ขอเล่าคร่าวๆก่อน
เรากับสามีคบกันมานาน และแต่งงานมาหลายปีแล้ว
ปกติคู่เราชอบเถียงกัน คุยกันเยอะมาก
ทะเลาะบ้าง แต่น้อยมาก

เราเคยรู้สึกว่าคู่เราดีมาก รักกันมาก
เราเคยทำงานประจำ งานเราปัญหาเยอะมาก
ต้องสแตนบายรับโทรศัพท์ ไม่ว่าจะเที่ยงคืน ตี1 ตี2

จนปีที่แล้วเราได้ปรึกษาสามี ตัดสินใจออกจากงาน
เพื่อมาขายของอยู่บ้าน
รายได้น้อยจากเดิมมาก
(บ้านเราไม่มีปัญหาเรื่องเงิน และพอมีเงินเก็บบ้าง
เราเองไม่ค่อยใช้เงินอยู่แล้ว เพราะทำกับข้าวกินเองอยู่แล้ว)

ก่อนออกจากงาน เราไม่ได้ทำงานบ้านเลย
สามีทำคนเดียว
พอออกจากงาน เราจึงทำงานบ้านเอง

ปัญหาคือ…
ช่วงนี้มันแปลกไป
เรารู้สึกว่า
เราพูดอะไรก็ผิด สามีไม่ชอบ ไม่อยากฟัง
เรื่องที่เกี่ยวกับสามี
ยิ่งเป็นเรื่องต้องห้ามเพราะไม่ใช่เรื่องของเรา
แต่งงานกันมาตั้งนาน อยู่ๆก็ถูกแยก
ว่านี่เรื่องของเธอ นี่เรื่องของชั้น

พอเราหยุดพูด ก็โกรธว่าเราไม่ยอมคุย
เราไม่รู้ควรคุยอะไร พอเราอธิบาย ก็ยิ่งหงุดหงิด
กลับกลายเป็นสามีงอนเราไม่ยอมคุยกับเราละ
มีน้ำตาแตก ตาบวมกว่าจะดีกัน คุยกัน

ข้อแก้ตัว คือเราอยู่บ้านคนเดียว
พอสามีเลิกงานกลับบ้านมาได้เจอกัน ได้อยู่ด้วยกัน
เราก็แค่อยากคุยด้วยแค่นั้นเอง

เราทำอะไรก็ไม่ถูกใจ ทำอะไรก็ผิด
ไม่ถูกใจสามีซักอย่าง ประมาณว่า แต่งกิ่งต้นไม้ก็โดนว่า ถอนหญ้าก็โดนบ่น
เราทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ควรทำยังไง ควรพูดอะไร

เราถามสามีว่า อยากให้เรากลับไปทำงานมั้ย
เค้าบอกว่า เราอยู่บ้านมีความสุขมั้ย ถ้ามีความสุขเค้าก็โอเค ไม่ต้องออกไปหางานใหม่

เรารู้ว่าเค้ารักเรา และเราก็รักเค้ามาก
แต่ตอนนี้เรารู้สึกไร้ค่า
หรือการออกงานทำให้คุณค่าของเรามันหายไป

เราเคยคุยกับสามีแต่พอคุยเข้าเรื่อง สามีก็จะอารมณ์เสียขึ้นเสียงใส่ (เราทักว่าขึ้นเสียงอีกแล้ว จะเปลี่ยนโทนเสียงและบอกว่าคุยเสียงปกติ)
ทำให้เราไม่อยากจะพูดอะไรต่อ

มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างมั้ย
มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ย
มันเป็นอาการ อยากนอนไม่อยากตื่น แต่นอนไม่หลับ
งง เศร้า เครียด
มองไม่เห็นทางออก
มองไม่เห็นความสุข

สิ่งที่คิดได้ตอนนี้คือ ต้องออกไปทำงาน ปัญหาพวกนี้ถึงจะจบ(ใช่มั้ย?)