ส่วนตัวผมทำงานเงินเดือน 25k บวกงานนอกอีก 40k รวมมีรายได้ 65k รู้สึกเรื่องรายได้ผมไม่ค่อยซี เเต่ผมรู้สึกน้อยใจในที่ทำงาน บอกก่อนว่าที่ทำงานทุกคนใจดีหมด คือผมกล้าพูดไม่มีที่ทำงานไหนบรรยายกาศดีเท่าที่นี้อีกเเล้ว เเต่ยาหวานก็เหมือนยาพิษคงจะจริง
เข้าเรื่องเลยละกันจะได้ไม่เสียเวลา
1.ตำเเหน่งที่ผมทำ มันคือเบ๊ดีๆนี้เอง แบบทำงานเบ็ดเตล็ด มีทั้ง ถ่ายเอกสาร พิมพ์เอกสาร ซื้อกาเเฟให้พวกพี่ๆเวลาประชุม เดินเอกสาร คืองานหลักๆจริงๆพวกผมคือการทำ costing ศึกษาระบบหลังบ้าน หาข้อมูล เเต่ด้วยงานหลักมันน้อย เลยทำให้ส่วนมากเป็นงานเบ๊อย่างที่กล่าว
2.เวลาเยอะมาก แบบมากจริง บางมันเเทบไม่ทำอะไรเลย มานั่งเเช่ให้หมดไปวันๆ ตอนเเรกผมโคตรชอบ สบายๆไปวันๆ เงินเดือนไม่ได้น่าเกลียด ยิ่งผมมีงานนอก เรื่องรายได้ผมยิ่งไม่มี ปห เเต่พอเราอายุมากขึ้นเราเริ่มเห็นเพื่อนก้าวไปข้างหน้า จากเงินเดือนน้อยกว่าหรือใกล้เรา กลายเป็นเเซงเราไปไกล (ถ้าไม่นับเงินจากงานนอกนะ ) คือตอนนี้เหมือนผมโกหกตัวเอง เอาน่าอย่างน้อยรายได้เราก็ไม่รองใคร เเต่ถ้าเรามองความเป็นจริง เหมือนเพื่อนเราได้ทักษะวิชาชีพมากขึ้นเเต่ในขณะที่เราเป็นเบ๊ทำงานไปวันๆ ไม่ได้สกิลทักษะอะไรเพิ่ม
บางคนคง งง อ้าวทำไมผมไม่ลาออกเลยละ คือเเผนเดิมคือผมจะทำที่นี้ เพราะชิลๆมีเวลาอ่าน หนังสือเตรียมสอบราชการเยอะ เเต่ไปๆมาๆราชการ มันได้ยากกว่าที่คิด (เพราะระบบราชการช้ามากกว่าจะเรียกเเต่ละอันดับ เเละผมเรื่องมากด้วยที่จะเอาเเค่ใน กทม ส่วนกลาง ตจว ผมไม่เอา) กลายเป็นว่าผิดเเผนมา 1 ปีเเล้ว
คือรูปแบบชีวิตที่ผมต้องการ คือผมต้องการงานประจำที่ชิลๆ สบายไปวันๆ มีเวลาให้ตัวเอง ส่วนเงินผมไปหาจากงานนอกได้ เเต่ต้องการที่มี career path ด้วยซึ่งราชการผมว่าตอบโจทย์ผม งานที่ทำปัจจุบันก็ตอบโจทย์นะยกเว้น career path เเละความเป็นที่ยอมรับของตัวเอง อย่างที่ผมบอกงานที่ผมทำมันคือเบ๊ชัดๆ เเต่ราชการผมรู้สึกมันมีความมีเกียรติมากกว่า
เงินเดือน 25000 อายุ 27 รู้สึกไม่พอใจกับงาน
เข้าเรื่องเลยละกันจะได้ไม่เสียเวลา
1.ตำเเหน่งที่ผมทำ มันคือเบ๊ดีๆนี้เอง แบบทำงานเบ็ดเตล็ด มีทั้ง ถ่ายเอกสาร พิมพ์เอกสาร ซื้อกาเเฟให้พวกพี่ๆเวลาประชุม เดินเอกสาร คืองานหลักๆจริงๆพวกผมคือการทำ costing ศึกษาระบบหลังบ้าน หาข้อมูล เเต่ด้วยงานหลักมันน้อย เลยทำให้ส่วนมากเป็นงานเบ๊อย่างที่กล่าว
2.เวลาเยอะมาก แบบมากจริง บางมันเเทบไม่ทำอะไรเลย มานั่งเเช่ให้หมดไปวันๆ ตอนเเรกผมโคตรชอบ สบายๆไปวันๆ เงินเดือนไม่ได้น่าเกลียด ยิ่งผมมีงานนอก เรื่องรายได้ผมยิ่งไม่มี ปห เเต่พอเราอายุมากขึ้นเราเริ่มเห็นเพื่อนก้าวไปข้างหน้า จากเงินเดือนน้อยกว่าหรือใกล้เรา กลายเป็นเเซงเราไปไกล (ถ้าไม่นับเงินจากงานนอกนะ ) คือตอนนี้เหมือนผมโกหกตัวเอง เอาน่าอย่างน้อยรายได้เราก็ไม่รองใคร เเต่ถ้าเรามองความเป็นจริง เหมือนเพื่อนเราได้ทักษะวิชาชีพมากขึ้นเเต่ในขณะที่เราเป็นเบ๊ทำงานไปวันๆ ไม่ได้สกิลทักษะอะไรเพิ่ม
บางคนคง งง อ้าวทำไมผมไม่ลาออกเลยละ คือเเผนเดิมคือผมจะทำที่นี้ เพราะชิลๆมีเวลาอ่าน หนังสือเตรียมสอบราชการเยอะ เเต่ไปๆมาๆราชการ มันได้ยากกว่าที่คิด (เพราะระบบราชการช้ามากกว่าจะเรียกเเต่ละอันดับ เเละผมเรื่องมากด้วยที่จะเอาเเค่ใน กทม ส่วนกลาง ตจว ผมไม่เอา) กลายเป็นว่าผิดเเผนมา 1 ปีเเล้ว
คือรูปแบบชีวิตที่ผมต้องการ คือผมต้องการงานประจำที่ชิลๆ สบายไปวันๆ มีเวลาให้ตัวเอง ส่วนเงินผมไปหาจากงานนอกได้ เเต่ต้องการที่มี career path ด้วยซึ่งราชการผมว่าตอบโจทย์ผม งานที่ทำปัจจุบันก็ตอบโจทย์นะยกเว้น career path เเละความเป็นที่ยอมรับของตัวเอง อย่างที่ผมบอกงานที่ผมทำมันคือเบ๊ชัดๆ เเต่ราชการผมรู้สึกมันมีความมีเกียรติมากกว่า