ตั้งแต่ฟ้ายังมีเหนือฟ้า
ในใต้หล้าย่อมมีคนเก่งกว่าเสมอ
ทำไมข้าถึงน่าอดสู
ทั้งๆที่ชีวิตไม่ต่างกันมากมาย
เกิดมามีเป้าหมายเริ่มยิ่งใหญ่
เกินเอื้อมไกลสุดยากเข็ญ
พอจากที่เราเป็น
กลับลำเข็ญเอื้ออาทร
สำลักหยาดเหงื่อและแรงกาย
1ปี ที่สูญเปล่า
กับค่ายกรงที่ยากขาน
ช่วยกล่าวได้ตราบปาฎิหาย์
ช่วยชี้นำทางให้ผมที
ไม่รู้จะเริ่มแต่อย่างไร
จากที่มีเป็นเพียงศูนย์
จะกล่าวมิได้สูญ
ก็พอมีบ้างนิดหน่อย
ข้าแต่ผู้เจริญ
ต้องลองเผชิญกับสิ่งใด
ถึงข้าจะก้าวไป
แต่ก็มิกล้าตราบนานเท่านาน
สาเหตุจากวัยเด็ก
เป็นพวกขี้แพ้ดั่งคนพิการ
ไม่สู้ไม่กล้ารำบากนาน
เพราะถูกเลี้ยงดั่งไข่ในหินเรื่อยมาตลอดเลย
อายที่ตัวเองเกิดมา ทำไมเป้าหมายในชีวิตถึงสูงเกินเอื้อม
ในใต้หล้าย่อมมีคนเก่งกว่าเสมอ
ทำไมข้าถึงน่าอดสู
ทั้งๆที่ชีวิตไม่ต่างกันมากมาย
เกิดมามีเป้าหมายเริ่มยิ่งใหญ่
เกินเอื้อมไกลสุดยากเข็ญ
พอจากที่เราเป็น
กลับลำเข็ญเอื้ออาทร
สำลักหยาดเหงื่อและแรงกาย
1ปี ที่สูญเปล่า
กับค่ายกรงที่ยากขาน
ช่วยกล่าวได้ตราบปาฎิหาย์
ช่วยชี้นำทางให้ผมที
ไม่รู้จะเริ่มแต่อย่างไร
จากที่มีเป็นเพียงศูนย์
จะกล่าวมิได้สูญ
ก็พอมีบ้างนิดหน่อย
ข้าแต่ผู้เจริญ
ต้องลองเผชิญกับสิ่งใด
ถึงข้าจะก้าวไป
แต่ก็มิกล้าตราบนานเท่านาน
สาเหตุจากวัยเด็ก
เป็นพวกขี้แพ้ดั่งคนพิการ
ไม่สู้ไม่กล้ารำบากนาน
เพราะถูกเลี้ยงดั่งไข่ในหินเรื่อยมาตลอดเลย