"ขบวนแห่"
เป็นหนึ่งเรื่องเล่าที่อิงกับตำนานสยองในภาคเหนือที่ผมชอบมากที่สุด...ตอนเปิดเรื่องที่ใครไม่เสียวลำคอตัวเองก็คงต้องยอมคารวะ จุดสุดยอดของเรื่องอยู่ตรงที่ฉากร่ายรำของทาสไร้หัวซึ่งถือดาบกวัดแกว่งไปมาว่า ปลายดาบที่คมกริบนั้นจะฟาดฟันไปที่คอของใคร ระหว่างพระเอกกับนางเอก นางเอกยอมที่จะตายแทนพระเอกมันคือความรักแล้วไม่ใช่หรือ!?! คนสองคนจะต้องรอดแน่ๆ แต่ผีเจ้านางซึ่งบูชาความรักมากกว่าการไปติดยึดกับยศฐาบรรดาศักดิ์กลับไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะทั้งคู่ไม่ใช่คนรักกันจริงๆ มาตั้งแต่ต้น สุดท้ายก็ต้องเป็นไปตามตำนานและขยายรายละเอียดของคนสองคนที่อยู่ในฉากตอนเปิดเรื่องนั้นด้วย...

"พี่เทค"
อีกหนึ่งเรื่องเล่าที่ผมซึ่งไม่ได้จบจาก ม.ปิด ยังไม่ค่อยรู้สึกว่าโดนเท่าที่ควร แต่ก็ทำให้รู้ว่า พี่เทคก็หมายถึงรุ่นพี่ที่ดูแลรุ่นน้อง (takecare) พี่เทคในเรื่องนี้ออกจะดูเป็นปีศาจหรือซาตานอย่างของหนังฝรั่งมากกว่าจะเป็นไปตามขนบหนังผีไทย...ฉากจบคล้ายกับจะฝากว่า ระบบโซตัสที่ใช้ความรุนแรงได้เกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว แต่คิดว่าอารมณ์คนดูจะค้างเติ่งเหมือนที่ผมรู้สึก...
 
"ศาลล่องหน"
เรื่องเล่าสุดท้ายที่น่าจะเน้นความตลกโปกฮามากกว่าความสยองขวัญ...แต่ก็ดูไม่ขี้เหร่ มนต์ดำในเรื่องสามารถทำภาคต่อออกมาได้อีก เพราะตอนจบทิ้งปมไว้แบบนั้น...

ขอบคุณ Pantip.con X สหมงคลฟิล์ม สำหรับบัตรหนังด้วยครับ
เทอม 3 ยังคงฉายอยู่ครับ