สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ  เราอายุ29ปี ส่วนสามีอายุ30ปี เราสองคนแต่งงานกันมา2ปีแล้วค่ะ กำลังตั้งท้องลูกคนแรกด้วยกัน สามีเค้าเป็นคนมีสังคม มีเพื่อนเยอะค่ะ สามีทำงานอยู่กับบ้าน มีธุรกิจของตัวเองค่ะ  ส่วนเราแต่ก่อนทำงานเป็นพนักงานบริษัทกินเงินเดือนสาเหตุที่ออกเพราะแพ้ท้องหนักไม่สามารถทำงานได้ เป็นเหตุผลที่สามีให้ออกจากงานมาเป็นแม่บ้านค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีทัศนคติไม่ตรงกันเวลาทะเลาะกันเราจะเรียกสามีมาคุยและปรับจูนกัน แต่สามีก็จะโทษว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเราบ่นเขา เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาไม่อยากเข้าใกล้เรา เขาไม่เคยมองเห็นความผิดตัวเองเลยคะ หลักๆที่ทะเลาะกันก็คือสามีเราเป็นคนทำอะไรลีลา ช้า เอื่อยมากคะ เขาเป็นคนใจเย็น ไม่ค่อยสนใจ จะอยู่แต่กับเพื่อน กลาฃวันนอนถึงเย็น ตกเย็นมาใช้ชีวิตกับเพื่อนถึงเช้า เขาเป็นคนดีเรื่องนึงคือ เขาไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้าคะ มีสูบบุหรี่เรารับได้ แต่เขาเวลาอยู่กับเพื่อน ต่อให้เราเรียกหรือเราบอกอะไรไปเขาก็จะไม่สนใจ เหมือนไม่ได้ยินหรือบางทีได้ยินก็บอกว่า แปบนึงทำนั้นอยู่ ทำนี่อยู่ ให้เรารอบางทีเป็น ช.ม เราหิวข้าวจนเราหงุดหงิด พอเราตะหวาดเขา เขาก็จะบอกว่าเราทำไมชอบเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่รู้จักใจเย็น ไม่รู้จักรอ เขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด แม่เขาก็บ่นแบบนี้มา30ปีแล้ว ไม่เห็นจะเปลี่ยนนิสัยเขาได้เลย เราต้องเข้าใจเขาด้วย นี่แหละค่ะ เหตุผลที่เราทะเลาะกันบ่อย ท้อใจมาก ขนาดเราให้พาไปหาหมอฝากครรภ์ เค้าผลัดวันประกันพรุ่งเราทุกครั้ง เหตุผลคือเขายังไม่ได้นอนเลย เราต้องให้น้องสะไภ้พาไป แค่อยากให้เขาพร้อมจะเป็นพ่อคน แค่อยากให้เขาใส่ใจเราบ้าง ไม่ใช่1วัน24 ชม ให้เราแค่1 ชม ที่เหลืออยู่กับเพื่อนและการพักผ่อน เราควรคุยกับเขา หรือ เราควรปรับจุดไหนของเราดีค่ะ