เรารู้จักกับคนคนนึง เจอกันที่ทำงาน ซึ่งรู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้ว(เราเคยขี่รถไปชนเขา😅แต่ก็เคลียร์กับจบก่อนหน้านี้แล้ว) ช่วงนั้นเราก็คุยๆกัน ดูใจกันมาประมาน2-3เดือนอยู่ด้วยกันตลอด ช่วงวันปีใหม่ วาเลนไทน์เราก็ซื้อของขวัญให้เขา(แต่ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟน)ก็มีลงสตอรี่แท็กหากันปกติเหมือนคนเป็นแฟนเลย มีอยู่วันนึงเขาลงสตอรี่แท็กเราแต่ตั้งClose friend ตอนนั้นยังไม่ได้เอะใจอะไร พอเข้าเดือนที่4 ก็ตกลงคบกันเป็นแฟน ช่วงนั้นเขาให้รหัสโทรศัพท์ของเขา เราก็เข้าไปดูเรื่อยเปื่อย ว่าเขาส่องใครบ้าง วันๆดูอะไรบ้าง คุยกับใครบ้าง เพื่อนเขาคือใคร แล้วเราก็ดันกดไปดูคลังสตอรี่ไอจี เลยรู้ว่าช่วงที่เขาลงสตอรี่กับเราแล้วตั้ง Close friendวันนั้น ก็มีอีกคนที่เขาเอาลงสตอรี่เหมือนกันซึ่งเป็นสตอรี่ที่แฟนเก่าเขาแท็กมา แล้วแฟนเราก็ปิดสตอรี่เราไว้ ตอนนั้นแบบเสียใจมาก ก็ได้ถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เขาก็ให้เหตุผลว่า(ก็ตอนนั้นเรายังไม่ได้คบกันแต่แฟนเก่าเขากลับมาคุยพอดี) เราเลยตอบกลับไปว่า (แล้วจะคุยกับเราต่อทำไม ทำไมไม่กลับไปคบกันให้มันจบๆไม่ใช่มาทำแบบนี้) เขาก็บอกว่า (ก็ตอนนั้นยังไม่รู้ใจตัวเอง แต่ตอนนี้ก็เลือกเธอแล้วไง) เราก็เลยปล่อยผ่าน คบๆกันมาเข้าช่วงเดือนที่6เริ่มทะเลาะกันไม่เข้าใจเรากันก็ลงสตอรี่เศร้าๆไรพวกนี้ แล้วแฟนเก่าเราทักมาประมานว่าปลอบใจ ให้กำลังใจ เราก็ขอบใจเขาแต่เราไม่ได้คุยอะไรกับแฟนเก่าต่อก็ปล่อยผ่านไว้แค่ตรงนั้น แต่เรากับแฟนก็ยังทะเลาะกันอยู่ ทะเลาะหนักจนเขาบล็อคเราทุกอย่าง (ประมานว่าต่างคนก็ต่างไม่ยอมผิดกับสิ่งที่ทำ) แต่ก็มีพี่ที่ทำงานจับเราสองคนมาคุยกัน สุดท้ายก็ปรับความเข้าใจกันได้ตอนนั้น พอผ่านมาไม่กี่วัน วันนั้นเราไปกินสเต็กกัน แล้วเราก็แท็กสตอรี่เขาไป (แต่เขาไม่เอาลงสตอรี่เขาซึ่งมันผิดปกติ พอกลับมาถึงห้องเราก็ย้ำถามเขาอีก แล้วเขาก็เอาลงแต่ตั้งClose friend ครั้งนี้เราเลยรู้แล้วถามเขาไปตรงๆ ว่ามีคนอื่นแล้วใช่ไหม เขาก็บอกว่าใช่ เขาคุยกับคนคนนึงอยู่ (ตอนนั้นเราโมโหมากได้แต่นึกว่าเราไม่ดีกับเธอขนาดนั้นเลยหรอ เธอถึงทำกับเราขนาดนี้) หลังจากนั้นเราก็ปล่อย เราเองก็คุยกับคนใหม่(ประมาน1อาทิตย์)มีอยู่วันนึงเขาก็ทักแชทมาบอกว่า(ขอกอดหน่อยได้ไหม)เราก็ถามว่าทำไม เขาบอกว่า(พอคุยกับคนนั้นแล้วมันรู้สึกไม่ใช่เลย) (ด้วยความที่เราก็ไม่ได้โอเคกับคนใหม่ที่เราคุยด้วยเหมือนกันแล้วก็ยังรักเขาอยู่ เราเลยให้โอกาสอีกครั้ง) แต่พอผ่านไปได้ประมานเดือนนึง ช่วงนั้นเราชอตมากบวกกับแฟนเราเขาก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้เพราะว่ายังเรียนอยู่(แต่ที่เขาไปทำงาน ไปทำพาสไทม์)ตอนนั้นเราหาทางออกไม่ได้แล้วจริงๆ เราเลยรับงาน(คืนนั้นเราไปนอนกลับเสี่ย) แต่เขาจับได้ ครั้งนี้เขาไม่ให้อภัยเรา เขาเลยบอกเลิก เราก็พยายามอธิบายเหตุผลแต่เขาไม่ฟัง เราก็พอเข้าใจเขาแหละ เป็นใครก็คงรับไม่ได้ แต่หลังจากนั้นด้วยความที่ยังต้องเจอหน้ากันทุกวันทำงานด้วยกัน ก็มีคุยๆกันบ้างแต่ไม่เหมือนเมื่อก่อน เวลาเรามีปัญหาอะไรเขาก็คอยช่วย (แต่เอาจริงๆก็ยังใช้ชีวิตเหมือนแต่ก่อนปกติเลย คุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน นอนด้วยกัน แค่ไม่มีสถานะแฟนแค่นั้น ง่ายๆคือยังตัดไม่ขาดนั่นแหละเป็นแบบนั้นมาตลอด) จนถึงวันเกิดเจ้านายวันนั้นเราหยุด เขาไปทำงาน เขาทักมาหาเราให้ไปฉลองวันเกิด แต่พอเราไปถึงได้แปปเดียว เขาก็ออกไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อนผู้หญิง(ที่ทำงานด้วยกันนี่แหละ) แต่ตอนนั้นเขาไม่ได้บอกเรา เราพึ่งมาเห็นสตอรี่ของผู้หญิงคนที่เขาไปด้วย เราก็โมโหอีก ขี่รถตามไปหาเขาถึงที่ห้อง(แต่ตอนนั้นเขายังไม่กลับ กลับมาถึงตอนตี3) พอเขามาถึงเราก็ต่อว่าเขา ว่าทำไม่ไปไม่ชวน ทำไมต้องไปกันแค่2คน คนอื่นที่ทำงานไม่เห็นไปด้วย (ทั้งๆที่เรากับผู้หญิงคนนั้นก็รู้จักกันทำงานด้วยกันก่อนหน้านี้ก็ไปเที่ยวไปไหนมาไหนด้วยกัน) ยืนทะเลาะกันอยู่นานจนเราแบบดิ่ง เขาก็ไล่ให้เรากลับ พอเรากลับมาห้องสรุปเราทำร้ายตัวเอง พยายามฆ่าตัวตาย (แต่ก่อนเราทำเราทักไปลาน้องคนนึงที่ทำงานด้วยกันน้องดีกับเรามากคอยช่วยเหลือให้กำลังใจตลอดแต่ตอนนั้นน้องออกจากงานไปแล้ว)สรุปน้องคนนั้นทักไปบอกแฟนเราให้มาดูเรา แต่ตอนนั้นเราหมดสติไปแล้ว เขาพาคนมางัดประตูห้องช่วยไว้ได้ทันพอดี พอไปถึงโรงบาลหมอก็ถามอาการนู่นนี่ สรุปเราเป็นซึมเศร้าระยะแรก(ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่าตัวเองเป็น) แต่ก่อนหน้านี้เราเป็นคนที่เครียดมากอยู่แล้ว ต้องดูแลค่าใช้จ่ายของตัวเอง ส่งเงินให้ที่บ้าน ส่งเงินให้ลูกอีก (เราเคยมีลูกคนนึงแต่โดนผู้ชายทิ้งตั้งแต่ตอนท้องได้3เดือนเราเลยดูแลรับผิดชอบมาคนเดียวตลอดโดยมีแม่เราเป็นคนเลี้ยงลูกให้)พอหลังจากออกจากโรงบาลมาเราก็ซึม แฟนเราก็คอยมาดูเป็นระยะ แต่ก็เริ่มห่างๆแบบเห็นได้ชัด ช่วงนั้นกะจิตกะใจเราคิดแต่เรื่องที่เขาทำร้ายจิตใจเรา มันกังวล มันกลัว มันแบบบอกไม่ถูก แต่ใจเราลึกๆยังรักเขาอยู่ (ช่วงนั้นก็ครบ1ปีพอดีที่เราคุยๆคบๆกันมามันยิ่งนึกอะไรไปต่างๆนาๆอยู่ในหัวเป็นร้อยเรื่องพันเรื่องจนเราแทบคนกับตัวเองไม่ไหว) เขาก็บอกให้เราพักผ่อน จากช่วงแรกๆที่ออกจากโรงบาลเขาจะมานอนด้วย แต่ช่วงหลังๆมาไม่กี่วันเขาก็เริ่มมีอาการแบบเดิมอีก เราก็ถามเขาว่าคุยกับใครอยู่ไหมตอนนี้ เขาก็บอกว่ามีคุยๆแล้วก็คุยกับแฟนเก่าด้วย (เรานี่แบบทรุดอีกแล้ว ก็ไม่เข้าใจตัวเองตอนนั้นเหมือนกันว่าเป็นบ้าอะไรชอบทำให้ตัวเองเจ็บ) พอช่วงต้นปีมกราเราต้องย้ายออกเพราะเจ้าของหอไม่ให้อยู่แล้ว เขาเลยให้เราไปอยู่กับ ตอนนั้นเราก็ไม่มีทางเลือก เงินก็ไม่มี ถ้าอยู่คนเดียววันดีคืนดีดิ่งขึ้นมาอีกก็จะตัวตายอีกไหมไม่รู้ เราเลยโอเคไปก็ไป อยู่ๆกันมาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เลิกคุยกับคนนั้น พอมาประมานกุมภาช่วงนั้นเขาเริ่มไม่เหมือนเดิมอีก เราเลยถามอีก แต่ครั้งนี้เขาบอกไม่ได้คุยกับใคร เราเลยถามว่าก่อนหน้านี้หล่ะ มีอะไรอีกไหมที่ยังไม่ได้บอก เขาก็บอกว่าคุยกับคนที่เพื่อนเคยคุยตอนนั้น(คือเพื่อนของผู้หญิงที่ร้านที่เขาเคยมานั่งสังสรรค์ด้วยตอนนั้นเราก็อยู่เห็นเหตุการณ์ ว่าเพื่อนผู้ชายคนนั้นคุยกับผู้หญิงคนนี้อยู่ แต่เราไม่คิดเลยว่าคนของเราจะเข้าไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนคุยอยู่) พอเรารู้อย่างนั้นเราเลยแยกกันนอน(ตอนนั้นค่าใช้จ่ายยังไม่คงตัวเราเลยยังไปไหนไม่ได้) สุดท้ายเราก็ใจอ่อนง้อเขาอีกแล้ว มันก็ดีอยู่ช่วงนั้นคุยกันดีขึ้น พอช่วงเดือนมีนาเมนเราขาด ก็ตรวจขึ้น2ขีด ทีนี้แหละ ไปกันไม่ถูกทั้งคู่(ตั้งแต่คบกันแรกๆจนถึงตอนนั้นไม่ได้ได้คุมไม่ได้ป้องกันอะไรใช้การหลั่งนอกมาตลอด) เขาบอกเราให้เอาออก แต่เราไม่กล้า ทำใจไม่ได้ เรากับเพื่อนของเขาก็บอกว่า ให้เขาบอกที่บ้านแต่เขาไม่ยอมบอก พอมาเมษาเขาไปฝึกงานที่กรุงเทพ เราตัดสินใจทักไปบอกแม่เขาเองเลย (แล้วเขาก็ด่าเรายกใหย่ ว่าทำแบบนี้ทำไม ถ้าแม่ไม่ให้เรียนต่อให้ออกมาทำงานจะทำไง ไม่ไหวหรอกนะ) (เราก็สวนกับว่าเวลาทำทำด้วยกันทั้งคู่ แต่ตอนรับผิดชอบจะให้เรารับผิดชอบคนเดียวหรอ เขาก็บอกประมานว่ากูไม่เอาแล้วจบ กูจะส่งตังให้เท่าที่กูไหว) หลังจากนั้นเรากับเขาก็ไม่ได้อะไรมีทักหากันบ้างโทรหาบ้าง ถามอาการนู่นนี่ (แต่ตอนไปฝากหมอดันตรวจแล้วพบความผิดปกติตัวเด็กเล็กเกินเลยนัดตรวจซ้ำ) (พอไปตรวจซ้ำสรุปไม่มีเด็กอยู่ในท้องแล้ว หมอบอกท้องลมต้องไปเอาออกที่โรงบาล) เราเลยโทรบอกเขาแล้วให้เขาพอไปโรงบาล เขาก็ลางานมา นอนอยู่โรงบาลประมาน3วัน พอเสร็จกลับมาเราก็พัก เขาก็กลับไปฝึกงานต่อ เราก็ไปทำงานปกติ แต่หลังจากเขากลับไปเขาก็ไม่เอาอะไรเลย ไม่ถึง1อาทิตย์ด้วยซ้ำ จากที่เคยโทรหาเราก็ไม่โทร ไม่แชทหา หายไปทีไม่ต่ำกว่า 6 ชม. ตอนคำเดียวก็หายไปอีก ตอนนั้นช่วงกลางๆเดือนพฤษภา(ก็นั่นแหละอีกตามเคย เราถามเขาว่ามีใครไหม เขาก็บอกว่ามีเป็นรุ่นน้องแถวบ้านไม่ได้อะไรคุยเล่นๆ แต่ด้วยความที่เรายังไม่หายดีเลยจากการแท้งมาเราไม่คิดว่าจะรีบไปมีคนใหม่ขนาดนี้ แล้วเราก็อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครเราก็ไปค้นจนเจอ แล้วก็ทักไปถามว่ารู้จักกันนานแล้วหรอคุยกันอยู่ใช่ไหม นางก็บอกว่าใช่ คุยกันอยู่ แล้วก็คุยกันมาตลอดรักกันมาตลอด9ปีที่รู้จักกันมา(ฉันนี่แบบOMG)ก็เลยบอกว่าโอเค จะคุยอะไรกันยังไงก็ไม่ว่าละกัน แต่จะบอกจะไรให้รู้หน่อยได้ไหม ว่าตอนนี้นี่พึ่งแท้งมาแล้วพีกลับจากฝึกงานก็ต้องกลับมาเจอนี่อยู่ดเพราะเราอยู่ด้วยกัน เธอโอเคใช่ไหม (นางก็ตอบกลับมาว่าเดี๋ยว(พีแฟนเรา)ก็ย้ายไปอยู่กับนางเพราะหาหอไม่ได้ตอนที่ไปเที่ยวทะเลช่วงกลางเดือนพฤษภาพีก็มาหา) เราก็เออ ไปไม่เป็นล่ะ ก็เลยปล่อยๆไป แล้วเราก็ทักไปคุยกับแฟนเราอีกทีว่าจะเอาอะไรยังไง ผู้หญิงคนนั้นบอกมาแบบนี้ (ทีแรกเขาก็บอกว่าอยู่ๆไปก่อนมีตังค่อยย้าย แต่เราแบบไม่ไหวแล้วเลยบอกว่าเดี๋ยวสิ้นเดือนมิถุนาจะออกเลย) วันที่รู้ที่คุยกับผู้หญิงคนนั้นคือดิ่งมาก เสียใจ เจ็บแบบสุดๆในชีวิตที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลย เราไปนั่งเล่นที่ห้องเพื่อนนั่งคุยกันร้องไห้เสียใจสุดๆ พอวันต่อๆมา เราไม่ร้องเลยสักแอะ เห็นไอจีเขาแล้วรู้สึกแบบพอ ไม่ได้รู้สึกอะไรเหมือนเมื่อก่อนแล้วอ่ะ ( นี่แหละนะที่เขาว่าเจ็บให้สุด แล้วมันจะหยุดได้เอง คำนี้โคตรจริงเลย)
เรามีประสบการณ์ความรักมาเล่าให้ฟัง