ผมเจอเธอที่ จ. เพชรบุรี ตอนปี4 กำลังเรียนจบซึ่งครั้งแรกที่ได้พบกันก็ไม่เคยคิดว่าความสัมพันธ์และความรู้สึกของผมมันไปไกลมาก ยิ่งเราห่างกันแล้วด้วยเธอเองก็เปลี่ยนไป
เธอเองบอกกับผมว่าเหนื่อยงานกลับมาจากทำงานแล้วก็หลัลซึ่งมันจะเป็นไปได้หรอที่คนกำลังศึกษาดูใจไม่มีเวลาให้กันเลยมันเป็นไปไม่ได้หลอกมีแต่เหนื่อยมาอยากได้กำลังใจจากคนที่จะเรียกว่าแฟน อย่างว่าแหละความรู้สึกของคนเรามันไม่เท่ากันหลอก ผมดูเฟชเขาตลอดเวลาเห็นทำโน่นทำนี่ได้ก็เห็นได้ชัดละว่าเขาไม่ได้มีใจกับเราผมอยากจะถามว่าผมควรทำไงต่อดีครับ เพราะทางบ้านทั้งคู่ก็รับรู้