วันเราทะเลาะกับแม่เรื่องของน้องชายค่ะ แม่มาบองให้เราไปส่งน้องชายที่ รร แต่ว่าว่าเมื่อคืนเรานอนดึกมาเพราะต้องจัดเวลาเรียนและมีเล่นเกมอีกนิดหน่อยค่ะ เราเลยไม่อยากลุกเพราะง่วงมาก แม่ก็มาย่ำอีกครั้งว่าไปสางน้องเราก็ต้องลุกทีนี้เราก็บนว่าทำไมตอนเราเรึอยู่ไม่เห็นมีใครไปส่งเลยต้องเดินไป แม่ก็เริ่มโกรธแล้วบอกน้องให้เดินไป แล้วแม่ก็มาว่าเราว่า ขอแค่นี้บ่นทำไม ใช้แค่นี้ไม่ได้เลยรึไง เราก็บอกว่าเราทำให้แม่มากกว่าน้องทำอีกแล้วแม่ก็พูดต่อว่าเพราะอะไรถึงคิดแบบนั้น เราก็ตอบว่าเพราะแม่รักน้องมากกว่า มันก็เลยรุนแรงขึ้นมาเพราะเราพูดแบบนั้นออกไป แม่พูดทำไมถึงพูดออกมาได้ว่าไม่รักเรา เราอยากตอบแม่วาไม่ได้คิดว่าแม่ไม่รักแค่รู้สึกว่าแม่รักน้องมากกว่าแต่เราพูดไม่ออก แม่บอกว่าถ้างั้นชาติหน้าก็ไปเกิดเป็นลูกคนอื่นเพราะแม่ให้ความรักเราได้แค่นี้ แม่ก็จะไม่เกิดเป็นแม่ใครเพราะแม่ทำได้ไม่ดี จนตอนนี้เรายังไม่ได้คุยกับแม่เลยเราไม่รู้จะเริ่มยังไงเพราะเรื่องนี้เราคือคนที่ผิดที่สุด เราอยากขอโทษแม่แต่เราไม่กล้าพอ เรารู้สึกแย่มากๆตอนนี้ เราพยายามไม่ให้น้ำตาไหลแต่มันไหลตลอด เรารู้สึกเป็นลูกที่ไม่ดี รู้สึกแย่ จนมันเริ่มมีความคิดแย่ๆเต็มไปหมดเลยค่ะ..