สวัสดีค่ะ เราอยากมาเล่ามาระบายค่ะ
เรากับเขาเพิ่งเริ่มคุยกันได้ 2 อาทิตย์กว่าๆนี้เอง ต้องเท้าความก่อนว่าเราโสดมา 3 ปีกว่าแล้วและไม่คิดจะเปิดใจให้ใครเลย เพราะฝังใจกับรักครั้งก่อนที่จบไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จนมาเจอเขาคนนี้เราไม่รู้ว่าทำไมคุยกันได้ไม่นานถึงได้รู้สึกกับเขามากมายขนาดนี้ ทั้งที่คนก่อนหน้านี้คุยกันเป็นเดือนๆถึงจะรู้สึกถึงจะตัดสินใจคบกัน แต่กับคนนี้ทำไมรู้สึกว่าชอบเขารักเขาง่ายจังแต่เราจะตัดใจแล้วค่ะ เราอยากพอแล้วกับความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจนนี้ บางครั้งเขาก็ดูเรียกร้องความชัดเจนจากเราพอเราให้ความชัดเจนเขาก็ดูเฉยๆ เราเคยบอกชอบเขาไปแล้วทั้งหมด 3 ครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้take action อะไรกลับมามากนัก บางทีอาจกลายเป็นเราเองที่คิดไปเองฝ่ายเดียว จริงจังอยู่ฝ่ายเดียว เราไม่ได้มีฐานะอะไรเลยไม่รู้ว่าเป็นคนคุยไหมหรือว่าเป็นคนพิเศษสำหรับกันและกันไหม แต่เราก็คุยกันทุกวันเหมือนแฟนเลยมีบอกรัก บอกคิดถึง บอกฝันดีกัน เราเคยหายไปแบบไม่บอกเขา เพราะอยากจบความสัมพันธ์แล้ว แต่เขาก็ยังทักมาเรื่อยๆเหมือนอยากรั้งเราไว้ มันก็เลยตัดกันไม่ขาดสักที แต่ครั้งนี้เราจะพอแล้ว เราจะเด็ดขาดแล้ว อยากรู้ว่าทำไมไม่เหมือนกันค่ะ ความรู้สึกครั้งนี้มันเร็วมากทั้งที่เราไม่ได้ชอบใครหรือรักใครง่ายขนาดนั้น เราปิดกั้นตัวเองมาก ตั้งกำแพงไว้สูงมาก แต่กับเขาคนนี้เราถึงเปิดใจให้เขาเข้ามาง่ายๆ รู้สึกกับเขาง่ายๆคะ ปล. เราอยู่ไกลกันค่ะ เรายังไม่เคยเจอกันค่ะ อยู่คนละประเทศเลยค่ะ รู้ว่าถ้าจะตัดจบแล้วต้องเด็ดขาดไม่ควรตั้งคำถามอะไรทั้งนั้น แต่บางคำถามมันยังค้างคาใจต้องการคำตอบค่ะ ที่จริงก็พอหาคำตอบให้ตัวเองได้แล้ว เราคิดว่าเขาใช่สำหรับเรามาตลอด แต่พอวันนี้เราตอบตัวเองได้แล้วว่ามันไม่ใช่ เราต้องเป็นฝ่ายรอ เป็นฝ่ายที่พยายามอยู่คนเดียวเราก็ไม่รู้ว่าฐานะคนคุยอย่างนี้มันทำได้มากแค่ไหน เราก็ทำเต็มที่ที่สุดในแบบของเราแล้ว แต่วันนี้เราเหนื่อยแล้วเหนื่อยแล้วจริงๆ เราถามตัวเองเลยแล้ววันนี้มันใช่ความรักจริงๆหรอคำตอบที่ได้คือเรารักเขามันไม่ใช่แค่ความหลงค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาตอบนะคะ ขอให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างมีมารยาทค่ะ🙏
อกหักจากคนคุย ความสัมพันธ์ 144p
เรากับเขาเพิ่งเริ่มคุยกันได้ 2 อาทิตย์กว่าๆนี้เอง ต้องเท้าความก่อนว่าเราโสดมา 3 ปีกว่าแล้วและไม่คิดจะเปิดใจให้ใครเลย เพราะฝังใจกับรักครั้งก่อนที่จบไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จนมาเจอเขาคนนี้เราไม่รู้ว่าทำไมคุยกันได้ไม่นานถึงได้รู้สึกกับเขามากมายขนาดนี้ ทั้งที่คนก่อนหน้านี้คุยกันเป็นเดือนๆถึงจะรู้สึกถึงจะตัดสินใจคบกัน แต่กับคนนี้ทำไมรู้สึกว่าชอบเขารักเขาง่ายจังแต่เราจะตัดใจแล้วค่ะ เราอยากพอแล้วกับความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจนนี้ บางครั้งเขาก็ดูเรียกร้องความชัดเจนจากเราพอเราให้ความชัดเจนเขาก็ดูเฉยๆ เราเคยบอกชอบเขาไปแล้วทั้งหมด 3 ครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้take action อะไรกลับมามากนัก บางทีอาจกลายเป็นเราเองที่คิดไปเองฝ่ายเดียว จริงจังอยู่ฝ่ายเดียว เราไม่ได้มีฐานะอะไรเลยไม่รู้ว่าเป็นคนคุยไหมหรือว่าเป็นคนพิเศษสำหรับกันและกันไหม แต่เราก็คุยกันทุกวันเหมือนแฟนเลยมีบอกรัก บอกคิดถึง บอกฝันดีกัน เราเคยหายไปแบบไม่บอกเขา เพราะอยากจบความสัมพันธ์แล้ว แต่เขาก็ยังทักมาเรื่อยๆเหมือนอยากรั้งเราไว้ มันก็เลยตัดกันไม่ขาดสักที แต่ครั้งนี้เราจะพอแล้ว เราจะเด็ดขาดแล้ว อยากรู้ว่าทำไมไม่เหมือนกันค่ะ ความรู้สึกครั้งนี้มันเร็วมากทั้งที่เราไม่ได้ชอบใครหรือรักใครง่ายขนาดนั้น เราปิดกั้นตัวเองมาก ตั้งกำแพงไว้สูงมาก แต่กับเขาคนนี้เราถึงเปิดใจให้เขาเข้ามาง่ายๆ รู้สึกกับเขาง่ายๆคะ ปล. เราอยู่ไกลกันค่ะ เรายังไม่เคยเจอกันค่ะ อยู่คนละประเทศเลยค่ะ รู้ว่าถ้าจะตัดจบแล้วต้องเด็ดขาดไม่ควรตั้งคำถามอะไรทั้งนั้น แต่บางคำถามมันยังค้างคาใจต้องการคำตอบค่ะ ที่จริงก็พอหาคำตอบให้ตัวเองได้แล้ว เราคิดว่าเขาใช่สำหรับเรามาตลอด แต่พอวันนี้เราตอบตัวเองได้แล้วว่ามันไม่ใช่ เราต้องเป็นฝ่ายรอ เป็นฝ่ายที่พยายามอยู่คนเดียวเราก็ไม่รู้ว่าฐานะคนคุยอย่างนี้มันทำได้มากแค่ไหน เราก็ทำเต็มที่ที่สุดในแบบของเราแล้ว แต่วันนี้เราเหนื่อยแล้วเหนื่อยแล้วจริงๆ เราถามตัวเองเลยแล้ววันนี้มันใช่ความรักจริงๆหรอคำตอบที่ได้คือเรารักเขามันไม่ใช่แค่ความหลงค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาตอบนะคะ ขอให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างมีมารยาทค่ะ🙏