เห็นข่าวเด็กเข้าแถวกลางแดดบนโซเชียลมีเดียแล้วนึกถึงตอนตัวเองอยู่ชั้นประถม ประมาณประถม 5 ที่โรงเรียนบังคับเข้าค่ายลูกเสือแล้วมีเดินทางไกลกลางแดด น้ำก็ไม่มีให้ดื่ม ใส่เครื่องแบบครบ รองเท้านักเรียนหนังสีดำ เดินไปได้ซักพักก็เวียนหัวเหมือนจะเป็นลม
สมัยนั้นเด็กเกินไปจะเข้าใจว่าเป็นลมมันเป็นยังไง ก็ลากเท้าเดินตามเพื่อนข้างหน้า ถ้าบอกครูว่าร้อน ครูก็ว่าไม่มีความอดทน เรื่องมาก แค่นี้ทำไม่ได้ชีวิตนี้จะทำอะไรได้ โตมาก็เข้าใจที่ครูพูด ว่าชีวิตจะดีไม่ดีไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเดินตากแดดได้มั้ย เข้าใจว่าครูประเทศไทยบางส่วนไม่มีความรู้ความเข้าใจ บางส่วนขาดความเห็นอกเห็นใจ ฉันโตมากับวิธีแบบนี้พวกเธอก็ต้องทำตาม
เห็นข่าวแล้วสงสารเด็ก ตากแดดร้อนๆแล้วขึ้นห้องเรียน ถ้าไม่มีสมาธิเรียนก็โดนว่าอีก โรงเรียนควรจะยุติกิจกรรมพวกนี้รึเปล่าคะ ถ้าครูคิดว่ามันดี ทำไมครูไม่ยืนกลางแดดทุกคนล่ะ ไปยืนในร่มทำไม
ทำไมเด็กต้องข้าแถวกลางแดดตอนเช้า
สมัยนั้นเด็กเกินไปจะเข้าใจว่าเป็นลมมันเป็นยังไง ก็ลากเท้าเดินตามเพื่อนข้างหน้า ถ้าบอกครูว่าร้อน ครูก็ว่าไม่มีความอดทน เรื่องมาก แค่นี้ทำไม่ได้ชีวิตนี้จะทำอะไรได้ โตมาก็เข้าใจที่ครูพูด ว่าชีวิตจะดีไม่ดีไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเดินตากแดดได้มั้ย เข้าใจว่าครูประเทศไทยบางส่วนไม่มีความรู้ความเข้าใจ บางส่วนขาดความเห็นอกเห็นใจ ฉันโตมากับวิธีแบบนี้พวกเธอก็ต้องทำตาม
เห็นข่าวแล้วสงสารเด็ก ตากแดดร้อนๆแล้วขึ้นห้องเรียน ถ้าไม่มีสมาธิเรียนก็โดนว่าอีก โรงเรียนควรจะยุติกิจกรรมพวกนี้รึเปล่าคะ ถ้าครูคิดว่ามันดี ทำไมครูไม่ยืนกลางแดดทุกคนล่ะ ไปยืนในร่มทำไม