แค่มีแม่และแมว ก็มีความสุขมากพอแล้ว

คือเราเป็นลูกคนเดียว เรียนจบแต่ไปทำงานไกลบ้านไม่ได้เพราะเป็นห่วงแม่เลยเลือกที่จะทำงานแถวบ้าน แต่ตอนนี้ออกจากงานแล้วมาทำงานสวนที่บ้าน เหมือนเบื่อกับการที่ต้องทำงานแล้วเจอผู้คนเลยขออยู่บ้านดีกว่า อยู่กับแม่และแมว เออแต่เรามีแฟนนะแต่แฟนเราไม่ค่อยแคร์เราสักเท่าไหร่ เข้าใจคำว่า มีเหมือนไม่มีป่ะ นั้นแหละค่ะ เค้าไม่แคร์ไม่สนอะไรเราเลย เราเลยตัดสินที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า ถึงเราเหนื่อยเราท้อเราจะร้องให้เราขอไปร้องและระบายให้แมวฟังดีกว่ากับแม่เราไม่กล้าพอ เราไม่อยากให้แม่ต้องนั่งกัลวล   เวลานี้เราก็อยู่คนเดียว ไปไหนมาไหนแฟนเราก็ไม่ค่อยจะโทรหาหรือถามหรอกว่าถึงรึยัง กินข้าวรึยัง ไม่เคยถามเลยว่าวันนี้เหนื่อยมั้ยวันนี้โอเคมั้ยไม่เคยถามเลยว่าวันนี้ไปเที่ยวกันมั้ยไม่เคยอะไรเลยสักอย่าง เราเหนื่อยใจมากกกกกกกกกกกกกกกก
อยู่คนเดียวดีกว่าเนอะ เผื่อจะสบายใจมากขึ้น อยู่กับแม่และแมวดีกว่าเนอะ