เพื่อนชอบยืมเครื่องสำอางค์?

เรียนปวช.1 ตอนแรกที่เรียนเราไม่แต่งหน้าเลยพอเรียนไปก็เริ่มแต่งแค่ปากแก้ม ขยับมาอีกนิดก็ตาค่ะ หลังๆก็แต่งเต็มเลยที่นี้55555 พอเราแต่งใข่ไหมคะเราก็ต้องมีพวกเครื่องสำอางไปเติมเอาไปตั้งแต่ ตอนเติ่มแต่งแรกๆ เพื่อนเราก็ยืมค่ะ ตอนนั้นเราก็โอเคไม่อะไรคือเราใจดีมากก พอแต่งมากขึ้นของก็เยอะขึ้น ก็จะมีเป็นกระเป๋าใหญ่แล้วค่า เราก็รู้สึกมันไม่อยากให้ยืมแล้วค่ะ เพราะบางอันเราซื้อมาเนาะ เราไม่ค่อยได้ใช้เลยเช่นอายไลเนอร์ค่ะคือเขียนยากแต่เราก็ใส่กระเป๋าไปเราไม่เคยเขียนไปโรงเรียนเลยค่ะ แล้วแบบมันแพงนะสำหรับเราหลักร้อยเราว่าแพงนะคะ สำหรับคนอื่นไม่รู้ แต่เราเสียดายบางทีเพื่อนเราก็ใช้กัน แถมเพื่อนมันเฟรนลี่อะค่ะ สนิทกับคนขายซึ่งเขาก็ขอยืม เงินเราก็จริงแต่ใช้ไม่คุ้มเลยค่ะ คนอื่นใช้หมด ที่นี้เราก็เลยตัดปัญหาไม่เอาไป แต่ของอื่นๆยังเอาไปอยู่เราก็ปรึกษาเพื่อนเก่านะคะ เขาก็บอกให้ไปแอบเติม ไม่ก็ไม่ต้องเอาไป แต่ความคิดเราคือ เราให้เขายืมมาแต่แรกๆเลยพอจู่ๆก็ไม่เอามาใครก็ดูออกค่ะว่าอยากไม่ให้ยืม และก็อีกวิธีคือบอกไปตรงๆว่าเออ ไม่อยากให้ลืมเลยเพราะคือมันเงินเราไรงี้ แต่เราไม่กล้าพอค่ะหน้าบางมาก ไม่สามารถทำได้ค่ะ แล้วมีอยู่วันนึงเพื่อนบอกความจริงกูก็ช่วยออกได้นะแต่แค่ไม่พูด ในกรณีนี้เราไม่เคยคิดเลยว่าจะให้เพื่อนช่วยออก แต่ถ้าเขาคิดแบบนี้ตั้งนานทำไมเขาไม่พูดนานแล้ว หรือไม่ก็ถึงเราไม่พูดเขาก็ออกเลยก็ได้นี่คะ แบบนอยมากค่า แล้วถ้าเราเอาไปเติม แอบไปเติมงี้อะค่ะ พอออกมาเขาก็จะไม่รู้หรอคะว่าเราไปเติมคือยังไงมันก็น่าจะรู้ เอาจริงๆก็อยากพูดตรงๆเหมือนกันนะคะ แต่ไม่รู้จะเริ่มจากพูดยังไงเพื่อนบอกว่าถ้าเราพูดตรงไปๆแล้วเขาแบบคิดไปในแง่ลบก็เหมือนเราคัดกรองเพื่อนไปในตัวอะคะเหมือนเพื่อนไม่เข้าใจเราอะไรแบบนี้ พี่ๆข่วยคิดการเริ่ทบทสนทนาได้ไหมคะหนูกลัวการมีปัญหาอะไรแบบนี้มากเลยไม่กล้าที่จะพูดค่ะ