เพื่อนๆ มีใครคิด/รู้สึกเหมือนเราบ้างไหมคะ
เรารู้สึกว่า ตั้งแต่มีการศัลยกรรมพลาสติกเพื่อความสวยงาม โดยไม่เกี่ยวกับการรักษาทางการแพทย์
และการที่ผู้คนยอมรับการศัลยกรรมเสริมความงามมากขึ้นเรื่อยๆ .. มีการทำหัตถการความงามบนใบหน้า ทั้งโบท็อก ฟิลเลอร์ ..มันทำให้คนที่สวยธรรมชาติอยู่แล้ว ดูมีค่าน้อยลง .....
ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะ ว่าเราเป็นคนค่อนข้างหน้าตาโอเคในระดับนึง เป็นที่ยอมรับของคนรอบข้างโดยมากว่าหน้าตาดี จนกระทั่งหลายๆครั้งได้รับการโหวตให้เป็นตัวแทนต่างๆ หรือเป็นดาวในหลายๆครั้ง เวลาทำกิจกรรมต่างๆ ก็จะมีคนชอบถ่ายรูปเอาไปลงเพจเสมอ เรียกได้ว่า ถ้าเราอยู่งานไหน งานนั้นไม่มีทางที่จะไม่มีรูปเราแน่นอน
หรือแม้กระทั่งไปกินข้าวธรรมดายังเคยมีคนมาขอถ่ายรูปด้วย
ที่ผ่านมาเราก็ภูมิใจในหน้าตาตัวเองในระดับนึง .. จนกระทั่งมาถึงยุคที่ internet เริ่มบูม เริ่มมีการกำเนิด net idol และ การศัลยกรรมขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนการที่เราเจอคนหน้าตาดีง่ายขึ้น มันเหมือนทำให้ความพิเศษเราลดลง...
เรารู้สึกห่อเหี่ยว หรือรู้สึกว่าเราไม่สวยพอทุกครั้งที่เจอคนหน้าตาดี
แล้วจิตใต้สำนึกเรา ก็มักจะแอบบูลลี่คนที่ทำศัลยกรรมมาในใจ
เราไม่เคยพูดมันออกมา หรือแม้กระทั่งนินทาก็ไม่มี ภายนอกเราจะชื่นชมคนอื่นตลอด ไม่เคยพูดถึงคนอื่นไม่ดี ทั้งๆที่ในใจเราบางทีก็ไม่ได้คิดแบบนั้น
เราไม่ชอบเลย เวลามีคนมาทักว่า เราไปทำจมูกมาหรอ ทำไมจมูกเรียวเล็กสวยจัง ทำหมอไหนมา
ทั้งๆที่จมูกเราสวยธรรมชาติ
แต่มันอาจแปลกตาคน ตรงที่มันไม่มี hump แบบคนอื่นที่ไม่ได้ทำจมูก จมูกเราเป็นแท่งสวยและเล็กเหมือนคนใส่ซิลิโคน
จริงๆแล้ว ลึกๆเราก็แอบอิจฉาคนที่มีเงิน มีโอกาสได้ทำเสริมความงาม
ถ้ามีโอกาสเราก็อยากทำ แก้ไขจุดบกพร่องบางส่วนของตัวเอง เพราะ หน้าตาเราไม่ได้สวยเพอร์เฟ็กต์อะไรขนาดนั้น
แต่ด้วยฐานะทางการเงินเราไม่ได้เอื้ออำนวย เลยทำให้ไม่ได้มีโอกาสนั้นแบบคนอื่นๆ..
ปัญหาก็คือ.. เราไม่เข้าใจตัวเองเลย
ว่าทำไมในใจเราต้องแอบบูลลี่คนที่ไปทำหัตถการบนใบหน้ามา ทั้งๆที่ถ้าเรามีโอกาสก็อยากทำบ้าง
ตอนนี้เกลียดตัวเองมากค่ะ ที่คิดแบบนี้ 😔
การศัลยกรรม = การด้อยค่าคนสวยธรรมชาติ???
เรารู้สึกว่า ตั้งแต่มีการศัลยกรรมพลาสติกเพื่อความสวยงาม โดยไม่เกี่ยวกับการรักษาทางการแพทย์
และการที่ผู้คนยอมรับการศัลยกรรมเสริมความงามมากขึ้นเรื่อยๆ .. มีการทำหัตถการความงามบนใบหน้า ทั้งโบท็อก ฟิลเลอร์ ..มันทำให้คนที่สวยธรรมชาติอยู่แล้ว ดูมีค่าน้อยลง .....
ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะ ว่าเราเป็นคนค่อนข้างหน้าตาโอเคในระดับนึง เป็นที่ยอมรับของคนรอบข้างโดยมากว่าหน้าตาดี จนกระทั่งหลายๆครั้งได้รับการโหวตให้เป็นตัวแทนต่างๆ หรือเป็นดาวในหลายๆครั้ง เวลาทำกิจกรรมต่างๆ ก็จะมีคนชอบถ่ายรูปเอาไปลงเพจเสมอ เรียกได้ว่า ถ้าเราอยู่งานไหน งานนั้นไม่มีทางที่จะไม่มีรูปเราแน่นอน
หรือแม้กระทั่งไปกินข้าวธรรมดายังเคยมีคนมาขอถ่ายรูปด้วย
ที่ผ่านมาเราก็ภูมิใจในหน้าตาตัวเองในระดับนึง .. จนกระทั่งมาถึงยุคที่ internet เริ่มบูม เริ่มมีการกำเนิด net idol และ การศัลยกรรมขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนการที่เราเจอคนหน้าตาดีง่ายขึ้น มันเหมือนทำให้ความพิเศษเราลดลง...
เรารู้สึกห่อเหี่ยว หรือรู้สึกว่าเราไม่สวยพอทุกครั้งที่เจอคนหน้าตาดี
แล้วจิตใต้สำนึกเรา ก็มักจะแอบบูลลี่คนที่ทำศัลยกรรมมาในใจ
เราไม่เคยพูดมันออกมา หรือแม้กระทั่งนินทาก็ไม่มี ภายนอกเราจะชื่นชมคนอื่นตลอด ไม่เคยพูดถึงคนอื่นไม่ดี ทั้งๆที่ในใจเราบางทีก็ไม่ได้คิดแบบนั้น
เราไม่ชอบเลย เวลามีคนมาทักว่า เราไปทำจมูกมาหรอ ทำไมจมูกเรียวเล็กสวยจัง ทำหมอไหนมา
ทั้งๆที่จมูกเราสวยธรรมชาติ
แต่มันอาจแปลกตาคน ตรงที่มันไม่มี hump แบบคนอื่นที่ไม่ได้ทำจมูก จมูกเราเป็นแท่งสวยและเล็กเหมือนคนใส่ซิลิโคน
จริงๆแล้ว ลึกๆเราก็แอบอิจฉาคนที่มีเงิน มีโอกาสได้ทำเสริมความงาม
ถ้ามีโอกาสเราก็อยากทำ แก้ไขจุดบกพร่องบางส่วนของตัวเอง เพราะ หน้าตาเราไม่ได้สวยเพอร์เฟ็กต์อะไรขนาดนั้น
แต่ด้วยฐานะทางการเงินเราไม่ได้เอื้ออำนวย เลยทำให้ไม่ได้มีโอกาสนั้นแบบคนอื่นๆ..
ปัญหาก็คือ.. เราไม่เข้าใจตัวเองเลย
ว่าทำไมในใจเราต้องแอบบูลลี่คนที่ไปทำหัตถการบนใบหน้ามา ทั้งๆที่ถ้าเรามีโอกาสก็อยากทำบ้าง
ตอนนี้เกลียดตัวเองมากค่ะ ที่คิดแบบนี้ 😔