คนเราไม่มีสิทธิ์พูด,แสดงจุดยืนหรือทำในสิ่งที่อยากทำตั้งแต่เกิดเลยหรอ?

ทำไมเราถึงต้องพยายามฝ่ายเดียวในความสัมพันธ์ที่เรียกว่าครอบครัว เราพยายามทำทุกอย่างที่แม่ต้องการ แต่ไม่เคยได้ความรักกับมาเลยสักครั้ง สั่งให้ทำงานบ้านทุกอย่าง ทั่งๆที่น้องไม่ต้องทำ ตื่นมาก็ไปแต่งหน้าทำผมไปเรียน แต่เราต้องตื่นแต่ตีห้า มาทำอาหาร เปีดร้านกว่าตะได้อาบน้ำก็จะถึงเวลาไปเรียน พอน้องแต่งตัวเสร็จ แต่เรายังไม่เสร็จ ก็บอกว่าเราแต่งหน้าแต่งตัวนาน ทั้งๆที่เราไม่ชอบแต่งหน้าเลย เราทำอะไรก็ไม่ดีชักอย่าง เราจบมอปลายก่อนน้อง แต่เราไม่ได้เรียนมหาลัยต่อเพราะต้องรอน้อง เราต้องไปเรียนในสิ่งที่ไม่ยากเรียน เรามีทุนเรียนมหาลัยฟรี ก็ไม่ให้สมัคร เพราะเชื่อคำพูดน้องไม่มีการเชื่อใจเราเลยชักครั้ง ตอนเด็กไปเราอ่านภาสาไม่ได้เขียนไม่เป็น แต่เราคำนวณเก่ง แต่เอาปมด๋อยมาพูดตั้งแต่เด็กยันเราอยู่มหาลัย พอทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็บอกว่าเราเรียนไม่เก่งจะเรียนไปทำไมน้องเก่งกว่าให้น้องเรียนไป ทังๆที่เราเรียนพ้อมน้องเราทำการบ้านน้องไม่เคยช่วยทำเลย รอแต่ลอกการบ้านเราตลอด เราอยากรู้ว่าเราจะมีสิทธิ์ทำอะไรหรือพูดได้เมื่อไร กรือเราต้องตายก่อนถึงจะมีสิทธิ์ทำตามใจเราบ้าง