ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นน้องม.ต้น (ม.2) ที่รู้สึกว่าไม่ได้ชอบการไปเรียน ไม่ได้รักการมีเพือ่นมีสังคมขนาดนั้น เราไม่ใช่คนไม่เอาสังคมหรือไม่มีเพื่อนคบนะคะแต่เราชอบการอยู่คนเดียวมากกว่า เราชอบการเรียนมากๆ แต่เราไม่ชอบระบบโรงเรียนทีต้องไปเช้าๆเพื่อไปยืนเข้าแถวหรือการเรียนบางวิชาที่ไม่จำเป็นซึ่งเสียเวลาชีวิตเราเยอะมากๆ เราเลยเบิร์นเอ้ากับการไปเรียนค่ะ แต่ยังชอบการเรียนมากแต่ทางบ้านไม่สนับสนุนให้เรียนแบบศึกษาด้วยตัวเองค่ะเราเลยยังต้องอยู่แบบนี้วนๆไป ไม่มีกะจิตกะใจไปเรียน เครียด ท้อ เรานอนร้องไห้เกือบทุกวันเพราะไม่อยากตื่นไปเรียนค่ะ ไหนจะเป็นเรียนการสอบ การเลือกสายเรียน เราก็เครียดเพราะที่โรงเรียนมีการบ้านแต่ละวิชาที่เยอะมากๆงานกลุ่มอีก เราเลยไม่ค่อยรู้ค่ะว่าตัวเองชอบอะไร