สวัสดีค่ะ พอดีเรามีเรื่องที่ติดค้างอยู่ในหัวตัวเองมานานพอสมควรเเล้วเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์เเละความรัก เราเลยอยากมาถามความคิดเห็นของคนที่ได้อ่านค่ะ  เริ่มต้นเลยคือ เราไม่เคยได้มีโอกาสได้คบใครเป็นเเฟนหรือคนรักเลยค่ะ ในที่นี้ หลายคนอาจจะเห็นว่ามันปกติ เพราะอายุเเค่20เองในช่วงเเรกเราก็คิดเเบบนั้น เเต่พอเราได้มองกลับไปหาคนรอบข้าง เพื่อนๆก็มีเรื่องความรักกันเเล้วจนเป็นเรื่องปกติ รวมถึงคนในครอบครัวเขาก็ถามเราบาอยมากจนเหมือนกดดัน เหมือนกับเราไม่โตเหมือนเป็นเด็กอ่อนต่อโลกสำหรับคนรุ่นเดียวกัน.

  เราเห็นเพื่อนเราหรือเเม้เเต่เเม่ของเรา ความรักของพวกเขามันดูง่ายกันจังเลยค่ะ การที่จะผูกพันธ์กับคนที่พึ่งรู้จักได้เร็วเเบบนั้น มูฟออนได้เร็วเเบบนั้น ทำให้เราเกิดสงสัยในความรักขึ้นมา ว่าทำไมเราเเทบไม่เห็นรู้สึกเเบบนั้นเลย ทำไมมันถึงยากสำหรับเราจังเลย หรือเพราะว่าเราไม่เคยได้เห็นต้นเเบบความรักในชีวิตจริงที่จะสอนเรา นอกจากนิยายที่เราอ่าน จนบางคนบอกว่าเราฝันกลางวันเพราะความรักเเบบนั้นไม่มีจริง

เเล้วเราก็ไม่เคยรู้สึกเเอบชอบใครหรือรักใครเลยนอกจากครอบครัวเเละเพื่อน เเละไม่ใช่ว่าเราไม่อยากมีความรักเเบบนั้นค่ะ เราอยากมีเเต่ทำไม่ได้ เเล้วก็ไม่รู้สึกอะไรเเบบนั้นเเบบที่หลายคนบอกเลย

   ส่วนตัวในเรื่องของหน้าตา เราไม่ได้สวยเด่นหรือน่ารักเลยค่ะ เพียงเเค่ที่เเต่งเติมเพิ่มผ่านเมคอัพถึงจะมั่นใจขึ้นมาบ้างตอนปี1 เเต่ยังไงๆ จากความคิดคนรอบตัวเราก็บอกว่านึกไม่ออกว่าเราจะมีคนรักค่ะ ทั้งบุคลิก ท่าทาง เราเลยคิดว่าไอเรานี้มันไม่เข้าทางกับการมีความรักจริงๆหรอ ? อาจจะด้วยความที่เราเป็นพวกพึ่งตัวเองมาตั้งเเต่เด็กจนชิน มองหน้าไปที่เป้าหมายมากเกินไป หรือเพราะว่าเราไม่ได้ชอบออกไปไหน 

ส่วนตัวเราชอบเดินป่า ปั้นดินเผา ปลูกต้นไม้ อ่านหนังสืออะไรพวกนี้อะค่ะ เพื่อนบอกว่าเหมือนคนเเก่55555555 

ส่วนตอนนี้ เราเลยคิดว่าตัวเองเป็นaromantic asexual เพราะเข้าข่ายนั้นที่สุด