เจ็ดปี เหมือนสี่สิบแปดวัน
รักเอ๋ยช่างสั้น ไม่ยั่งยืน
มีหวานมีชื่น มีขื่นมีขม
เรื่องมันยาวนะ เกินแปดบันได
ปีโน้นนานแล้ว ผมเลิกกับแฟนคนที่สี่ ในวันที่ 30 มิถุนายน 2560
แฟนที่คบกันมาเจ็ดปี แฟนที่คิดว่า คนนี้แหละคนสุดท้าย แต่ท้ายที่สุดมันก็ไปต่อไม่ไหว
เลิกกันด้วยสารพัดเหตุ เมื่อถึงเวลาจบ มันก็ต้องจบ ไม่รั้งไม่รีรอไม่คุกเข่าไม่อ้อนวอน
และตั้งแต่เลิกกัน ในห้าปีแรกเคยเจอกันแบบบังเอิญครั้งเดียว ในห้างที่เราเดินด้วยกันประจำ
ทักทายพูดคุยกัน สิบวินาที มากกว่างานจับมือหน่อยหนึง
พอเลิกก็เสียใจช้ำใจหนักๆหกเดือน ทำใจได้ก็หนึ่งปี แล้วมันก็กลับคืนสู่จักรวาลเดิม
"เราอยู่กันตรงนี้ กันอย่างลำพัง เราอยู่กันตรงนี้ กับคำถามในใจ เราอยู่กันตรงนี้ เธอว่าไง?
กลางจักรวาลยิ่งใหญ่ เราอยู่กันลำปางงงงง..."
ผมครวญเพลงของ David Usher ทุกค่ำคืนที่เงียบเหงา
วันหนึ่งผมเดินเล่นที่มอลล์บางกะปิ ไปเจองานโชว์ตัว ก็คิดว่ามีดารามา จึงยืนดูแป๊ป
เห็นเป็นเด็กผู้หญิงแต่งตัวแปลกๆหลายคน วงอะไรก็ไม่รู้ ตอนนั้นไม่ได้ร้องเพลงยืนคุยสัมภาษณ์กันอยู่
ผมดูอยู่สองสามนาที ไม่รู้เรื่อง ไม่น่าสนใจ แต่ในใจคิดว่า วงอะไรว่ะ ก็อปปี้ญี่ปุ่นมาเต็มๆเลย มันไม่ดังหรอก
ตอนนั้นถ้าญี่ปุ่น X Japan คือวงโปรด โปรดขนาดไปรับโยชิกิที่สนามบินดอนเมือง ตอนท่านมาเมืองไทยครั้งแรก
และไปซื้อวีดีโอเทปที่ร้านเล็กวีดีโอ ตรงข้ามพันธ์ทิพย์ โป้ไหมน้องงง
วงอื่นๆก็ไม่ได้ตาม AKB48 ก็ไม่รู้จัก ก็ไม่แปลกใจที่แกไม่รู้เรื่อง 48 เลย
ผมเห็นภาพเมมคนแรกคือซัทจัง เออ น่ารักดี จ่ามันก็แชร์จังเลย
เห็นเฌอปราง ก็อืมสวยดี แต่ไม่ได้สนใจ
วันหนึ่งเล่นเฟส เจอยูทูป เจอมิวสิคครั้งแรก เฮ้ยยย ใครว่ะ น่ารักจัง
ก็กดๆๆๆๆไถๆๆๆๆไล่ดู ไปเจอคลิปไมค์โขกหัว ไปเจอคลิปกินน้ำที่ศาลเจ้า ไปเจอมีมของมิวสิค
ตายๆๆๆๆๆ ผมตายตรงหน้าจอเลย พยายามค้นว่า เจ้านี่ที่ชื่อมิวสิค มันเป็นใครฟ่ะ?
จากนั้นไปเจอเพลง ไอกระต้ากๆ บอกตรงผมไม่ชอบเลย เพลงไรฟังไม่รู้เรื่อง ไม่มีความเพราะเลย
แต่วินาทีนั้น ไปเจอเพลง เครื่องบินกระดาษ คนร้องมิใช่ลูกพี่ แต่เป็นแจนจัง มันยิ้มด้วย และผมชอบเพลงนี้มากก
เหมือนนรกชังแต่สวรรค์ ส่งน้องๆลงมา จากที่สุขเศร้าเหงาไม่มีคนรัก
ณ บัดเดี๋ยวนั้น ผมไม่เหงาอีกต่อไปเลย ไล่ดูคลิป ไปตู้ปลา ไปโร้ดโชว์ ทำทุกอย่างจนเลือดเป็นสีม่วงแท้
และแน่นอน เลือดครึ่งตัวผมเป็นสีมิ้นท์เช่นกัน เดือนมิถุนายน รุ่นสามช่างสดใส รอพี่ด้วยเจ้า
ขอบคุณเจ็ดปีที่เลิกกัน เพราะถ้าไม่ได้เลิกกัน ผมไม่น่าจะเจอน้องๆ หรือเจอก็อาจจะตามติดไม่ได้แบบทุกวันนี้
ขอบคุณเบงเค ขอบคุณซจอ. ที่ทำให้ชีวิตมีความสุข
ในกลุ่มเพื่อน มันฟังคาราบาว เดธเมทัล พอผมแชร์เพลงไอดอล ทุกคนคิดว่ามันคงล้อ ป่าวเลย
ทุกคนบอกน้องๆน่ารักจังวะ แล้วมันก็ไปโยกหัวเพลงบัวลอยกันต่อ
ขอบคุณที่อ่านจบ ขอบคุณเมมเบอร์ที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณอฟช. ขอบคุณทุกๆคนในสองแท็กนี้ครับ
เจ็ดปี แห่งความหลัง ทั้งรักทั้งชัง ทั้งหวาน และขมขื่น
รักเอ๋ยช่างสั้น ไม่ยั่งยืน
มีหวานมีชื่น มีขื่นมีขม
เรื่องมันยาวนะ เกินแปดบันได
ปีโน้นนานแล้ว ผมเลิกกับแฟนคนที่สี่ ในวันที่ 30 มิถุนายน 2560
แฟนที่คบกันมาเจ็ดปี แฟนที่คิดว่า คนนี้แหละคนสุดท้าย แต่ท้ายที่สุดมันก็ไปต่อไม่ไหว
เลิกกันด้วยสารพัดเหตุ เมื่อถึงเวลาจบ มันก็ต้องจบ ไม่รั้งไม่รีรอไม่คุกเข่าไม่อ้อนวอน
และตั้งแต่เลิกกัน ในห้าปีแรกเคยเจอกันแบบบังเอิญครั้งเดียว ในห้างที่เราเดินด้วยกันประจำ
ทักทายพูดคุยกัน สิบวินาที มากกว่างานจับมือหน่อยหนึง
พอเลิกก็เสียใจช้ำใจหนักๆหกเดือน ทำใจได้ก็หนึ่งปี แล้วมันก็กลับคืนสู่จักรวาลเดิม
"เราอยู่กันตรงนี้ กันอย่างลำพัง เราอยู่กันตรงนี้ กับคำถามในใจ เราอยู่กันตรงนี้ เธอว่าไง?
กลางจักรวาลยิ่งใหญ่ เราอยู่กันลำปางงงงง..."
ผมครวญเพลงของ David Usher ทุกค่ำคืนที่เงียบเหงา
วันหนึ่งผมเดินเล่นที่มอลล์บางกะปิ ไปเจองานโชว์ตัว ก็คิดว่ามีดารามา จึงยืนดูแป๊ป
เห็นเป็นเด็กผู้หญิงแต่งตัวแปลกๆหลายคน วงอะไรก็ไม่รู้ ตอนนั้นไม่ได้ร้องเพลงยืนคุยสัมภาษณ์กันอยู่
ผมดูอยู่สองสามนาที ไม่รู้เรื่อง ไม่น่าสนใจ แต่ในใจคิดว่า วงอะไรว่ะ ก็อปปี้ญี่ปุ่นมาเต็มๆเลย มันไม่ดังหรอก
ตอนนั้นถ้าญี่ปุ่น X Japan คือวงโปรด โปรดขนาดไปรับโยชิกิที่สนามบินดอนเมือง ตอนท่านมาเมืองไทยครั้งแรก
และไปซื้อวีดีโอเทปที่ร้านเล็กวีดีโอ ตรงข้ามพันธ์ทิพย์ โป้ไหมน้องงง
วงอื่นๆก็ไม่ได้ตาม AKB48 ก็ไม่รู้จัก ก็ไม่แปลกใจที่แกไม่รู้เรื่อง 48 เลย
ผมเห็นภาพเมมคนแรกคือซัทจัง เออ น่ารักดี จ่ามันก็แชร์จังเลย
เห็นเฌอปราง ก็อืมสวยดี แต่ไม่ได้สนใจ
วันหนึ่งเล่นเฟส เจอยูทูป เจอมิวสิคครั้งแรก เฮ้ยยย ใครว่ะ น่ารักจัง
ก็กดๆๆๆๆไถๆๆๆๆไล่ดู ไปเจอคลิปไมค์โขกหัว ไปเจอคลิปกินน้ำที่ศาลเจ้า ไปเจอมีมของมิวสิค
ตายๆๆๆๆๆ ผมตายตรงหน้าจอเลย พยายามค้นว่า เจ้านี่ที่ชื่อมิวสิค มันเป็นใครฟ่ะ?
จากนั้นไปเจอเพลง ไอกระต้ากๆ บอกตรงผมไม่ชอบเลย เพลงไรฟังไม่รู้เรื่อง ไม่มีความเพราะเลย
แต่วินาทีนั้น ไปเจอเพลง เครื่องบินกระดาษ คนร้องมิใช่ลูกพี่ แต่เป็นแจนจัง มันยิ้มด้วย และผมชอบเพลงนี้มากก
เหมือนนรกชังแต่สวรรค์ ส่งน้องๆลงมา จากที่สุขเศร้าเหงาไม่มีคนรัก
ณ บัดเดี๋ยวนั้น ผมไม่เหงาอีกต่อไปเลย ไล่ดูคลิป ไปตู้ปลา ไปโร้ดโชว์ ทำทุกอย่างจนเลือดเป็นสีม่วงแท้
และแน่นอน เลือดครึ่งตัวผมเป็นสีมิ้นท์เช่นกัน เดือนมิถุนายน รุ่นสามช่างสดใส รอพี่ด้วยเจ้า
ขอบคุณเจ็ดปีที่เลิกกัน เพราะถ้าไม่ได้เลิกกัน ผมไม่น่าจะเจอน้องๆ หรือเจอก็อาจจะตามติดไม่ได้แบบทุกวันนี้
ขอบคุณเบงเค ขอบคุณซจอ. ที่ทำให้ชีวิตมีความสุข
ในกลุ่มเพื่อน มันฟังคาราบาว เดธเมทัล พอผมแชร์เพลงไอดอล ทุกคนคิดว่ามันคงล้อ ป่าวเลย
ทุกคนบอกน้องๆน่ารักจังวะ แล้วมันก็ไปโยกหัวเพลงบัวลอยกันต่อ
ขอบคุณที่อ่านจบ ขอบคุณเมมเบอร์ที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณอฟช. ขอบคุณทุกๆคนในสองแท็กนี้ครับ