เหตุการณ์สะเทือนใจ สงสาร และสร้างกำลังใจ

เราเป็นพนักงานออฟฟิศค่ะ  วันนี้เราพักเที่ยงไปกินข้าวปกติ
ซึ่งปกติ เราจะซื้อมากินข้างบน  แต่วันนี้เราเลือกกินที่ร้าน
มีผญ เสื้อดำ คนนึง เดินมาขายขนมไทยที่โต๊ะเรา 
แล้วพูดว่า "ช่วยอุดหนุนขนมช่วยคนพิการหน่อยค่ะ "
ซึ่งเรามองดูแล้ว ก็ไม่เห็นเขาจะพิการ
"เราก็ส่ายหัวว่า ไม่เอาค่ะ"
พอเรานั่งกินไปสักพัก มีเด็ก ผู้ชายคนนึง อายุหน้าจะไม่ถึง 10 ขวบ
เดินมาขายขนมแบบเดียวกัน น้องเขา ขาพิการข้างนึง
แต่การแต่งตัวน้องดูสะอาด หน้าตาดีเลย 
"เราก็เลยถามว่า ถุงละเท่าไหร่ครับ "
น้องก็ตอบว่า  25 บาทครับ (ตาน้องคือเศร้ามาก ดูเหมือนคนไม่มีแรง)
เราก็เลย ช่วยอุดหนุนน้องไป 
..........................................................
พอกินเสร็จ เราก็เดินไปเซเว่น ปรากฎว่า ไปเจอ ผญ ชุดดำ กับน้องคนที่เดินมาขายขนม
น้องนั่งอยู่ตรงข้างๆเซเว่น
ผญ ชุดดำ กำลังดุด่าน้อง " ทำไมมัวแต่มานั่ง แล้วแบบนี้จะขายขนมหมดไหม
เอ้อระเหยลอยชายอยู่นั้นแหละ " จนพี่ร้านขายข้าวแถวนั้นก็มอง
เราเดินมากับเพื่อนก็มอง สงสารน้องเขามาก ยังเด็ก ขาพิการ แต่น้องหน้าตาดี แววตาคือแบบนิ่ง เย็นชาไปหมด
เป็นเด็กควรจะได้เล่นตามวัยของเขา ได้พักผ่อน 

เรารู้สึกนึกถึงตัวเองในวัยเด็ก ที่พ่อแม่ เลี้ยงดูเรามาอย่างดีเลยค่ะ 
ไม่เคยให้ลำบาก หรือบังคับให้เราต้องไปทำอะไรเกินวัย

ความรู้สึกเบื่องาน งานยาก คือหายไปหมด พอเจอเหตุการณ์แบบนี้
ก็มองเห็นข้อดีของตัวเองขึ้นมาเลยค่ะ 

ไม่มีอะไรค่ะ แค่มาเล่าให้ฟัง เพราะรู้สึกสะเทือนใจจริงๆค่ะ