สวัสดีค่ะ เราตั้งใจมาเล่าประสบการณ์ ความรัก หวังว่าจะมีเพื่อนๆมาตอบ พูดคุย ให้คำแนะนำ กันเยอะๆ
เรื่องมีอยู่ว่าเราได้เปิดใจคุยกับผู้ชายคนนึ่ง ซึ่งอายุมากกว่าเรา 4ปีตอนนี้เราอายุ 33ย่าง34 ส่วนพี่เขาอายุ 37ย่าง38
เรารู้จักกันผ่าน App Tinder ปกติแล้วเราก็ปัดๆหาเพื่อนคุย ไม่หวังจะเจอคนที่จริงจัง เพราะเท่าที่เคยคุยมามันก็ไม่ค่อยจะดูดีสักเท่าไหร่ หลายๆคนก็น่าจะพอรู้
เบื่อๆเราก็เข้าแอพหาเพื่อนใหม่ๆพูดคุย คุยได้ก็คุย คุยไม่ได้เราก็ไม่คุย ซึ่งเราไม่มายด์ว่าจะเป็นเพศไหน "โสดอะเนอะ คุยกับใครก็ได้ " #ลึกๆก็อยากจะมีแฟนแหละถ้าคุยคลิกกันก็ไปต่อ
ย้อนไปเมื่อ 2 เดือนก่อน จำได้วันที่ 24 มีนาคม เป็นวันแรกที่เราปัด Match กับพี่เขา ซึ่งก็ได้ทักทายกันปกติเขาก็พูดจาดี มีมารยาท สุภาพ แลดูเป็นสุภาพบุรุษด้วย
และหลังจากได้ทักทายกัน รู้ชื่อ อายุ อาชีพ เขาก็ทักมาคุยกับเราบ่อยขึ้น เราก็คุย ช่วงเย็นๆจะว่างละ .. เขาขอเฟสบุ๊ค โอเคเราก็ให้ เพราะเท่าที่คุยเขาก็ดูเป็นมิตรดี
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นหลังจากที่แลกเฟสกัน พี่เขาก็ขอโทรหา โทรคุยกันทุกวัน กลางวัน พักเที่ยง เลิกงาน เราเริ่มรู้สึกดีกับพี่เขามากขึ้น พี่เขาเองก็บอกว่าพี่รู้สึกดีกับเรามากนะ อยากคุยทุกวัน ความสัมพันธ์ของเราสองคน เริ่มพัฒนาไปไวมาก คุยกันเพียงแค่2สัปดาห์ เขาอยากมาเจอ เขาก็นัดเจอที่ห้างในตัวเมือง
พี่เขาอยู่โคราช ส่วนเราอยู่อุบลฯ เราก็ตกใจว่าเอะทำไมนึกอยากจะมาก็มา เราก็ติดออกอีเว้นซะด้วย เราบอกพี่เขาว่าวันหลังได้ไหมเพราะติดงาน แต่เขาก็ยืนยันจะมาให้ได้ "ถ้าหนูไม่ว่างมาเจอก็ไม่เป็นไรพี่ตั้งใจจะไปหรือตั้งใจอะไรไว้พี่ต้องทำให้ได้" ตรงกับวันหยุดเขาไงค่ะ
งั้นมาก็มาเพราะเราก็อยากเจอ แอบดีใจแหละ ไม่เคยมีผช.เดินทางมาหาไกลๆ 😄 แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าจริงใจและดูจะจริงจัง ไปต่อได้ไหมอีกเรื่อง...
พอได้เจอตัวจริงเราก็โอเค ยิ่งชอบเค้าเลย ยิ่งได้พูดคุยกัน เดินเล่น นั่งทานข้าวด้วยกัน ยิ่งรู้สึกว่าเราน่าจะเข้ากันได้ง่าย เหมือนคนรู้จักกันมาก่อน เขาดูเป็นกันเองมากๆ จนเราไม่มีเวลาเขิน ต่างสลับชวนกันคุย ถามนู้นนี่นั่น เหมือนคนสนิทกันมาก่อน ทั้งที่พึ่งเจอกันครั้งแรก (( คิดว่าเค้าคงเชี่ยวชาญ)) ก็เค...
ต้องบอกก่อนว่าปกติเราเป็นคนสนิทคนยากมาก ความรู้สึกมันจะบอกว่าคนนี้ใช่ คุยได้ คุยไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยเจอคนที่เข้ากันได้ง่ายขนาดนี้ พอถึงเวลาต้องแยกย้าย ก็ร่ำลากัน ระหว่างเราถึงบ้าน ก็โทรหาเขาถึลไหนแล้ว ถือสายคุยกันนานเลยค่ะ 3-4ชม.
จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ หลังจากที่เจอกันผ่านไป3วันเขาก็ชวนเราไปอยู่ด้วยที่บ้าน เขาอ้างว่า เขาอยากมีคนมาอยู่ด้วย อารมณ์เหมือนคนเหงาอ่ะ อยากให้ลองมาอยู่ด้วยกันก่อน จะได้รู้อยู่ด้วยกันได้ไหม
"พี่ชอบนู๋นะ" อยากเจอกันบ่อยขึ้น อยากทำกิจกรรมอะไรต่างๆด้วยกันมากขึ้นจะได้รู้จักกันกว่านี้ พี่เคยผ่านการแต่งงานมาก่อน พี่รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยกับการที่จะอยู่ร่วมกันกับใครสักคน บลาๆๆ
เราเลยบอกพี่เขาไปว่าเราไม่พร้อมไป อีกอย่างเราอยู่บ้านกับพ่อแม่ จะไปไหนมาไหนต้องรายงานจนเป็นนิสัย
และยังไม่เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ ไม่มีไรชัดเจน มันก็ยากละ พ่อเรายิ่งหวงลูกสาวคนเดียว ซึ่งเราก็เข้าใจหัวอกพ่อแม่ดี
เราก็อธิบาย บลาๆๆ เขาเหมือนจะไม่ฟัง หัวชนฝาอย่างเดียวเลย พูดรวบรัดตัดตอน ออดอ้อน มานะๆจะรอ ออกความคิดเห็นให้เราจะไปยังไง นั่งรถไฟมา รถทัวร์ไหม บลาๆๆ
เห้อเรานี่ก็ทนฟังเขาเหมือนว่าถูกหลอกให้หลงชอบเข้าให้ แล้วเขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้เราใจอ่อน เราก็คิดต่างๆนานา เลยบอกเขาไป ไม่ชอบการเข้าหาของพี่ ดูไม่ฟังกันเลย จะเอาแต่ใจ จะมาหลอกกันหรือเปล่าคุณ
กลายเป็นว่าเราไม่อยากคุยกับเขาอีก รู้สึกเหมือนเขาหวังดีประสงค์
เขาเองทักมาบอกเรา เสียใจที่คิดกับเขาแบบนี้ๆนะ อุสส่าพี่ตั้งใจจริงที่จะคุยกับหนู แต่ดันบอกว่าพี่จะเข้ามาหลอก...
มันหลายเหตุการณ์มากนะ จะเล่าให้ฟัง ต่อๆ...
เราว่าจะเลิกคุย เขาก็ง้อ เราก็ใจอ่อนกลับไปคุย ไม่กี่วันเขาบอกเราว่าจริงๆพี่ไม่ได้คุยกับหนูคนเดียวนะ มีอีกหลายคนที่คุย แล้วมีคนหนึ่งทักมาชวนไปกินข้าว พี่ก็ตกลงว่าจะไป
โฮเรานี่เหมือนฟ้าผ่ากลางอก ก็เข้าใจเราก็เป็นคนคุย แต่ไม่คิดจะได้ยินคำนี้จากปากเขา ในขณะที่เรากลับมารู้สึกดีโอเคกับเขาแล้ว (เราเป็นประเภทถ้าคุยแล้วรู้สึกใช่ ก็อยากตั้งใจศึกษาคนเดียว ทีละคนไม่ใช่แล้วค่อยหาคนใหม่ )
เลยบอกเหตุผลเขาไปแบบนั้น ⏫⏫ งั้นพี่ก็ไปคุยกับคนอื่นเถอะ พี่น่าจะมีตัวเลือกเยอะ เขาก็ยื้อเราไว้เนาะ ให้เหตุผลต่างๆนานา เราก็ให้โอกาสได้คุยกันต่อ
ก็เคยถามเขายังคุยกับคนอื่นไหม เขาก็บอก "ไม่ จริงๆก็ไม่อยากโหกหรอก ก็มีคุยบ้างแต่น้อย พี่คุยกับหนูเยอะสุดแล้ว )
เราก็สับสนเอาไงดีว้า ก็ชอบเขาไปแล้ว คุยกับใครก็งั้นๆ มีพี่เขาที่เปิดใจคุยเยอะสุด มีเวลาได้คุยกันเยอะ
ผ่านไป1เดือนเขาก็ชวนไปเที่ยวที่บ้านอีก ก่อนตัดสินใจไป เราก็ถามเขาไปหลายอย่าง แลดูคำตอบก็ทำให้เราไว้ใจได้ ก็คิดว่าเป็นไงเป็นกันวะ
เจอกัน1ครั้ง คอล-โทรคุยทุกวัน ระหว่าง 1เดือน เขาดูโอเคจิตใจดี รวบรวมข้อมูลแล้วว่าเขาดูปลอดภัย ไม่น่าจะเป็นคนซาดิสอะไร
อายุเราก็ไม่ใช่น้อยๆ จึงตัดสินใจไป เขามารับบขส. รู้สึกดี อบอุ่นใจที่ได้คุยได้อยู่ใกล้กัน พอถึงบ้านเขาเราก็เกร็งๆ
อยู่บ้านด้วยกัน2คน ... เขาก็จัดห้องให้เรา บ้านเขามี2ห้องค่ะ เราก็นอนคนละห้อง เราไป2คืน วันที่3ก็กลับ
ได้ไปเห็นความเป็นอยู่เขาแล้วก็โอเค แต่ก็มีอะไรน่าจะได้ปรับกันเยอะอยู่ เขาพาไปกินข้าว เดินดูนั่นนี่ ดูทำเลค้าขาย เผื่ออนาคตจะได้ย้ายมาอยู่ใกล้กัน
เรารู้สึกดีมาก เขาดูให้เกียรติ ชวนกันคุยเรื่องทำมาหากิน ดูมีอนาคตขึ้นมาทันใด 😄 (( เราดูจะเป็นคนใจง่ายจังหว่า ))
แต่หลังจากเรากลับบ้าน ยังคงติดต่อเสมอต้นเสมอปลาย ทุกวันศุกร์เขาจะเริ่มอ้อนให้เราไปหาทุกสัปดาห์ เราปฏิเสธ
บอกเขามาหาแทน เขาอ้างเหตุผลต่างๆ ก็เหมือนจะฟังขึ้นนะ โอเคเราก็รู้จักกันแล้วไม่มีไรน่ากลัว ถัดมาอีกสัปดาห์เราตัดสินใจไปหาเขา รอบนี้ก็มีแค่กอดกันธรรมดา ไม่มีไรเกินเลย เพราะเราขอเขาไว้ เขาก็สุภาพบุรุษพอ เราเองยังกล้าๆกลัวๆใจตัวเอง ถ้าเขารุกขึ้นมาแย่แน่ แต่เขาควบคุมตัวเองได้เขาบอกมา 😄
รอบนี้มีทะเลาะกันบ้าง เขาขับรถกลับมาส่งถึงอุบล โดยที่ไม่พูดคุยกัน เราโคตะระจะอึดอัด รอบนี้ชัดเจนว่า ทัศนคติไปกันไม่รอด อีกอย่างด้วยอายุต่างกันเราก็จะเกรงใจเขา จะทำจะพูดก็ดูจะไม่เป็นตัวเอง เขาก็ดูจะควบคุม มีบ้างที่เราดื้อใส่ สู้กลับน่ะเออ ...
หลังๆเริ่มทะเลาะกันบ่อยเวลาเรางอนเค้าไม่เคยง้อ เราต้องง้อเขา และก็เป็นแบบนี้หลายรอบ เค้าชอบพูดว่า "พี่จะไม่คุยกับหนูอีกแล้วจริงๆรอบนี้" นับได้4-5ครั้งแล้วค่ะ เราคิดถึงเขาทักไปขอคุยต่อด้วยตลอด เขาก็ยอมคุยนะ คุยกันปกติเลยเหมือนเดิม
แต่เราไม่เข้าใจว่าเค้าคิดกับเรายังไง ดูเหมือนไม่สนใจความรู้สึกเรา ดูจะเอาแต่ความต้องการตัวเอง เราน่าจะคิดไปเองแบบพร้อมเดินหน้าต่อ... ส่วนความรู้สึกเค้าคงเริ่มถอย
จนครบ2เดือน14วัน มีเหตุให้เขาโกรธเรา ซึ่งเราลืมนึกไปว่า ช่วง6โมงเย็นเค้าน่าจะนอนเพราะเขาเคยบอก ปกติก็ไม่ค่อยคุยเวลานี้
เมื่อวานวันพระ เราดันทักไปเขาไม่อ่าน ไม่ตอบ โทรไป2สายไม่รับ มันตรงกับวันศุกร์ เขาโทรชวนเราไปหาเราบอก "ไม่ได้ไปนะ จริงๆก็อยากไป "
(( ประเด็นคือไม่มีข้ออ้างพ่อแม่แล้วไง ปกติไม่เคยจะไปค้างคืนไหนกับเพื่อนด้วยซ้ำ กลัวพ่อแม่สงสัย เรายังไม่มั่นใจกันเลยก็ยังไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ))
พอเราติดต่อเขาไม่ได้ จากที่เราไม่เคยร้อนรน งี่เง้า เมื่อวานเลยค่ะ ผีห่าซาตานที่ไหนเข้าสิง เราทักแชทไป "อยู่กับคราย แปลกๆนะ ทำอะไรอยู่ โอเคเราแค่คนรู้จักนี่เนาะ งั้นคุยกันแค่เรื่องทองก็พอนะ บลาๆ "
เราซื้อขายทองในแอพเป๋าตังค์ เขาแหละสอนเรา ก็จะคุยเรื่องนี้กันเยอะสุดแระ
พอเขาตื่นมา โทรหา ทักมา เราไม่รับเปิดอ่านไม่ตอบ
เขาทักมา "จะไม่คุยใช่ไหม "
เรา "อื่ม "
เขา " เป็นอาราย นอน "
เราก็เลยนึกได้ว่าเออวะ เขาเคยนอนเวลานี้ ก็เลยโทรกลับไป คุยกันบลาๆ เขาก็เหมือนจะไม่พอใจ แหละ!! "เลยขอโทษที่เข้าใจผิด " เขาขอตัวไปหาไรกิน ก็วางสาย เราก็คิดว่าจบสวยแล้ว
เรายังส่งข้อความทิ้งท้ายอีก "ขอโทษค่ะ ที่เข้าใจพี่ผิด ปกติหนูก็ไม่เคยงี่เง่าแบบนี้ ถ้าเป็นผช.คนอื่นหนูก็คงไม่ไปงี่เง่าใส่ไหม ถ้าไม่ได้ชอบ "
แค่นั้นแหละคุณผู้ชม คุณเขาสักพักโทรมา
"พี่ว่าพี่จะไม่คุยกับหนูแล้วนะ พูดจริงๆ ถ้ามีนิสัยแบบนี้ วันข้างหน้ามีปัญหาแน่นอน พี่สังเกตุหลายครั้งละ ทัศนคติของหนูตรรกะมันผิดๆ
จากที่เราคิดว่าโอเคแล้ว เราชาไปทั้งตัว เสียงสั่น จะร้องไห้ เข้าใจไหมว่าเรารักเขาเข้าให้แล้ว แต่เหมือนถูกบอกเลิก
เราก็คงแย่จริงๆนั่นแหละๆ ความคิดเราไม่ไหวเอาซะเลย
รอบนี้เลยว่าจะไม่กลับไปง้อขอคืนดี จะอยู่กับตัวเอง พัฒนาความคิด จิตใจตัวเองใหม่ เหนื่อยที่จะต้องคอยตามเขา รู้สึกว่าตัวเองทำไรก็ผิด .... คิดว่าจะไม่ไปก้าวก่ายชีวิตเขาอีก ทัศนคติการอยู่ร่วมกับคนอื่นเราน่าจะแย่ เพราะปกติโลกส่วนตัวสูง โสดมา5ปี ชินมากกับการไปไหนคนเดียว ทำไรคนเดียว อยู่กับเพื่อนมันก็อีกฟิลเนอะ กับผช.นี่ห่างหายไปนาน
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ว่าไงค่ะเราควรจัดการยังไงกับตัวเองดี ช่วยแนะนำทีนะคะ ก็เศร้าแหละที่จะไม่ได้สานต่อ แต่ก็ไม่อยากให้อะไรๆมันแย่ไปกว่านี้ เราห่วงเขานะคะ วันนี้ก็พึ่งทักไปให้เขาหาไรทานด้วย คำตอบกลับ "จ้า " เท่านั้น!!
เข้าหาแบบนี้มาจริงใจ หรือแค่หลอกเนียนๆ
เรื่องมีอยู่ว่าเราได้เปิดใจคุยกับผู้ชายคนนึ่ง ซึ่งอายุมากกว่าเรา 4ปีตอนนี้เราอายุ 33ย่าง34 ส่วนพี่เขาอายุ 37ย่าง38
เรารู้จักกันผ่าน App Tinder ปกติแล้วเราก็ปัดๆหาเพื่อนคุย ไม่หวังจะเจอคนที่จริงจัง เพราะเท่าที่เคยคุยมามันก็ไม่ค่อยจะดูดีสักเท่าไหร่ หลายๆคนก็น่าจะพอรู้
เบื่อๆเราก็เข้าแอพหาเพื่อนใหม่ๆพูดคุย คุยได้ก็คุย คุยไม่ได้เราก็ไม่คุย ซึ่งเราไม่มายด์ว่าจะเป็นเพศไหน "โสดอะเนอะ คุยกับใครก็ได้ " #ลึกๆก็อยากจะมีแฟนแหละถ้าคุยคลิกกันก็ไปต่อ
ย้อนไปเมื่อ 2 เดือนก่อน จำได้วันที่ 24 มีนาคม เป็นวันแรกที่เราปัด Match กับพี่เขา ซึ่งก็ได้ทักทายกันปกติเขาก็พูดจาดี มีมารยาท สุภาพ แลดูเป็นสุภาพบุรุษด้วย
และหลังจากได้ทักทายกัน รู้ชื่อ อายุ อาชีพ เขาก็ทักมาคุยกับเราบ่อยขึ้น เราก็คุย ช่วงเย็นๆจะว่างละ .. เขาขอเฟสบุ๊ค โอเคเราก็ให้ เพราะเท่าที่คุยเขาก็ดูเป็นมิตรดี
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นหลังจากที่แลกเฟสกัน พี่เขาก็ขอโทรหา โทรคุยกันทุกวัน กลางวัน พักเที่ยง เลิกงาน เราเริ่มรู้สึกดีกับพี่เขามากขึ้น พี่เขาเองก็บอกว่าพี่รู้สึกดีกับเรามากนะ อยากคุยทุกวัน ความสัมพันธ์ของเราสองคน เริ่มพัฒนาไปไวมาก คุยกันเพียงแค่2สัปดาห์ เขาอยากมาเจอ เขาก็นัดเจอที่ห้างในตัวเมือง
พี่เขาอยู่โคราช ส่วนเราอยู่อุบลฯ เราก็ตกใจว่าเอะทำไมนึกอยากจะมาก็มา เราก็ติดออกอีเว้นซะด้วย เราบอกพี่เขาว่าวันหลังได้ไหมเพราะติดงาน แต่เขาก็ยืนยันจะมาให้ได้ "ถ้าหนูไม่ว่างมาเจอก็ไม่เป็นไรพี่ตั้งใจจะไปหรือตั้งใจอะไรไว้พี่ต้องทำให้ได้" ตรงกับวันหยุดเขาไงค่ะ
งั้นมาก็มาเพราะเราก็อยากเจอ แอบดีใจแหละ ไม่เคยมีผช.เดินทางมาหาไกลๆ 😄 แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าจริงใจและดูจะจริงจัง ไปต่อได้ไหมอีกเรื่อง...
พอได้เจอตัวจริงเราก็โอเค ยิ่งชอบเค้าเลย ยิ่งได้พูดคุยกัน เดินเล่น นั่งทานข้าวด้วยกัน ยิ่งรู้สึกว่าเราน่าจะเข้ากันได้ง่าย เหมือนคนรู้จักกันมาก่อน เขาดูเป็นกันเองมากๆ จนเราไม่มีเวลาเขิน ต่างสลับชวนกันคุย ถามนู้นนี่นั่น เหมือนคนสนิทกันมาก่อน ทั้งที่พึ่งเจอกันครั้งแรก (( คิดว่าเค้าคงเชี่ยวชาญ)) ก็เค...
ต้องบอกก่อนว่าปกติเราเป็นคนสนิทคนยากมาก ความรู้สึกมันจะบอกว่าคนนี้ใช่ คุยได้ คุยไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยเจอคนที่เข้ากันได้ง่ายขนาดนี้ พอถึงเวลาต้องแยกย้าย ก็ร่ำลากัน ระหว่างเราถึงบ้าน ก็โทรหาเขาถึลไหนแล้ว ถือสายคุยกันนานเลยค่ะ 3-4ชม.
จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ หลังจากที่เจอกันผ่านไป3วันเขาก็ชวนเราไปอยู่ด้วยที่บ้าน เขาอ้างว่า เขาอยากมีคนมาอยู่ด้วย อารมณ์เหมือนคนเหงาอ่ะ อยากให้ลองมาอยู่ด้วยกันก่อน จะได้รู้อยู่ด้วยกันได้ไหม
"พี่ชอบนู๋นะ" อยากเจอกันบ่อยขึ้น อยากทำกิจกรรมอะไรต่างๆด้วยกันมากขึ้นจะได้รู้จักกันกว่านี้ พี่เคยผ่านการแต่งงานมาก่อน พี่รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยกับการที่จะอยู่ร่วมกันกับใครสักคน บลาๆๆ
เราเลยบอกพี่เขาไปว่าเราไม่พร้อมไป อีกอย่างเราอยู่บ้านกับพ่อแม่ จะไปไหนมาไหนต้องรายงานจนเป็นนิสัย
และยังไม่เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ ไม่มีไรชัดเจน มันก็ยากละ พ่อเรายิ่งหวงลูกสาวคนเดียว ซึ่งเราก็เข้าใจหัวอกพ่อแม่ดี
เราก็อธิบาย บลาๆๆ เขาเหมือนจะไม่ฟัง หัวชนฝาอย่างเดียวเลย พูดรวบรัดตัดตอน ออดอ้อน มานะๆจะรอ ออกความคิดเห็นให้เราจะไปยังไง นั่งรถไฟมา รถทัวร์ไหม บลาๆๆ
เห้อเรานี่ก็ทนฟังเขาเหมือนว่าถูกหลอกให้หลงชอบเข้าให้ แล้วเขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้เราใจอ่อน เราก็คิดต่างๆนานา เลยบอกเขาไป ไม่ชอบการเข้าหาของพี่ ดูไม่ฟังกันเลย จะเอาแต่ใจ จะมาหลอกกันหรือเปล่าคุณ
กลายเป็นว่าเราไม่อยากคุยกับเขาอีก รู้สึกเหมือนเขาหวังดีประสงค์
เขาเองทักมาบอกเรา เสียใจที่คิดกับเขาแบบนี้ๆนะ อุสส่าพี่ตั้งใจจริงที่จะคุยกับหนู แต่ดันบอกว่าพี่จะเข้ามาหลอก...
มันหลายเหตุการณ์มากนะ จะเล่าให้ฟัง ต่อๆ...
เราว่าจะเลิกคุย เขาก็ง้อ เราก็ใจอ่อนกลับไปคุย ไม่กี่วันเขาบอกเราว่าจริงๆพี่ไม่ได้คุยกับหนูคนเดียวนะ มีอีกหลายคนที่คุย แล้วมีคนหนึ่งทักมาชวนไปกินข้าว พี่ก็ตกลงว่าจะไป
โฮเรานี่เหมือนฟ้าผ่ากลางอก ก็เข้าใจเราก็เป็นคนคุย แต่ไม่คิดจะได้ยินคำนี้จากปากเขา ในขณะที่เรากลับมารู้สึกดีโอเคกับเขาแล้ว (เราเป็นประเภทถ้าคุยแล้วรู้สึกใช่ ก็อยากตั้งใจศึกษาคนเดียว ทีละคนไม่ใช่แล้วค่อยหาคนใหม่ )
เลยบอกเหตุผลเขาไปแบบนั้น ⏫⏫ งั้นพี่ก็ไปคุยกับคนอื่นเถอะ พี่น่าจะมีตัวเลือกเยอะ เขาก็ยื้อเราไว้เนาะ ให้เหตุผลต่างๆนานา เราก็ให้โอกาสได้คุยกันต่อ
ก็เคยถามเขายังคุยกับคนอื่นไหม เขาก็บอก "ไม่ จริงๆก็ไม่อยากโหกหรอก ก็มีคุยบ้างแต่น้อย พี่คุยกับหนูเยอะสุดแล้ว )
เราก็สับสนเอาไงดีว้า ก็ชอบเขาไปแล้ว คุยกับใครก็งั้นๆ มีพี่เขาที่เปิดใจคุยเยอะสุด มีเวลาได้คุยกันเยอะ
ผ่านไป1เดือนเขาก็ชวนไปเที่ยวที่บ้านอีก ก่อนตัดสินใจไป เราก็ถามเขาไปหลายอย่าง แลดูคำตอบก็ทำให้เราไว้ใจได้ ก็คิดว่าเป็นไงเป็นกันวะ
เจอกัน1ครั้ง คอล-โทรคุยทุกวัน ระหว่าง 1เดือน เขาดูโอเคจิตใจดี รวบรวมข้อมูลแล้วว่าเขาดูปลอดภัย ไม่น่าจะเป็นคนซาดิสอะไร
อายุเราก็ไม่ใช่น้อยๆ จึงตัดสินใจไป เขามารับบขส. รู้สึกดี อบอุ่นใจที่ได้คุยได้อยู่ใกล้กัน พอถึงบ้านเขาเราก็เกร็งๆ
อยู่บ้านด้วยกัน2คน ... เขาก็จัดห้องให้เรา บ้านเขามี2ห้องค่ะ เราก็นอนคนละห้อง เราไป2คืน วันที่3ก็กลับ
ได้ไปเห็นความเป็นอยู่เขาแล้วก็โอเค แต่ก็มีอะไรน่าจะได้ปรับกันเยอะอยู่ เขาพาไปกินข้าว เดินดูนั่นนี่ ดูทำเลค้าขาย เผื่ออนาคตจะได้ย้ายมาอยู่ใกล้กัน
เรารู้สึกดีมาก เขาดูให้เกียรติ ชวนกันคุยเรื่องทำมาหากิน ดูมีอนาคตขึ้นมาทันใด 😄 (( เราดูจะเป็นคนใจง่ายจังหว่า ))
แต่หลังจากเรากลับบ้าน ยังคงติดต่อเสมอต้นเสมอปลาย ทุกวันศุกร์เขาจะเริ่มอ้อนให้เราไปหาทุกสัปดาห์ เราปฏิเสธ
บอกเขามาหาแทน เขาอ้างเหตุผลต่างๆ ก็เหมือนจะฟังขึ้นนะ โอเคเราก็รู้จักกันแล้วไม่มีไรน่ากลัว ถัดมาอีกสัปดาห์เราตัดสินใจไปหาเขา รอบนี้ก็มีแค่กอดกันธรรมดา ไม่มีไรเกินเลย เพราะเราขอเขาไว้ เขาก็สุภาพบุรุษพอ เราเองยังกล้าๆกลัวๆใจตัวเอง ถ้าเขารุกขึ้นมาแย่แน่ แต่เขาควบคุมตัวเองได้เขาบอกมา 😄
รอบนี้มีทะเลาะกันบ้าง เขาขับรถกลับมาส่งถึงอุบล โดยที่ไม่พูดคุยกัน เราโคตะระจะอึดอัด รอบนี้ชัดเจนว่า ทัศนคติไปกันไม่รอด อีกอย่างด้วยอายุต่างกันเราก็จะเกรงใจเขา จะทำจะพูดก็ดูจะไม่เป็นตัวเอง เขาก็ดูจะควบคุม มีบ้างที่เราดื้อใส่ สู้กลับน่ะเออ ...
หลังๆเริ่มทะเลาะกันบ่อยเวลาเรางอนเค้าไม่เคยง้อ เราต้องง้อเขา และก็เป็นแบบนี้หลายรอบ เค้าชอบพูดว่า "พี่จะไม่คุยกับหนูอีกแล้วจริงๆรอบนี้" นับได้4-5ครั้งแล้วค่ะ เราคิดถึงเขาทักไปขอคุยต่อด้วยตลอด เขาก็ยอมคุยนะ คุยกันปกติเลยเหมือนเดิม
แต่เราไม่เข้าใจว่าเค้าคิดกับเรายังไง ดูเหมือนไม่สนใจความรู้สึกเรา ดูจะเอาแต่ความต้องการตัวเอง เราน่าจะคิดไปเองแบบพร้อมเดินหน้าต่อ... ส่วนความรู้สึกเค้าคงเริ่มถอย
จนครบ2เดือน14วัน มีเหตุให้เขาโกรธเรา ซึ่งเราลืมนึกไปว่า ช่วง6โมงเย็นเค้าน่าจะนอนเพราะเขาเคยบอก ปกติก็ไม่ค่อยคุยเวลานี้
เมื่อวานวันพระ เราดันทักไปเขาไม่อ่าน ไม่ตอบ โทรไป2สายไม่รับ มันตรงกับวันศุกร์ เขาโทรชวนเราไปหาเราบอก "ไม่ได้ไปนะ จริงๆก็อยากไป "
(( ประเด็นคือไม่มีข้ออ้างพ่อแม่แล้วไง ปกติไม่เคยจะไปค้างคืนไหนกับเพื่อนด้วยซ้ำ กลัวพ่อแม่สงสัย เรายังไม่มั่นใจกันเลยก็ยังไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ))
พอเราติดต่อเขาไม่ได้ จากที่เราไม่เคยร้อนรน งี่เง้า เมื่อวานเลยค่ะ ผีห่าซาตานที่ไหนเข้าสิง เราทักแชทไป "อยู่กับคราย แปลกๆนะ ทำอะไรอยู่ โอเคเราแค่คนรู้จักนี่เนาะ งั้นคุยกันแค่เรื่องทองก็พอนะ บลาๆ "
เราซื้อขายทองในแอพเป๋าตังค์ เขาแหละสอนเรา ก็จะคุยเรื่องนี้กันเยอะสุดแระ
พอเขาตื่นมา โทรหา ทักมา เราไม่รับเปิดอ่านไม่ตอบ
เขาทักมา "จะไม่คุยใช่ไหม "
เรา "อื่ม "
เขา " เป็นอาราย นอน "
เราก็เลยนึกได้ว่าเออวะ เขาเคยนอนเวลานี้ ก็เลยโทรกลับไป คุยกันบลาๆ เขาก็เหมือนจะไม่พอใจ แหละ!! "เลยขอโทษที่เข้าใจผิด " เขาขอตัวไปหาไรกิน ก็วางสาย เราก็คิดว่าจบสวยแล้ว
เรายังส่งข้อความทิ้งท้ายอีก "ขอโทษค่ะ ที่เข้าใจพี่ผิด ปกติหนูก็ไม่เคยงี่เง่าแบบนี้ ถ้าเป็นผช.คนอื่นหนูก็คงไม่ไปงี่เง่าใส่ไหม ถ้าไม่ได้ชอบ "
แค่นั้นแหละคุณผู้ชม คุณเขาสักพักโทรมา
"พี่ว่าพี่จะไม่คุยกับหนูแล้วนะ พูดจริงๆ ถ้ามีนิสัยแบบนี้ วันข้างหน้ามีปัญหาแน่นอน พี่สังเกตุหลายครั้งละ ทัศนคติของหนูตรรกะมันผิดๆ
จากที่เราคิดว่าโอเคแล้ว เราชาไปทั้งตัว เสียงสั่น จะร้องไห้ เข้าใจไหมว่าเรารักเขาเข้าให้แล้ว แต่เหมือนถูกบอกเลิก
เราก็คงแย่จริงๆนั่นแหละๆ ความคิดเราไม่ไหวเอาซะเลย
รอบนี้เลยว่าจะไม่กลับไปง้อขอคืนดี จะอยู่กับตัวเอง พัฒนาความคิด จิตใจตัวเองใหม่ เหนื่อยที่จะต้องคอยตามเขา รู้สึกว่าตัวเองทำไรก็ผิด .... คิดว่าจะไม่ไปก้าวก่ายชีวิตเขาอีก ทัศนคติการอยู่ร่วมกับคนอื่นเราน่าจะแย่ เพราะปกติโลกส่วนตัวสูง โสดมา5ปี ชินมากกับการไปไหนคนเดียว ทำไรคนเดียว อยู่กับเพื่อนมันก็อีกฟิลเนอะ กับผช.นี่ห่างหายไปนาน
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ว่าไงค่ะเราควรจัดการยังไงกับตัวเองดี ช่วยแนะนำทีนะคะ ก็เศร้าแหละที่จะไม่ได้สานต่อ แต่ก็ไม่อยากให้อะไรๆมันแย่ไปกว่านี้ เราห่วงเขานะคะ วันนี้ก็พึ่งทักไปให้เขาหาไรทานด้วย คำตอบกลับ "จ้า " เท่านั้น!!