อยากจะขอแนะนำทางด้านการเรียนหน่อยครับ อยู่คณะวิศวะไฟฟ้ากำลังมหาลัยชื่อดังแห่งนึ่ง อยากจะขอคำแนะนำการปรับจูนสมองในการเรียบเรียงความคิดหน่อยครับ พอดีพึ่งจะมาเห็นตัวเองว่ามีข้อผิดพลาดใหญ่ๆที่พึ่งจะรู้ตัวครับ ตอนที่ฝึกงานที่ผ่านพบว่าตัวเองกลายเป็นคนความจำสั้นลงมากๆ แบบทั้งๆที่พึ่งผ่านมาไม่เกิน5นาทีมันไหลออกแล้ว หรือ การตามทฤษฎีให้ทันก็ได้แค่ครึ่งๆกลางจากนั้นไม่นานก็ลืม ไม่รู้เกิดจากอะไรในระยะเวลาที่ผ่านมาตอนขึ้นมหาลัย โดยทั่วไปผมเป็นคนเรียนเพื่อจบครับ ไม่ได้มีความตั้งใจขนาดที่ว่าจะอ่านหนังสือทุกคืน ตั้งใจอ่านแค่ก่อนสอบทำได้นิดๆหน่อยๆ จบเทอม 2.5 +-0.5 สวิงทุกเทอม เวลาเรียนก็เข้าบ้างไม่เข้าบ้าง ยอมรับครับว่าเหลวไหลจริงๆ เพราะความหมดไฟ //ไว้จะอธิบายเหตุผลด้านล่าง// เลยคิดว่าอาจจะเป็นเพราะว่าระยะเวลาตั้งแต่ขึ้นมหาลัยไม่ได้จดจอกับการเรียนเหมือน ม.ปลาย เลยทำให้สมองประสิทธ์ภาพลดลงรึเปล่าในด้านความจำและต่างๆ
//เหตุผลในการหมดไฟที่ทำให้กลายเป็นคนเหลวแหลกนะครับ
ม.ปลายตอนช่วงสอบเข้าเป็นช่วงที่ขยันสุดๆแบบมากๆอยุ่ช่วงนึ่งเพราะเกรดไม่ถึง ได้2.74 มหาลัยเอาเกณท์ 2.75 แล้วเพื่อนในแก๊ง4คนไปรอกันอยู่แล้ว
//โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ไร้ประสิทธ์ภาพพอสมควร เอางี้นะครับ ผมสอบรอบ 3 คนเดียวในห้อง ที่เหลือมีทั้งไม่เรียนต่อแล้วหรือไม่ก็ไปมหาลัยที่ไร้ประสิทธ์ภาพ
skip ไปนะครับ ผมสอบติด รอบ3 จากนั้นเริ่มเรียนปี1ในแก๊งนั้นจะมีเพื่อนผมคนนึ่ง ผมไม่เคยชนะเค้าในการสอบได้ซักครั้งคนๆนี้เป็นเป้าหมายผมตั้งแต่ ม.ปลายละ จนขึ้นปี 1 ผมยังมีไฟขยันจากการสอบเข้าอยู่ แต่จุดเปลี่ยนก็มาถึง ทั้งแต่ผ่านนปี1ไป 1 เดือน เพื่อนที่เป็นเป้าหมายของผมทักมาขอลอกการบ้านทุกassignment เลยผมแบบไฟก็หายไป แบบผิดหวังกับเป้าหมายเราพยายามมาเพื่ออะไร ผมไม่ชอบแข่งกับตัวเองครับเป้าหมายมันจะต่างจากคนอื่นหน่อย ปี1 จบมาด้วย 3.00+ ทั้ง2เทอม แต่ไฟก็หายเรื่อยๆ
พอปี 2 ก็เริ่มไหลเรื่อยๆ อยู่แก๊ง3คนจากนั้นก็แยกแขนงอีก ผมก็อยู่ไฟฟ้ากำลังคนเดียว อีก3คนไปสื่อสาร กลายเป็นผมอยู่คนเดียวแก๊งอื่นๆก็แบบอิ่มตัวกันแล้วไม่รับคนเพิ่ม แถมเพื่อนผมก็ไปสร้างวีรกรรมโดดงานกลุ่มไปอีกเพราะสิ่งเร้าหลายๆอย่างทำให้พวกมันเหลวไหลไม่เอาอะไรเลย(ผมไม่ได้โดดงานกลุ่มนะผมไปมีแต่พวกมันที่ไม่ไป) ทำให้ผมต้องโดนมองแรงจากคนอื่นไปด้วย หาเพื่อนไม่ได้หนักกว่าเดิม ปี2เลยจบมาด้วย 2.25+-0.25 เพราะแบบไม่ได้รวมกลุ่มติว จนเลยเถิดมาถึงปี3 ไม่ได้ตั้งใจเรียนเท่าที่ควร ถามก็ไม่มีคนให้ถาม ไม่กล้าถาม ไม่อยากกวนเพื่อน กลัวจะโดนด่าว่าอันนี้ไม่รู้ได้ไง กรณีเดียวกับอาจารย์ที่บอกว่าคุณเรียนผ่านมาแล้วคุณต้องรู้นะ
//แถมที่บ้านก็ไม่ได้สนใจอะไรคิดว่าการเรียนมหาลัยเหมือนการเรียนโรงเรียนแกคิดว่ามันง่ายๆ กลับมาก็โดนบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องตลอดกลายเป็นคนมีความเคลียดสะสม โดนบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรียนวิศวะไฟฟ้าแต่โดนสอนเรื่องการใช้ไฟฟ้าจากที่บ้าน ปิดเทอมบอกว่าจะทำโปรเจ็คก่อนขึ้นปี4ซักหน่อยจะได้ไม่หนักไปสิ่งที่ได้แกบอกว่า มาช่วยทำงานก่อน โปรเจ็คค่อยไปทำตอนฝึกงาน ทั้งๆที่ลูกจ้างก็มีด้วยซ้ำ และสิ่งที่ได้จากการฝึกงานคือ ไม่มีเวลาทำโปรเจ็คเลิกงานก็เหมือนจะน็อคอยู่แล้วจึงเป็นเหตุให้มาสังเกตว่าที่ความจำสั้นมาจากความเหลวแหลกที่สะสมมานานไม่ได้พัฒนาสักกายภาพสมองหรือมาจากความเคลียดสะสมที่มากเกินไป
//เจ้าของกระทู้โง่สุดในสาขาครับตอนนี้ แต่ก่อนจจะโดนด่าในบางจุดขอพิมพ์ตั้งไว้ก่อน เจ้าของโพสระหว่างหลายปีที่ผ่านมาก็เอาเวลาบางส่วนไปพัฒนาสักกายภาพภาษาจนได้3ภาษาแล้วเชื่อว่าประสิทธ์ภาพด้านภาษาไม่เป็นรองใครให้สาขาแน่นอน ถึงมันจะไม่ใช่วิชาคณะก็เถอะ555555 แต่อย่างน้อยก็ไม่ถือว่าเสียเวลาเปล่าขนาดนั้นถึงจะไม่ค่อยมีความรู้จากการเรียนในระยะเวลาที่ผ่านมาเลยยก็เหอะ
สรุปนะครับ อยากได้คำแนะนำการพัฒนาการประสิทธ์ภาพความคิดหน่อยครับ หรือการพัฒนาตัวเองครับ หรือการผ่อนคลายไม่ให้เคลียดก็ได้ หรือจะแนะนำพวกวิตามิน ยาบำรุงสมองที่ใช้ๆกันอยู่ก็ได้นะครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ขอคำแนะนำทางด้านการเรียนหน่อยครับ
//เหตุผลในการหมดไฟที่ทำให้กลายเป็นคนเหลวแหลกนะครับ
ม.ปลายตอนช่วงสอบเข้าเป็นช่วงที่ขยันสุดๆแบบมากๆอยุ่ช่วงนึ่งเพราะเกรดไม่ถึง ได้2.74 มหาลัยเอาเกณท์ 2.75 แล้วเพื่อนในแก๊ง4คนไปรอกันอยู่แล้ว
//โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ไร้ประสิทธ์ภาพพอสมควร เอางี้นะครับ ผมสอบรอบ 3 คนเดียวในห้อง ที่เหลือมีทั้งไม่เรียนต่อแล้วหรือไม่ก็ไปมหาลัยที่ไร้ประสิทธ์ภาพ
skip ไปนะครับ ผมสอบติด รอบ3 จากนั้นเริ่มเรียนปี1ในแก๊งนั้นจะมีเพื่อนผมคนนึ่ง ผมไม่เคยชนะเค้าในการสอบได้ซักครั้งคนๆนี้เป็นเป้าหมายผมตั้งแต่ ม.ปลายละ จนขึ้นปี 1 ผมยังมีไฟขยันจากการสอบเข้าอยู่ แต่จุดเปลี่ยนก็มาถึง ทั้งแต่ผ่านนปี1ไป 1 เดือน เพื่อนที่เป็นเป้าหมายของผมทักมาขอลอกการบ้านทุกassignment เลยผมแบบไฟก็หายไป แบบผิดหวังกับเป้าหมายเราพยายามมาเพื่ออะไร ผมไม่ชอบแข่งกับตัวเองครับเป้าหมายมันจะต่างจากคนอื่นหน่อย ปี1 จบมาด้วย 3.00+ ทั้ง2เทอม แต่ไฟก็หายเรื่อยๆ
พอปี 2 ก็เริ่มไหลเรื่อยๆ อยู่แก๊ง3คนจากนั้นก็แยกแขนงอีก ผมก็อยู่ไฟฟ้ากำลังคนเดียว อีก3คนไปสื่อสาร กลายเป็นผมอยู่คนเดียวแก๊งอื่นๆก็แบบอิ่มตัวกันแล้วไม่รับคนเพิ่ม แถมเพื่อนผมก็ไปสร้างวีรกรรมโดดงานกลุ่มไปอีกเพราะสิ่งเร้าหลายๆอย่างทำให้พวกมันเหลวไหลไม่เอาอะไรเลย(ผมไม่ได้โดดงานกลุ่มนะผมไปมีแต่พวกมันที่ไม่ไป) ทำให้ผมต้องโดนมองแรงจากคนอื่นไปด้วย หาเพื่อนไม่ได้หนักกว่าเดิม ปี2เลยจบมาด้วย 2.25+-0.25 เพราะแบบไม่ได้รวมกลุ่มติว จนเลยเถิดมาถึงปี3 ไม่ได้ตั้งใจเรียนเท่าที่ควร ถามก็ไม่มีคนให้ถาม ไม่กล้าถาม ไม่อยากกวนเพื่อน กลัวจะโดนด่าว่าอันนี้ไม่รู้ได้ไง กรณีเดียวกับอาจารย์ที่บอกว่าคุณเรียนผ่านมาแล้วคุณต้องรู้นะ
//แถมที่บ้านก็ไม่ได้สนใจอะไรคิดว่าการเรียนมหาลัยเหมือนการเรียนโรงเรียนแกคิดว่ามันง่ายๆ กลับมาก็โดนบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องตลอดกลายเป็นคนมีความเคลียดสะสม โดนบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรียนวิศวะไฟฟ้าแต่โดนสอนเรื่องการใช้ไฟฟ้าจากที่บ้าน ปิดเทอมบอกว่าจะทำโปรเจ็คก่อนขึ้นปี4ซักหน่อยจะได้ไม่หนักไปสิ่งที่ได้แกบอกว่า มาช่วยทำงานก่อน โปรเจ็คค่อยไปทำตอนฝึกงาน ทั้งๆที่ลูกจ้างก็มีด้วยซ้ำ และสิ่งที่ได้จากการฝึกงานคือ ไม่มีเวลาทำโปรเจ็คเลิกงานก็เหมือนจะน็อคอยู่แล้วจึงเป็นเหตุให้มาสังเกตว่าที่ความจำสั้นมาจากความเหลวแหลกที่สะสมมานานไม่ได้พัฒนาสักกายภาพสมองหรือมาจากความเคลียดสะสมที่มากเกินไป
//เจ้าของกระทู้โง่สุดในสาขาครับตอนนี้ แต่ก่อนจจะโดนด่าในบางจุดขอพิมพ์ตั้งไว้ก่อน เจ้าของโพสระหว่างหลายปีที่ผ่านมาก็เอาเวลาบางส่วนไปพัฒนาสักกายภาพภาษาจนได้3ภาษาแล้วเชื่อว่าประสิทธ์ภาพด้านภาษาไม่เป็นรองใครให้สาขาแน่นอน ถึงมันจะไม่ใช่วิชาคณะก็เถอะ555555 แต่อย่างน้อยก็ไม่ถือว่าเสียเวลาเปล่าขนาดนั้นถึงจะไม่ค่อยมีความรู้จากการเรียนในระยะเวลาที่ผ่านมาเลยยก็เหอะ
สรุปนะครับ อยากได้คำแนะนำการพัฒนาการประสิทธ์ภาพความคิดหน่อยครับ หรือการพัฒนาตัวเองครับ หรือการผ่อนคลายไม่ให้เคลียดก็ได้ หรือจะแนะนำพวกวิตามิน ยาบำรุงสมองที่ใช้ๆกันอยู่ก็ได้นะครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ