สวัสดีค่ะพี่ๆ ขอสอบถามหน่อยได้ไหมค่ะว่าเราควรจัดการปัญหาแบบนี้ยังไงดี กับน้องสะใภ้และสะใภ้อีกคน
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ ทั้งคู่กำลังตั้งครรภ์ แต่สะใภ้บ้านนี้อยู่บ้านสบายมากค่ะไม่ทำอะไรเลย ไม่เห็นหัวผู้ใหญ่ อยู่บ้านร่วมกับตายาย ตายายก็ไม่ไหวจะทำเพราะ80-90ปีแล้ว ส่วนเราอยู่นอกบ้านค่ะ แต่ตายายจะบอกทุกครั้งและทุกครั้งที่กลับไปก็จะเห็นว่ามันคือเรื่องจริง กินอะไรจานก็กองไว้ตรงนั้นจนเน่านาน เสื้อผ้าก็ไม่ชอบซัก งานบ้านก็ไม่เอา ยิ่งพอท้องก็บอกว่าแพ้ท้อง คือเขาอายุน้อยกันมาก เราจะคุยกับทางพ่อแม่เขาขอเบอร์ไปก็นิ่งเงียบไม่ให้เรา แม่น้องสะใภ้อีกคนนึงก็รับรู้แต่ก็มาปล่อยไว้แบบนี้ จนตายายท้อมากๆค่ะ เรามีหน้าที่แค่ส่งเงินให้ตายาย แต่คือน้องชายกับญาติที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง มีเมีย แต่คือบอกพูดไรก็เท่านั้น มึน แถมไวไฟค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ทุกอย่างไม่เคยช่วยเลย บอกแต่มีภาระ นานๆทีจะให้ตายาย เวลาไวไฟถูกตัดก็ส่งมาบอกใจดำ ทำกับตายายไม่ยอมให้แก่ดู ทั้งที่เราเคยขอให้ช่วย เพราะเราภาระเดือนนึงหลักแสน แต่พวกเขาวันรุ่นใช้ชีวิตเสเพ เราเป็นน้องคนกลางแต่แบกรับภาระกับลุงมาตลอดเลยค่ะ จนเรามีครอบครัวก็เริ่มแยกออกมาแต่กลับถูกว่าตลอด ทั้งที่เงินที่เราส่งนั้นคือเลี้ยงทั้งลูกพี่สาวคนโต ตายาย น้าที่ป่วยทางจิต แต่เขาไม่คิดจะแบ่งเบา เข้าไปบ้านเหม็นเน่าเหมือนทั้งขยะ ทั้งที่เราประโคมสิ่งของดีๆให้ ไม่เอาอะไรเลยอีกคู่ทำงานทั้งผัวทั้งเมีย อีกคู่ผัวทำงานแต่ไม่เคยช่วย ขึ้นไปดูห้องพวกเขาอย่างกับทั้งขยะ เหม็นเน่าไม่เคยพบเคยเจอจานชามวางเสื้อผ้ากองแล้วกองอีก ขี้แมวเหม็น นอนกับแมวกับขี้แมว เรากังวล เคยขอให้เอาเด็กออกเพราะพวกเขาไม่มีความพร้อมอะไร ทางผู้ชายก็ยังติดกินน้ำท่อมสูบหรี่เล่นยา ทางผู้หญิงก็มึน รักแต่ผัวกลัวแต่บาป แค่เงินไปฝากท้องยังไม่มี กว่าจะฝากท้องได้อีกคนจะไกล้คลอดแล้ว อีกคนก็หลายเดือนแล้ว มีแต่เราที่จี้ให้พวกเขาไปตรวจไปเช็ค แต่กลับไม่ได้คำตอบ พวกเขาไม่เคยสนใจเลยค่ะ เราเป็นกังวลพวกเขายังเอาตัวเองไม่รอด แล้วหลานเราที่กำลังเกิด เราบอกให้เก็บห้องเอาผ้าปูมาซักทำความสะอาด พูดไปก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง ไม่สนใจ เราบอกให้เอาแมวไปไว้ที่อื่น ไม่ฟัง เรายังคิดอยู่ค่ะว่าเด็กออกมาเขาต้องมาเจอชะกำอะไรบ้าง หาทางออกให้ก็ไม่เอา ขนาดบอกหรือว่าให้ทางผู้หญิงกับไปอยู่บ้านตัวเองแล้วให้ทางบ้านเราน้องเรากับญาติให้ส่งเงินไปให้ ก็เฉยก็มึน จะอยู่ที่บ้าน แล้ว ตัวเองตื่นก็ไม่อยาก ห้องไม่อยากเก็บพับผ้าห่มแค่นี้ตอนตื่นยังไม่เป็นเลย แล้วคิดสภาพนะคะ ข้างบนร้อนมากมากจนนอนไม่ได้ตอนกลางวัน กลางคืนยังพอทน แล้วเด็กทารกคนๆนึงถ้าออกมาต้องเจอสภาพขี้แมว นอนกับแมว ห้องไม่เก็บกวาดถู นอนจมกองผ้า กองจาน เราแค่คิดก็สงสาร เราพูดจนปากถึงรูหู บอกขอเบอร์คุยปรึกษาทางผู้ใหญ่จะเอาไงกันกับพวกเขา ชีวิตพวกเขาเราไม่อยากยุ่งนะคะ แต่เด็กอ่าค่ะ เด็กที่กำลังจะเกิด เราเคยอยู่แบบอดๆยากๆมา เรารู้ถึงความที่เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องเกิดมาแบบนี้ แล้ววเด็กที่เขากำลังจะลืมตาดูโลก เขาไม่รู้เรื่องอะไร เป็นพ่อแม่วัยใส คิดอย่างเดียว มีได้ก็เลี้ยงได้ เลี้ยงได้แบบไหน กระทบตายาย แน่นอนค่ะ เราอยากใจดำไล่ออกไปอยู่ที่อื่น เราก็กลัวไปหมดจะฆ่าเด็กไหม ข่าวทุกวันนี้ออกมาเยอะมากวัยรุ่น พวกเขาไม่มีวุฒิภาวะที่จะเป็นพ่อแม่คนเลย หนูเครียดมากๆไม่รู้จะแก้ไขยังไง  ใครพอจะออกความคิดเห็นช่วยหนูบ้างไหมค่ะ