คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 13
มันขึ้นอยู่กับว่าท่านวางใจไว้แบบไหน พิจารณาก่อนทำ ขณะทำ หลังทำนะครับ
1. ขณะเตรียมอาหาร ท่านใช้พุทธานุสสติ,สังฆานุสสติในขณะเตรียมจะดีมาก คือนึกถึงพระพุทธเจ้ากำลังจะออกมารับบาตร นึกถึงสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าก็กำลังจะมารับบาตร พระสงฆ์เหล่านั้นท่านไม่หุงหาอาหารเอง เพื่อเปิดโอกาสให้ท่านได้ทำกับมือเอาไปถวายให้ท่านฉันท์ เนี่ยขณะทำ ถ้าระลึกไปแบบนี้ ใช้อนุสสตแบบนี้ ความรู้สึกมันจะอิ่มบุญเหมือนเรากำลังทำอาหารไปถวายพระศาสดา อาหารนั้นจะทำด้วยความปราณีต ไม่ได้ทำแบบเป็นภาระหน้าที่ ที่เป็นความจำเจต้องทำทุกวัน (ส่วนตัวผมไม่สามารถใส่บาตรได้ทุกวัน เลยตั้งสัจจะอธิษฐานเอาไว้แค่อาทิตย์ละ 1 วัน แต่การทำของผมนั้นจะเต็มที่ล่ะครับ จิตทั้งก่อนให้ ขณะให้ หลังให้นี่อิ่มบุญจนปิติเลยล่ะ)
2. ขณะใส่บาตร ผมจะไม่สนใจว่าพระ,เณรจะผ่านมา พระก็ได้ เณรก็ได้ ถ้าเป็นเณร ผมก็จะระลึกว่าใส่กับสามเณรราหุล ถ้าเป็นพระหนุ่ม ผมก็จะนึกว่าใส่กับพระอานนท์ ถ้าพระแก่หลวงปู่หลวงตา ผมก็จะนึกว่าใส่ให้พระมหากัสสปะ ใส่ให้พระท่าทางสุขุม ผมก็นึกถึงพระสารีบุตร ใส่ให้พระผิวสีเข้มๆตัวใหญ่ๆ ก็จะนึกถึงพระโมคคัลลานะ เออ ผมก็นึกไปแบบเนี้ย ทีนี้ไม่ว่าท่านจะใส่อะไรลงไปในบาตร ท่านจะไม่รู้สึกเหมือนใส่ความว่างเปล่า คือนึกว่าเอ...ท่านจะฉันทไหมนะ ท่านจะเอาไปทิ้งมั้ย เงินปัจจัยถวายค่าน้ำไฟท่านจะเอาไปสนองกิเลสมั้ยอะไรแบบเนี้ย มันจะไม่เกิดขึ้นถ้าท่านวางใจว่าท่านใส่บาตรกับสงฆ์สาวก ท่านจะรู้สึกว่าสิ่งของท่านนั้นเป็นประโยชน์แน่ ความรู้สึกถึงบุญก็จะเกิดขึ้นอีกรอบ
3. หลังใส่บาตรแล้ว ถ้าทำทานให้คนจนขอทานได้ก็ทำ ถ้าหาไม่ได้ก็เศษอาหารให้สัตว์ให้มดแมลงก็ได้ แล้วให้นึกถึงจาคานุสติ ขอเล่าความฝันผมนิดนึง คือผมเคยฝันว่าผมเป็นพระแล้วมีบาตรเล็ก พอระลึกถึงทานว่าเรานี้มีความตั้งใจให้ขนาดไหน เราให้ทั้งพระ ให้ทั้งคน ทั้งสัตว์ บุญเรานี่จะมากขนาดไหน ผมก็จะเห็นภาพบาตรในฝันของผมน่ะใหญ่ขึ้น มีอาหารมากขึ้น พอเห็นแบบนี้ก็อิ่มบุญ เกิดความปีติอีกครั้งเป็นครั้งที่3 ในข้อนี้ผมมีนิมิตของผมแบบนี้นะ คือผมตั้งใจให้ทานของผมเนี่ย ช่วยให้ผมได้บวชเป็นพระที่ไม่มีความลำบากในการหากินผมจะได้ภาวนาง่ายๆในภพต่อไป ถ้าท่านให้ทานเพื่อหวังทิพย์สมบัติคือเกิดเป็นเทวดา เกิดมามีโภคทรัพย์มาก ท่านก็อาจตั้งนิมิตหลังทำต่างจากผมไป
ก็ประมาณนี้แหล่ะครับ ทำแล้วต้องให้รู้สึกได้ถึงบุญกุศล ถ้าทำแล้วระลึกไม่ได้นี้น่าเสียดายครับ ระลึกแล้วกลายเป็นภาระ เป็นความลำบาก บุญมันก็ได้อยู่แหล่ะแต่อานิสงส์มันมมีน้อย
1. ขณะเตรียมอาหาร ท่านใช้พุทธานุสสติ,สังฆานุสสติในขณะเตรียมจะดีมาก คือนึกถึงพระพุทธเจ้ากำลังจะออกมารับบาตร นึกถึงสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าก็กำลังจะมารับบาตร พระสงฆ์เหล่านั้นท่านไม่หุงหาอาหารเอง เพื่อเปิดโอกาสให้ท่านได้ทำกับมือเอาไปถวายให้ท่านฉันท์ เนี่ยขณะทำ ถ้าระลึกไปแบบนี้ ใช้อนุสสตแบบนี้ ความรู้สึกมันจะอิ่มบุญเหมือนเรากำลังทำอาหารไปถวายพระศาสดา อาหารนั้นจะทำด้วยความปราณีต ไม่ได้ทำแบบเป็นภาระหน้าที่ ที่เป็นความจำเจต้องทำทุกวัน (ส่วนตัวผมไม่สามารถใส่บาตรได้ทุกวัน เลยตั้งสัจจะอธิษฐานเอาไว้แค่อาทิตย์ละ 1 วัน แต่การทำของผมนั้นจะเต็มที่ล่ะครับ จิตทั้งก่อนให้ ขณะให้ หลังให้นี่อิ่มบุญจนปิติเลยล่ะ)
2. ขณะใส่บาตร ผมจะไม่สนใจว่าพระ,เณรจะผ่านมา พระก็ได้ เณรก็ได้ ถ้าเป็นเณร ผมก็จะระลึกว่าใส่กับสามเณรราหุล ถ้าเป็นพระหนุ่ม ผมก็จะนึกว่าใส่กับพระอานนท์ ถ้าพระแก่หลวงปู่หลวงตา ผมก็จะนึกว่าใส่ให้พระมหากัสสปะ ใส่ให้พระท่าทางสุขุม ผมก็นึกถึงพระสารีบุตร ใส่ให้พระผิวสีเข้มๆตัวใหญ่ๆ ก็จะนึกถึงพระโมคคัลลานะ เออ ผมก็นึกไปแบบเนี้ย ทีนี้ไม่ว่าท่านจะใส่อะไรลงไปในบาตร ท่านจะไม่รู้สึกเหมือนใส่ความว่างเปล่า คือนึกว่าเอ...ท่านจะฉันทไหมนะ ท่านจะเอาไปทิ้งมั้ย เงินปัจจัยถวายค่าน้ำไฟท่านจะเอาไปสนองกิเลสมั้ยอะไรแบบเนี้ย มันจะไม่เกิดขึ้นถ้าท่านวางใจว่าท่านใส่บาตรกับสงฆ์สาวก ท่านจะรู้สึกว่าสิ่งของท่านนั้นเป็นประโยชน์แน่ ความรู้สึกถึงบุญก็จะเกิดขึ้นอีกรอบ
3. หลังใส่บาตรแล้ว ถ้าทำทานให้คนจนขอทานได้ก็ทำ ถ้าหาไม่ได้ก็เศษอาหารให้สัตว์ให้มดแมลงก็ได้ แล้วให้นึกถึงจาคานุสติ ขอเล่าความฝันผมนิดนึง คือผมเคยฝันว่าผมเป็นพระแล้วมีบาตรเล็ก พอระลึกถึงทานว่าเรานี้มีความตั้งใจให้ขนาดไหน เราให้ทั้งพระ ให้ทั้งคน ทั้งสัตว์ บุญเรานี่จะมากขนาดไหน ผมก็จะเห็นภาพบาตรในฝันของผมน่ะใหญ่ขึ้น มีอาหารมากขึ้น พอเห็นแบบนี้ก็อิ่มบุญ เกิดความปีติอีกครั้งเป็นครั้งที่3 ในข้อนี้ผมมีนิมิตของผมแบบนี้นะ คือผมตั้งใจให้ทานของผมเนี่ย ช่วยให้ผมได้บวชเป็นพระที่ไม่มีความลำบากในการหากินผมจะได้ภาวนาง่ายๆในภพต่อไป ถ้าท่านให้ทานเพื่อหวังทิพย์สมบัติคือเกิดเป็นเทวดา เกิดมามีโภคทรัพย์มาก ท่านก็อาจตั้งนิมิตหลังทำต่างจากผมไป
ก็ประมาณนี้แหล่ะครับ ทำแล้วต้องให้รู้สึกได้ถึงบุญกุศล ถ้าทำแล้วระลึกไม่ได้นี้น่าเสียดายครับ ระลึกแล้วกลายเป็นภาระ เป็นความลำบาก บุญมันก็ได้อยู่แหล่ะแต่อานิสงส์มันมมีน้อย
แสดงความคิดเห็น
ทำบุญอย่างไรให้รู้สึกอิ่มบุญจริงๆ สบายใจจริงๆ