ผมกับแฟนที่คบกันมา 7 ปี ผมอายุ 38 แฟนอายุ 37 วางแผนชีวิตไว้แล้วร่วมกัน กำลังจะแต่งงานกัน รู้จักข้อดีข้อเสียของกันและกันดีแทบทุกอย่าง เป็นทั้งแฟนเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งที่ปรึกษาของกันและกัน หลังจากฝ่าฟันทุกอย่างร่วมกันมา ทั้งผมทั้งแฟนมีหน้าที่การงานที่ดี ทุกอย่างกำลังไปได้ดี คุยกันแล้วกระทั่งชื่อลูก ถ้าลูกสาวจะให้ชื่อน้องเรนนี่ ถ้าลูกชายจะให้ชื่อน้องเจได เราสองคนชอบเดินทางท่องเที่ยว ด้วยการขับรถไปสถานที่สวยๆด้วยกันแทบทุกวันหยุด ทุกเทศกาล
สงกรานต์ 67 ที่ผ่านมาก็เช่นกัน เราบินไปและเช่ารถขับเที่ยวทางภาคใต้ แต่ชะตาช่างโหดร้าย เราประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แฟนผมเสียชีวิตที่โรงพยาบาล ส่วนผมนอน ICU และต้องนอนติดเตียงอยู่โรงพยาบาลอยู่เกือบเดือน ขณะนอนติดเตียงร่างกายขยับไม่ได้ แต่สมองรับรู้ทุกอย่าง รับรู้ว่าต่อไปจะไม่มีเค้าอยู่ข้างเราอีกแล้ว เวลา 7-8 ปีที่สร้างร่วมกันมา อนาคตที่วางแผนไว้ร่วมกันพังทลายไปหมด อยู่เหมือนคนตายทั้งเป็น ภาวนาอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ยังไงแค่ไหนให้เป็นแค่ฝันร้าย ยอมแลกทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ยังไงคำภาวนาก็ไม่มีผล ร้องไห้ตลอดเวลา เจ็บปวดแทบขาดใจทุกครั้งที่ตื่น งานศพแฟนก็ไปไม่ได้ วันฌาปนกิจต้องให้เพื่อนไปถ่ายภาพสดในงาน ละให้พูดกับแฟนครั้งสุดท้ายก่อนเข้าเมรุ
ไม่เคยคิดเลยว่าเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันเพียงแค่นี้ เรามักพูดหยอกกันเสมอเวลาเล่นกันว่านี่เราต้องอยู่กันแบบนี้ไปอีกกี่ปี ทำตัวแบบนี้เด๋วลดจาก 200 ปีเหลือ 120 ปีพอละกัน ละพูดกันเสมอว่าอยากเห็นอีกฝ่ายตอนแก่จังว่าจะเป็นยังไง คิดว่าเราจะได้อยู่กันไปแก่เฒ่าไปด้วยกัน แต่อุบัติเหตุก็มาพรากทุกอย่างไปจากเรา
ทุกวันนี้ผ่านมาสองเดือน ยังไม่มีวันไหนไม่ร้องไห้ สวดมนต์ทุกคืน ทำบุญทุกวัน ขออ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ปล่อยให้เค้ามาหา มาร่ำลามาส่งข่าวบ้าง แต่ไม่เคยฝันเห็นเค้าเลย เจ็บปวดทรมาน ถึงแม้ตอนนี้จะเริ่มกลับไปทำงานได้บ้างแล้ว ใจก็ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา มีพี่ๆแนะนำให้เก็บของทุกอย่างของเค้าออกไป เพราะเราต้องใช้ชีวิตต่อไป แต่ผมทำไม่ได้กลัวว่าถ้าเค้ารับรู้เค้าจะเสียใจว่าเราพยายามลืมเค้า ผมเลยยังเก็บหลายๆอย่างไว้เหมือนเดิม แม่จะให้ไปเปลี่ยนชื่อผมก็ไม่คิดจะเปลี่ยน กลัวเปลี่ยนแล้วเราสองคนจะสื่อถึงกันไม่ได้
ทุกวันนี้ สติ้กเกอร์ที่เคยส่งหาแฟนทุกครั้งที่ตื่นนอนกับก่อนนอน ก็เปลี่ยนไปส่งหาแม่แฟนแทน สัญญาว่าจะดูแลครอบครัวแฟนให้ดีที่สุด กิจกรรมตอนนี้คือเข้าวัดทำบุญ และหวังว่าสักวันเราจะได้เจอกันอีกครั้ง อยากเจอที่สุด อยากจับมือ อยากได้กอดอีกครั้ง ผมทรมานเหลือเกิน
ใครมีหมอดู หรือคนสื่อวิญญาณเก่งๆพอแนะนำ ผมอยากรู้ว่าเค้าทุกข์มั้ย ลำบากมั้ย เหงามั้ย ทำใจได้มั่ย ผมห่วงเค้าเหลือเกิน ผมพยามอยู่กับปัจจุบันแต่มันทำไม่ได้จริงๆ
นึกภาพตัวเองต่อจากนี้ต้องใช้ชีวืตโดยที่ไม่มีเค้าไม่ออกเลยจริงๆ
อ้วนคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเค้าเลยนะที่รัก
จะใช้ชีวิตต่ออย่างไร เจ็บปวดแทบไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ต่อ เมื่อคู่ชีวิตจากไปจากอุบัติเหตุ
สงกรานต์ 67 ที่ผ่านมาก็เช่นกัน เราบินไปและเช่ารถขับเที่ยวทางภาคใต้ แต่ชะตาช่างโหดร้าย เราประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แฟนผมเสียชีวิตที่โรงพยาบาล ส่วนผมนอน ICU และต้องนอนติดเตียงอยู่โรงพยาบาลอยู่เกือบเดือน ขณะนอนติดเตียงร่างกายขยับไม่ได้ แต่สมองรับรู้ทุกอย่าง รับรู้ว่าต่อไปจะไม่มีเค้าอยู่ข้างเราอีกแล้ว เวลา 7-8 ปีที่สร้างร่วมกันมา อนาคตที่วางแผนไว้ร่วมกันพังทลายไปหมด อยู่เหมือนคนตายทั้งเป็น ภาวนาอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ยังไงแค่ไหนให้เป็นแค่ฝันร้าย ยอมแลกทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ยังไงคำภาวนาก็ไม่มีผล ร้องไห้ตลอดเวลา เจ็บปวดแทบขาดใจทุกครั้งที่ตื่น งานศพแฟนก็ไปไม่ได้ วันฌาปนกิจต้องให้เพื่อนไปถ่ายภาพสดในงาน ละให้พูดกับแฟนครั้งสุดท้ายก่อนเข้าเมรุ
ไม่เคยคิดเลยว่าเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันเพียงแค่นี้ เรามักพูดหยอกกันเสมอเวลาเล่นกันว่านี่เราต้องอยู่กันแบบนี้ไปอีกกี่ปี ทำตัวแบบนี้เด๋วลดจาก 200 ปีเหลือ 120 ปีพอละกัน ละพูดกันเสมอว่าอยากเห็นอีกฝ่ายตอนแก่จังว่าจะเป็นยังไง คิดว่าเราจะได้อยู่กันไปแก่เฒ่าไปด้วยกัน แต่อุบัติเหตุก็มาพรากทุกอย่างไปจากเรา
ทุกวันนี้ผ่านมาสองเดือน ยังไม่มีวันไหนไม่ร้องไห้ สวดมนต์ทุกคืน ทำบุญทุกวัน ขออ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ปล่อยให้เค้ามาหา มาร่ำลามาส่งข่าวบ้าง แต่ไม่เคยฝันเห็นเค้าเลย เจ็บปวดทรมาน ถึงแม้ตอนนี้จะเริ่มกลับไปทำงานได้บ้างแล้ว ใจก็ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา มีพี่ๆแนะนำให้เก็บของทุกอย่างของเค้าออกไป เพราะเราต้องใช้ชีวิตต่อไป แต่ผมทำไม่ได้กลัวว่าถ้าเค้ารับรู้เค้าจะเสียใจว่าเราพยายามลืมเค้า ผมเลยยังเก็บหลายๆอย่างไว้เหมือนเดิม แม่จะให้ไปเปลี่ยนชื่อผมก็ไม่คิดจะเปลี่ยน กลัวเปลี่ยนแล้วเราสองคนจะสื่อถึงกันไม่ได้
ทุกวันนี้ สติ้กเกอร์ที่เคยส่งหาแฟนทุกครั้งที่ตื่นนอนกับก่อนนอน ก็เปลี่ยนไปส่งหาแม่แฟนแทน สัญญาว่าจะดูแลครอบครัวแฟนให้ดีที่สุด กิจกรรมตอนนี้คือเข้าวัดทำบุญ และหวังว่าสักวันเราจะได้เจอกันอีกครั้ง อยากเจอที่สุด อยากจับมือ อยากได้กอดอีกครั้ง ผมทรมานเหลือเกิน
ใครมีหมอดู หรือคนสื่อวิญญาณเก่งๆพอแนะนำ ผมอยากรู้ว่าเค้าทุกข์มั้ย ลำบากมั้ย เหงามั้ย ทำใจได้มั่ย ผมห่วงเค้าเหลือเกิน ผมพยามอยู่กับปัจจุบันแต่มันทำไม่ได้จริงๆ
นึกภาพตัวเองต่อจากนี้ต้องใช้ชีวืตโดยที่ไม่มีเค้าไม่ออกเลยจริงๆ
อ้วนคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเค้าเลยนะที่รัก