ชอบโดนบังคับมางานผู้ใหญ่ ทั้งที่ไม่อยากมา ?

ก่อนจะอ่านกระทู้ของผมอยากให้ทุกคนลองเอาใจเขามาใส่ใจเราก่อนนะครับ

เริ่มต้นเลยผมถามทุกคนก่อนเลยว่าคุณชอบไหมเวลาโดนบังคับไปนู้นไปนี้พอคุณไม่พอใจหรือไม่สมัครใจจะไปเเต่โดนบังคับทั้งที่เรื่องนั้นมันอาจจะไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย

คุณชอบไหม ?

ผมมั้นใจว่าเรื่องเเบบนี้เกิดขึ้นเกือบทุกครอบครัวที่ชอบที่จะไปงานต่างต่างเเละจะต้องชวนคนในครอบครัวไปด้วยโดย เฉพาะ ลูก หลาน

เพราะว่าเด็กมักจะชวนง่ายไม่เหมือนคนโตใช่ไหมครับทีนี้ลองมาฟังเรื่องที่ผมเจอมาบ้างนะครับ

เรื่องนี้เกิดขึ้นสดมากมากครับเพราะตอนที่ผมพิมอยู่ก็คืออยู่ในงานเลย

ผมเป็นคนที่ไม่ชอบไปงานผู้ใหญ่เลยสักงานมันทำให้ผมอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบ

ผมโดนเเม่ บังคับ มางานศพพ่อหัวหน้าทำงานท่านหนึงด้วยความที่คุณคนนี้เค้าเป็นคนโตมากครับระดับนายพลผู้ใหญ่เลยมาเยอะ

เเต่ผมก็ปฏิเสธก่อนงานหลายวันมากเเล้วว่าจะไม่มาเพราะผมเป็นคนไม่ชอบงานพวกนี้

สุดท้ายเค้าก็บังคับผมมาจนได้พอมาถึงผมก็จะไม่ลงรถด้วยความที่ไม่ชอบเเต่ก็หน้าจะเดาออกนะครับว่าลงไหมถ้าไม่ลงผมก็คงไม่มาตั้งกระทู้หรอกครับ

พอลงมาไปที่งานอย่างเเรกที่เข้ามาไม่มีคนอายุเท่ากันเลยมีเเต่รุ่นพ่อรุ่นพี่ที่ห่างกันเกิน 5 ปีทหารเต็มไปหมด

ผมก็ต้องยอมรับด้วยเเหละครับว่าเก็บอาการไม่อยู่สีหน้าผมเลยไปสกิตต่อมมนุษย์เเม่เข้าให้โดนสั่งสอนกลางงานโดยการใช้เสียงที่เหมือนอยากพูดให้ พ่อ ได้ยินพูดไม่ดังนะครับเเต่คนรอบข้างได้ยิน

ผมว่าผมก็นั่งเฉยเฉยนะครับสีหน้าผมก็ธรรมดาไม่ได้ดูว่าไม่พอใจอะไรขนาดนั้นถ้าไม่สังเกตุสีหน้าก็ไม่รู้หรอกครับ

เค้าก็ว่าผมชุดใหญ่ว่า เป็นบ้าหรอป่าวอยู่กลับผู้คนไม่ได้ มันชักจะเกินไปเเล้วนะ ทั้งที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรหรือพูดต่อว่าอะไรเลยนะครับ

ก็คนมันไม่ชอบจะอย่างไรมันก็ไม่ชอบฟังมาถึงจุดนี้ผมมั้นใจว่าต้องมีผู้ใหญ่หลายคนอคติกับผมในใจเเล้วว่า ทำไมช่วยเเม่มาหน่อยไม่ได้หรอทำไมทำสีหน้าให้มันดีดีจะยากอะไรเค้าให้มาก็มา

ทำไมผมถึงบอกว่าให้เอาใจเขามาใส่ใจเเล้วเราถ้าทำเเบบนี้ผมบอกจะเข้าใจผม

การที่บังคับเค้ามาเเล้วมาว่าเค้ากลางวัดมันไม่ใช่นะครับผมเข้าใจว่าเค้าไม่รู้จะเอาผมไปไว้ไหนเเต่จริงเอาผมไปปล่อยห้างหรือที่อื่นที่มันดีกว่าตรงนี้ก็ได้นะครับไม่เห็นจะต้องมาหรือให้ผมอยู่ที่รถก็ได้ครับไม่เห็นจะยาก

ถึงรถมันจะจอดอยู่ข้างเมรุเผาศพเเต่ผมก็นั่งได้อยู่เเล้วไม่นับถือศาสนาไม่เชื่อเรื่องเเบบนี้เเละผมก็มั้นใจว่าผีต้องชอบเพลงที่ผมเปิดเเน่นอน

เเต่กลับมาทำเเบบนี้ผมว่ามันไม่ใช่นะครับเเล้วไม่ใช่เเค่งานนี้นะครับมีอยู่งานหนึงที่ผมไปกับเเม่เเล้วเจอดี

ตอนนั้นเหมือนผมจะไปงานเลี้ยงของโรงพยาบาลนะครับงานใหญ่มากเเล้วในโต๊ะก็มาเเนวนี้อีกเเล้วครับเป็นโรคอะไรก็ไม่รู้ชอบมาจังงานผู้ใหญ่

ต้องเเรกเเรกก็ปกติครับผมก็สีหน้าไม่ดีเหมือนเดิมเเหละครับเเต่ตอนนั้นก็พยายามยิ้มเพราะว่าข้างข้างผมก็ยศไม่ธรรมดา

พองานจบถึงตอนดึกดึกคนส่วนใหญ่กลับหมดเเล้วเเม่ผมก็นั่งต่อกับพวกที่นั่งกินเหล้ากันอยู่ด้วยความที่เเม่ผมเป็นคนไม่สังเกตุเท่าผมอยู่ดีดี

ไอ้ข้างข้างเเม่ผมเเม่งควักลูกโม่ขึ้นมาตอนนั้นผมไม่ทราบว่ารุ่นอะไรเเต่กระบอกเล็กหน้าจะเป็น
พวก smith เพราะพ่อเคยสอนยิงปืนมันก็มีลูกโม่อยู่ด้วย

กลับมาต่อนะครับควักขึ้นมาโชว์เพื่อนข้างข้างเเต่ที่มันนั่งคือข้างเเม่ผมเลยเเม่ผมไม่รู้เรื่องเเล้วการจับปืนคืออันตรายมากหันไปนู้นไปนี่นิ้วอยู่ในไก

เเม่ผมก็ไม่รู้เรื่องพอเล่าให้เเม่ผมเค้าบอกไม่เห็นเเล้วก็ไม่เชื่อผมตอนนั้นในสมองผมคิดว่า นี่ขนาดมันควักขึ้นมาข้างตัวขนาดนี้ยังไม่เห็น

ถ้ามันจะยิงเเม่ผมป่านนี้เเม่ผมคงเผาไปเรียบร้อยเเล้วเเล้วผมมั้นใจว่าปืนจริงไม่ใช่เเบล็กกันหรือ BB GUN มันไม่มีอะไรขว้างลำกล้องเลยตอนมันปลดโม่เล่นผมดูรูโม่มันไม่หน้าใช่ BB GUN ด้วย เเถมมีกระสุนอยู่นัดหนึงชัดเจนเลยปืนจริง

เรื่องเเค่นี้เเหละครับที่อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังถ้าคุณมีลูกให้ฟังเค้าเถอะครับถ้าเค้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปบังคับเค้าหรอกครับมันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย

ถ้าเกิดวันที่คุณพอลูกไปเเล้วเจอคนเล่นลูกโม่เเบบผมเเล้วมันทำลั่นขึ้นมาคุณจะเสียใจที่หลังนะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่