ความสัมพันธ์ Toxic ออกมาก็ไม่ได้ให้อยู่ต่อไปก็ใจเจ็บ

สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรายาวหน่อยขออภัยนะคะไม่สามารถคุยกับใครได้จริงๆ 🥹
เรื่องมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเขาเป็นเพื่อนที่ดีกับเรามากค่ะจนวันหนึ่งเวลาผ่านไปความสัมพันธ์ของเราก็เริ่มมากกว่าเพื่อน(ขอบอกก่อนนะคะว่า จขกท. ไม่ได้เป็นคนดีอะไรขนาดนั้น) ตอนที่เคยคุยกันแบบเพื่อนอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนตอนนั้นเราทั้งคู่สบายใจมากค่ะ
ไปไหนมาไหนด้วยกันได้อย่างเปิดเผยแต่พอความสัมพันธ์เราเริ่มมากกว่าเพื่อนความเปิดเผยเริ่มลดลงค่ะจากที่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันได้ตลอดทุกวันนี้แทบต้องแอบไปไม่ให้คนเห็นทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกันแล้วเราลงสตอรี่จะโดนด่าตลอดเลยค่ะว่าจะอยากให้คนรู้ทำไมแต่ตอนที่เป็นเพื่อนกันเขาน่ารักกับเรามากปกป้องเราสุดๆแต่ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปเราคุยกันในความสัมพันธ์นี้มาได้ประมาณ3เดือนค่ะจากที่เคยอยู่หอเดียวกันแต่คนละห้องได้เปลี่ยนมาเป็นอยู่ห้องเดียวกันเลยค่ะ แต่ !!! ใช่ค่ะไม่มีใครรู้อีกเช่นเคยยกเว้นครอบครัวของเราทั้งคู่ พ่อแม่เราเอ็นดูเขามาก พี่ชายฝาแฝดของเขาก็สนิทกับเรามากๆ(เพื่อนเราเหมือนกัน) ตอนอยู่ด้วยกันแรกๆเขาช่วยเราทุกอย่างเลยค่ะจนวันเกิดปีแรกของเขาที่เราได้อยู่ด้วยกันเขาอยากได้รองเท้ามากๆและเราเอ่ยปากบอกเขาไปว่าถ้าเก็บเงินได้จะซื้อให้นะแต่เราเอาเงินไปซื้อของตัวเองเพราะเงินขาดอีกเยอะไม่ได้ให้ของขวัญเขา เขาด่าและโกรธเรามากที่เราไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดจนวันนั้นเราก็บอกว่าเราเป็นคนขี้โกหกและเวลาเราพูดอะไรเขาก็บอกว่าเราโกหกแม้เราจะมีหลักฐานเราเสียใจมากจนอยากพอแต่พี่ชาบฝาแฝดของเขาได้โทรมาขอร้องให้เราอยู่กับน้องชายเขาต่อ เราใจอ่อนค่ะเพราะรักคำเดียวเลย จนเวลาผ่านไป1ปีก็ยังแทงจะไม่มีใครรู้เยอะเท่าไหร่ว่าเราอยู่ด้วยกัน วันหนึ่งเขาไปแข่งบอลต่างจังหวัด(เขาเป็นนักบอลมหาลัย) เพื่อนเค้าถามเขาว่าโสดมั้ยมีคนคุยหรือเปล่าเขาบอกไม่มีแต่เราไม่อะไรค่ะน้อยใจมีอยู่แล้วแต่ก็เข้าใจเขามากกว่าเพราะผู้หญิงเข้าหาเขาเยอะแต่มาเลือกอยู่กับคนอ้วนๆแบบเรา 🥲 พอเขาตอบเพื่อนไปแบบนั้นเรารู้เลยลงสตอรี่ไปว่าโสดเขาทักมาด่าเราว่าเราลงอ่อยนู้นนี่นั่นคำแรงๆเริ่มออกจากปากทั้งๆที่ตอนเป็นเพื่อนกันพูดมีหางเสียงกับเราตลอดเราเริ่มไม่ลงรูปไม่แต่งตัวจากที่เคยเที่ยวทุกวันเป็นอยู่แต่ห้องกับเขาแต่สำหรับเขาเพื่อนมาก่อนเสมอวันไหนได้ออกจากห้องคือมีกลับเช้าตลอดพอเราตามบอกว่าเราไม่ใช่เจ้าของชีวิตเราทนอยู่แบบนี้มาตลอดเราอยากออกไปหาเพื่อนของเราบ้างเขาก็บอกว่าเขาอยู่ห้องจะปล่อยให้อยู่คนเดียวหรอเราก็สงสารไม่ออกไปหาเพื่อนเราทนอยู่แบบนี้มาตลอดทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาจะเป็นคนไล่เราออกจากห้องทุกครั้งแต่เป็นเราที่โง่อ้อนวอนขออยู่ต่อแต่พอวันไหนเราออกไปจริงๆเขากลับตามเราไอ้เราก็ใจอ่อนซะด้วยสิใช่ค่ะกลับไปกับเขา เราอยู่ด้วยกันแบบนี้มาเข้าปีที่2ในความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนล่าสุดเราทะเลาะกันหนักมากเพราะเราไปโกหกรุ่นน้องผู้หญิงเขาว่าเขาหลับเพียงเพราะเราไม่อยากให้เขาไปเล่นด้วยกันยอมรับค่ะว่าหึงมากๆกับรุ่นน้องคนนี้พอเขารู้เรื่องเขาบอกเข้ามาอะไรกับชีวิตเขา เขาจะออกไปหาใครมันชีวิตของเขาและพูดกับเราว่าอย่าทำตัวแบบนี้มันจะไม่มีใครอยากคบด้วย เราเสียใจมากๆเก็บกระเป๋าจะกลับบ้านทันทีและเขาไม่ห้ามเราด้วยสักนิดเราคิดว่าเราต้องออกไปได้แน่ๆ ก่อนออกไปเราถามเขาว่า “เธอยังต้องการเค้ามั้ย ?” เขาตอบกับเราอย่างไม่ลังเล “แล้วแแต่เธอจะคิดอย่าทำตัวเป็นเด็กน้อยมันน่ารำคาญจะมีก็ได้ไม่มีก็ได้” เราได้ยินแบบนั้นเรารีบหาคิวรถเลยค่ะ แต่อยู่ๆพี่ชายฝาแฝดของเขาโทรมาบอกให้เราใจเย็นๆและให้เราได้คุยกับพ่อของเขาพ่อของเขาขอร้องให้เราอยู่ต่อแล้วบอกเราว่าตั้งแต่ลูกชายพ่อมีเราเข้ามาเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีมากๆ เราฟังจบก็ตอบพ่อทันทีว่าตกลงค่ะหนูไม่ไปไหนค่ะและเราก็ทนอยู่แบบนี้ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยแต่ไม่ใช่มุมน่ารักๆของเขาไม่มีนะคะมีค่ะแต่นานๆทีโผล่มาให้เห็นเรามาตั้งกระทู้เพราะอยากระบายอยากเล่าให้ใครสักคนฟังแต่เราก็ไม่อยากให้เขาดูแย่ในสายตาใคร ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะผิดพลาดประการใดแนะนำได้นะคะ 💖