ต้องกลับมาด้วยคำถามเดิมอีกครั้งว่าถ้าเราไปจะดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม? จะอยู่ยังไงให้ชีวิตบาลานซ์

คบกับแฟนมา4ปีค่ะ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วก็ไม่เคยเจอครอบครัวแฟน เพราะว่าทางบ้านเขา ค่อนข้างเข้มงวดกับลูกชาย เงินเดือนทั้งหมดต้องให้ที่บ้าน แล้ว ขอแม่ใช้อีกที แฟนอายุ 24 ส่วนเราอายุ 26ค่ะ เราตกลงกันว่าจะ

เราได้พักชำระหนี้กับสาขานึ่งในจังหวัดนครปฐม ตอนที่เราตัดสินใจพักชำระหนี้ เราป่วยหาเงินมาส่งไม่ไหว สาขาได้แจ้งกับเราว่าต้องจ่าย 10% ของค่างวด เราก้ได้จ่ายไปซึ่งมันก้จะเข้าดอกเบี้ย แล้วพอเรามาชำระปกติ ห

เราเคว้งเครียด ปีนี้สาหัสปัญหาร้อยพันแปดทำให้เรานึกแต่จะตายๆตลอด แต่อีกใจก็นึกว่าอนาคตมันจะต้องดีขึ้นถ้าผ่านช่วงเวลาเลวร้ายไปได้ บางทีก็นึกไม่ไหว แต่ถ้าเราทำอะไรไปแม่ต้องไม่ไหวแน่ๆ ทำไมโชคชะตาชีวิตถึง

คือตอนนี้ท้อแท้กับชีวิตมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาแบกรับอะไรขนาดนี้ ใครที่เป็นอยู่ หรือเคยผ่านมาแล้วช่วยบอกวิธีทำให้ชีวิตดีชึ้นหน่อยค่ะ เราอายุ22 ดรอปเรียนตั้งแต่ปี3เพราะว่าพ่อเกษียณพอดีและไม่มีใค

ขอเริ่มเรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาได้ 8 ปี ตั้งแต่เราเรียนมัธยม จนเข้ามาหาลัย แต่เขาทำงานแล้ว หลังจากคบได้ 1 ปี เขาก็ติดทหาร 2 ปี เราก็ยังคบกันอยู่ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดเรื่องฐานะเงินทองอะ

มีเพื่อนกลุ่มนึง ขอไปอยู่บ้านเราระหว่างรอเรียนตอนบ่ายเพราะบ้านเขาไกลมากๆกลับไม่ไหว เราโอเครได้ และตั้งแต่่วันนั้นเราก็เริ่มสนิทกัน เพื่อนในห้องเริ่มไม่ชอบเรา เพราะเพื่อนกลุ่มนี้เคยมีปัญหากัน แต่เพื่อน

สำหรับเรา เราชอบให้กำลังใจคนอื่น คอยซัพพอร์ทจิตใจคนอื่นเสมอ แต่ไม่เคยใจดีกับตัวเอง หรือให้กำลังใจตัวเองเป็นเลย การที่เราใจร้ายกับตัวเองเกินไป คงเป็นเพราะว่าเราไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไหร่ แค่พยายามคิดบ

เราคบกับแฟนมา9ปีช่วงคบแรกๆก็ไม่ได้คิดถึงอนาคตพอช่วงเข้าปีที่มีโควิดเขาไม่ช่วยเราทำงานหาเงินเลยพอเราทำงานนอกบ้านยังต้องมาทำงานในบ้านอีกทั้งที่แฟนเราก็อยู่ห้อง เราหาเงินคนเดียวมาเป็นปี เป็นหนี้บัตรเครดิ

เพิ่งเลิกกับแฟนบอกเลิกเขาเองรักเขาแต่เรามองไม่เห็นอนาคตเลย แฟนเราเป็นคนไม่ทนงานทุก3-4ต้องมีปัญหาเปลี่ยนงานตลอด แล้วต้องเริ่มใหม่ทุกครั้งที่เปลี่ยนงานหมุนเงินไม่ทัน รู้จักกันตอนแรกเราก็ซัพพอร์ตเรื่อง