แฟนรังเกียจ และ ไล่เราไปทำงานตอนเราป่วย

สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาอยากลองฟังหลายๆมุมมองอยากอ่านมุมมองของคนอื่นๆจากกระทู้ปัญหาที่เราเจอ เราเป็นคนที่ป่วยบ่อยค่ะเนื่องจากภูมิคุ้มกันไม่ดีและเม็ดเลือดขาวต่ำจะมีอาการติดเชื้อแทรกซ้อนและเคยจะติดเชื้อในกระแสเลือดเข้าไอซียูมาหนึ่งครั้ง หลังจากเข้าไอซียูมาประมาณ3-4เดือนได้มาทำงานโรงงานแห่งหนึ่งกับแฟนในขณะที่เราไม่ป่วยเราทำงานเต็มที่ค่ะถึงไหนถึงกันเข้า08.00เลิกอีกทีคือ00.00-02.00ทุกวันแต่เนื่องด้วยเหตุจำกัดทางร่างกายทำให้เราป่วยค่อนข้างบ่อย(ตอนตรวจร่างกายเข้าทำงานหมอก็บอกว่าเม็ดขาวน้อยมากนะทำให้ป่วยบ่อยมากๆเราก็มาเล่าให้แฟนฟังแล้ว) แต่มามีปัญหาหลัง1เดือนที่ทำงานเราทำแผนกค่อนข้างหนักฝ่ายผลิตที่ต้องมียกของหนักและเราค่อนข้างเจอศึกหนักเพราะคนที่เราทำด้วยอารมณ์ค่อนข้างแปรป่วนด่าเราตลอดไม่ค่อยมีเหตุผลแต่เรายังทนทำเพราะได้อยู่กับแฟน ส่วนแฟนเราทำแผนกกระจายสินค้าคือแสกนสินค้าและเรียงสินค้าให้ลงสาขา(สินค้าจำพวกของกินที่แปรรูปใส่ถุงเรียบร้อย) ทุกวันเราทำงานแผนกเราเสร็จเราจะไปช่วยแฟน (แฟนเราจะเสร็จทีหลังเนื่องจากเป็นแผนกที่ต้องกระจายสินค้าจากฝ่ายผลิต) ทุกวันเพราะกลัวเขาเหนื่อยอยากให้เขาได้พักเร็วๆจนเราทำทุกอย่างในแผนกเขาเป็น มาวันหนึ่งเราป่วยเรื้อรังคือปลายประสาทอักเสบ(เคยเกิดอุบัติเหตุมาก่อนแฟนทำรถล้มทำให้เราเจ็บกระดูกขามาราวๆ6เดือนแล้ว) และพอทำงานมันทำให้เราเท้าซ้ายชาเจ็บกระดูดมือกระดูกเท้าทุกวันๆสะสมและทำให้ในหนึ่งเดือนเราลาไป4ครั้งและเป็นไข้ด้วย2ครั้งเนื่องจากอากาศเปลี่ยน และเราทำงานยัน00.00บ้าง ตี2บ้าง โดยที่เข้าตั้งแต่08.00 และ ล่าสุดเป็นวันที่เราทำโอทีจนไม่ไหวตอนทำกลางวันหน้าเรามืดจนจะวูบแต่ควบคุมสติได้พอเลิกแผนกตัวเองมาช่วยแฟนต่อถึงตี1แฟนทำต่อไม่ไหวเราเลยบอกให้แฟนไปตอกบัตรออกแล้วนอนพักเรามาทำงานแทนตรงนี้เองแฟนก็ไปนอนพักจนตี2ถึงเสร็จพอกลับบ้านมาเราพัก2วันยังไม่ฟื้นตัวดีร่างกายหนักอึ้งไปทั้งแขนและขาตรงที่เป็นปลายประสาทอักเสบยิ่งเจ็บหนักตกกลางคืนทะเลาะกับแฟนอีกว่าเขาไม่โอเคกับเซ็กเราทำให้เขาเริ่มห่างเราเราก็โอเคพอเช้ากลางวันมาเราเลยลงมือเองทำให้เขาโดยที่ร่างกายก็ยังเจ็บปวดพอเช้ามาอีกวันทำให้เรายิ่งเจ็บปวดร่างกายเข้าไปอีกเราเลยบอกเขาว่าเราอยากขอลางานอีกสักวันเพราะเราไม่ไหวจริงๆ เขาเลยบอกว่ามันจะทำให้ที่ทำงานมองไม่ดีนะถ้าจะลาก็ไปเขียนใบลาออกและเริ่มทะเลาะกันอีกเราเลยบอกว่าขอพักแค่หายป่วยก็จะไปแต่ใจจริงเราคิดแล้วว่าเราทำงานต่อไปไม่ไหวเพราะด้วยเราลาบ่อยและร่างกายไม่อำนวยจะไปลาออกก็บอกเขาไปและเขาก็บอกว่าหนูอยากให้ป๊ามาทำงานด้วยเองทำไมถึงจะทำแบบนี้ละเลยบอกไปว่ามันไม่ไหวแล้วจริงๆร่างกายมันไม่ไหว เขาก็แนะนำว่าให้ไปทำงานก่อนถ้าจะป่วยเป็นอะไรก็ไปเป็นที่โรงงานเขาจะได้ว่าเราไม่ได้เพราะลามานานแล้วแต่เราก็บอกว่าเราไปไม่ไหวมันไปไม่ไหวจริงๆแล้วเขาก็เริ่มรังเกียจเราเราเลยถามรังเกียจหรอที่หนูเป็นแบบนี้เขาก็บอกใช่เป็นใครจะไม่รังเกียจเพราะเป็นเด็กไม่รู้จักโต และที่บ้านเขาเราก็จะโดนว่าตลอดว่าเราเป็นลูกสะใภ้ทำไมไม่ช่วยเตรียมจานก่อนกินข้าวแกะถุงแกงก่อนกินข้าว แต่เราอยากบอกว่าเราทำงานบ้านนะถูบ้านซักผ้าทั้งที่เราเลิกเที่ยงคืนตีสองแทบทุกวันแต่เราก็ทำตรงนี้ได้โดยไม่ผิดต่อหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง ที่ไม่ได้ทำก็แค่แกะถุงแกงเตรียมจานข้าว พอเราบ่นเหนื่อยแม่เขาก็จะบอกว่าเมื่อก่อนแม่ทำงานหนักกว่านี้ไม่ว่าเราจะพูดอะไรก็จะมีการเปรียบเทียบเสมอ เราเลยอยากห่างและอยากกลับบ้านไปทำงานที่บ้าน และตื่นมาเขาก็เอาแต่เล่นเกมไม่ถามไถ่ว่าดีขึ้นหรือทรุดลง ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราป่วยตลอดนะแต่เราเป็นคนที่จะไม่แสดงออกจนเราไม่ไหวมากๆ อาจจะทำให้เขาคิดว่าเรายังไหว อยากถามเพื่อนๆว่าเรารู้สึกถูกไหมว่าเขาไม่ได้แคร์เท่าไหร่ อยากให้เพื่อนๆแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับบทความนี้สักหน่อยประกอบการตัดสินใจในการวิเคราะห์ว่าจะอยู่ต่อหรือควรจะไป