพัง) แล้วยิ่งนางมาทำอะไรแบบนี้ในวันเกิดผมนะ ถ้าแม่ผมรู้นะ นางจะโดนจิกหัวลากไปโยนหน้าบ้านแน่ เพราะแม่ผมใจดีนะ แต่ดุมาก แต่ผมก็คิดอ่ะ ว่าแบบ ช่างมัน วันเกิดไม่ได้มีครั้งเดียว
3. อันนี้เป็นปัญหาหลักเลยที่ทำคนบ้านแตกมานักต่อนักแล้ว "ทะเลาะแล้วท้าเลิก" ผมจะพยายามคุยดีตลอดนะ และตอนที่ดีกันผมก็เอาเรื่องนี้มานั่งคุยกันนะ ผม : เวลามีปัญหาไม่เข้าใจกัน คุยกันได้ไหม ท้าเลิกมันไม่ดีหรอก เห็นไหมในเน็ตเขาก็ว่ามันไม่ดีกับชีวิตคู่
นาง : เค้าเห็นด้วยนะ เค้าพูดไปเพราะอารมณ์อ่ะ แต่เค้าไม่ได้อยากเลิกจริงๆนะ
ผม : งั้นต่อไปนี้ทะเลาะกันแค่ไหน ให้พูดดีๆกันนะ ใช้เหตุผล และหาทางแก้นะ อย่าใช้อารมณ์ อารมณ์มันทำให้ทุกอย่างแย่ลงเห็นไหม
นาง : เค้าสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์แล้วนะ เค้ารู้สึกแย่ที่พูดไปแบบนั้น
แต่คุณเชื่อไหมครับท่านผู้อ่าน ว่าผมอยู่ลูปสนทนาข้างบนนี้มา3ปีเต็มๆที่คบกัน...
4.ต่อเนื่องจากข้อ3เลย เวลามีปัญหากันชอบยุยงให้ผมของขึ้นแล้วทำตัวเป็นน้ำมัน คือผมอ่ะเป็นคนใจร้อนนะ แต่ทุกคนก็โมโหเป็น แล้วเวลาคุยไม่รู้เรื่อง นางก็จะพูดให้ผมโมโหขึ้นไปอีก ยกตัวอย่าง "เอาสิโมโหอีก เวลาเห็นเธอโมโหแล้วทำเค้ามีอารมณ์นะ โมโหจนร้องไห้เลยนะ เวลาเห็นเธอร้องไห้มันยิ่งอยากจะทำให้เจ็บไปถึงขั้วหัวใจเลย" มันไม่ใช่การเล่นนะ นางพูดจริง แล้วผมที่พยายามจะแก้ปัญหาในบ้านในครอบครัว แล้วมาเจอแบบนี้ ผมรู้สึกแบบ ผมเครียดผมทุกข์แทบตาย แต่คนที่เห็นกลับชอบใจซะอย่างนั้น ไม่เคยทำตัวเป็นที่พึ่งได้เลย
ก็นั้นแหละครับ ผมอ่ะใจหนึ่งก็อยากเลิก อีกใจก็ทำใจไม่ได้ แล้วนางอ่ะหัวอ่อนด้วย คนอื่นพูดอะไรก็เชื่อ(แต่ทำไมดื้อกันผมก็ไม่รู้) ขี้กลัวด้วย ผมกลัวนางไปเจอผู้ชายไม่ดี เพราะอย่างน้อยๆอ่ะ ผมอ่ะสาบานถือสัจไม่โกหกตลอดชีวิต แก่บนไว้(เคยเผลอโกหก แล้วเกือบตายจริง) แต่คบต่อก็ไม่รู้จะยังไงกับนางดี คุยดีก็แล้ว คุยไม่ดีก็แล้ว ก็ไม่สะท้านเลย เฮ้ออ
ปล.ปัญหาหยุมหยิมอื่นๆผมขอไม่พูดนะครับ เพราะคนเรามันมีทั้งดีและไม่ดี แต่ผมขอพูดในส่วนที่ไม่ดีนะครับ เพราะมันเกินไป(สำหรับผม)
แฟนชอบใช้แต่อารมณ์ แก้เท่าไหร่ก็ไม่หาย ทำไงดีครับ
คือชีวิตคู่ผมเข้าใจครับว่าต้องมีเรื่องไม่เข้าใจกัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ผมเชื่อว่าสามารถคุยกันได้
สำหรับตัวผมเอง ผมเคยมีแฟนมาก่อน แต่แฟนคนนี้ไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆ ผมเคยคบแต่คนโตกว่า แต่ผมเจอคนไม่ดี ผมเลยเลิกแบบหักดิบเลย
ผมมาเจอแฟนคนนี้มันเหมือน ดี50ไม่ดี50 แต่ในส่วนที่ดีก็ดีสุดๆจนผมไม่คิดว่าจะเจอจากผู้หญิงคนไหน ในส่วนที่ไม่ดีคือไม่ดีสุดๆ จนผมรับไม่ได้เลย (สำหรับผมนะ)
ในส่วนที่ดีคือกับข้าวก็ทำให้กิน(ถ้าสั่งอ่ะนะ) , ไม่สบายก็เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ , ผมเล่นเกมก็ไปเอาน้ำมาให้ , อาบน้ำก็ถูหู ถูหลัง ถูขา-เท้าให้(ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่น้อยคนจะทำให้) , มีเงินส่วนตัวหามาเท่าไหร่ก็แบ่งผมใช้ ตอนผมจบใหม่ๆเจอโควิด ผมตกงานเป็นปีๆไม่มีเงินเลย แฟนกับที่บ้านเขาก็ให้ค่ากินค่าอยู่ , ซื้อของกินซื้อกับข้าวมากินด้วยกันตลอด ซื้ออะไรก็ซื้อเผื่อ , ผมหาเงินมา ผมจะเอาไปทำอะไรก็ไม่เคยว่า(ออกแนวไม่สนมากกว่า) แต่เวลานางจะซื้อของๆตัวเอง นางจะไม่กล้าซื้อเพราะซื้อมาใช้ได้คนเดียวแล้วรู้สึกเห็นแก่ตัวเวลาใช้เงิน , ความซื่อสัตย์อยู่ในระดับกลางๆ ,ผมเป็นคนที่หน้าตาไม่ดีเลยนะ คืออ้วน ดำ หัวล้าน แต่นางก็ไม่รังเกียจผมเลยนะ นางแค่บอกว่าชอบพุงนิ่มๆอันนี้
ตัดมาในส่วนที่ไม่ดีบ้าง ผมจะเริ่มจากเบาๆก่อนนะครับ
1. คือทำอะไรไม่รู้สึกผิด มันคืออะไรที่หลายๆคนก็น่าจะเจอ เพราะผมเห็นเอามาทำเป็นมุขบ่อยมาก แต่อันนี้มันคือ การไม่รู้สึกผิดแบบ ขอโทษนะแต่ใจก็ยังแบบ ไม่ยอมอ่ะ ก็จะยิ่งทำผิดไปเรื่อยๆแล้วทำตาใสอ่ะ
2. คือวันเกิดผมที่ผ่านมา นางเป็นเมนส์ แล้วทะเลาะกัน แล้วนางก็ทำกับข้าวให้ พอผมกินหมดปุ๊ป นางก็บอกว่าของที่ผมกินอ่ะ มันเป็นของตกพื้น เหตุเพราะโมโหที่ทะเลาะกัน แล้วบ้านอ่ะถือเรื่องที่ต่ำที่สูงมาก คือแม่ผมก็ดีกับนางนะซื้อขนมซื้อเสื้อผ้าให้ ทำกับข้าวก็เรียกนางไปกิน(เรียกผมแค่ตอนมีอะไรพัง) แล้วยิ่งนางมาทำอะไรแบบนี้ในวันเกิดผมนะ ถ้าแม่ผมรู้นะ นางจะโดนจิกหัวลากไปโยนหน้าบ้านแน่ เพราะแม่ผมใจดีนะ แต่ดุมาก แต่ผมก็คิดอ่ะ ว่าแบบ ช่างมัน วันเกิดไม่ได้มีครั้งเดียว
3. อันนี้เป็นปัญหาหลักเลยที่ทำคนบ้านแตกมานักต่อนักแล้ว "ทะเลาะแล้วท้าเลิก" ผมจะพยายามคุยดีตลอดนะ และตอนที่ดีกันผมก็เอาเรื่องนี้มานั่งคุยกันนะ ผม : เวลามีปัญหาไม่เข้าใจกัน คุยกันได้ไหม ท้าเลิกมันไม่ดีหรอก เห็นไหมในเน็ตเขาก็ว่ามันไม่ดีกับชีวิตคู่
นาง : เค้าเห็นด้วยนะ เค้าพูดไปเพราะอารมณ์อ่ะ แต่เค้าไม่ได้อยากเลิกจริงๆนะ
ผม : งั้นต่อไปนี้ทะเลาะกันแค่ไหน ให้พูดดีๆกันนะ ใช้เหตุผล และหาทางแก้นะ อย่าใช้อารมณ์ อารมณ์มันทำให้ทุกอย่างแย่ลงเห็นไหม
นาง : เค้าสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์แล้วนะ เค้ารู้สึกแย่ที่พูดไปแบบนั้น
แต่คุณเชื่อไหมครับท่านผู้อ่าน ว่าผมอยู่ลูปสนทนาข้างบนนี้มา3ปีเต็มๆที่คบกัน...
4.ต่อเนื่องจากข้อ3เลย เวลามีปัญหากันชอบยุยงให้ผมของขึ้นแล้วทำตัวเป็นน้ำมัน คือผมอ่ะเป็นคนใจร้อนนะ แต่ทุกคนก็โมโหเป็น แล้วเวลาคุยไม่รู้เรื่อง นางก็จะพูดให้ผมโมโหขึ้นไปอีก ยกตัวอย่าง "เอาสิโมโหอีก เวลาเห็นเธอโมโหแล้วทำเค้ามีอารมณ์นะ โมโหจนร้องไห้เลยนะ เวลาเห็นเธอร้องไห้มันยิ่งอยากจะทำให้เจ็บไปถึงขั้วหัวใจเลย" มันไม่ใช่การเล่นนะ นางพูดจริง แล้วผมที่พยายามจะแก้ปัญหาในบ้านในครอบครัว แล้วมาเจอแบบนี้ ผมรู้สึกแบบ ผมเครียดผมทุกข์แทบตาย แต่คนที่เห็นกลับชอบใจซะอย่างนั้น ไม่เคยทำตัวเป็นที่พึ่งได้เลย
ก็นั้นแหละครับ ผมอ่ะใจหนึ่งก็อยากเลิก อีกใจก็ทำใจไม่ได้ แล้วนางอ่ะหัวอ่อนด้วย คนอื่นพูดอะไรก็เชื่อ(แต่ทำไมดื้อกันผมก็ไม่รู้) ขี้กลัวด้วย ผมกลัวนางไปเจอผู้ชายไม่ดี เพราะอย่างน้อยๆอ่ะ ผมอ่ะสาบานถือสัจไม่โกหกตลอดชีวิต แก่บนไว้(เคยเผลอโกหก แล้วเกือบตายจริง) แต่คบต่อก็ไม่รู้จะยังไงกับนางดี คุยดีก็แล้ว คุยไม่ดีก็แล้ว ก็ไม่สะท้านเลย เฮ้ออ
ปล.ปัญหาหยุมหยิมอื่นๆผมขอไม่พูดนะครับ เพราะคนเรามันมีทั้งดีและไม่ดี แต่ผมขอพูดในส่วนที่ไม่ดีนะครับ เพราะมันเกินไป(สำหรับผม)