มันไม่มีความสุขเลย

คือทุกๆวันนี้อ่ะค่ะมันทำอะไรมันก็ไม่มีความสุขอ่ะแบบมันก็ไม่ได้มีปัญหาไรนะแต่มันก็ไม่ได้สุขอ่ะออกทางทุกข์มากกว่า เป็นแบบนี้นานมากๆละ จนวันก่อนจู่ๆก้คิดอยากทำร้ายตัวเองขึ้นมาแล้วมันรู้สึกดีอ่ะว่าแบบเออเราเจ็บ

       เหมือนเราทำอะไรก็มักมีขอผิดพลาดอ่ะแล้วเข้าใจว่าคนเรามันผิดพลาดกันได้แต่แบบก็ให้อภัยตัวเองไม่ได้จริงๆ พยายามบอกพยายามเล่าอะไรให้ใครฟัง มันก้พูดกันทุกคนอ่ะว่ามีไรก้ทักมา โทร มา เล่าได้นะ สุดท้ายมันก้คือเราต้องพึ่งตัวเองเนอะ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

     บางที่ให้ใจใครเต็มร้อยก็เจ็บนะเพราะเขาไม่ได้รักเราเหมือนที่เรารักเขาหนิ :/ 

      ตอนนี้เริ่มสงสัยว่าจะอยู่ไปทำไมอ่ะค่ะเหมือนหายใจทิ้งไปวันๆเหมือนกำลังชดใช้กรรมในทุกๆวันแล้วก้ให้อภัยตัวเองกับบางเรื่องไม่ได้เหใอนเราผลักทุกคนออกไปสุดท้ายก้ไม่เหลือใคร ขอคำแนะนำหน่อยนะค้า 🙏