มีใครเคยรู้สึกไม่มีเป้าหมายในชีวิตบ้างมั้ยคะ เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่ก็เรียนไปวันๆ อยากปรึกษาใครแต่ก็ไม่กล้ากลัวคนอื่นจะมองไม่ดี ครั้งนึงเคยทักไปหาเพื่อนที่สนิทคนนึงอยากปรึกษาเขาแต่สุดท้ายเราก็ได้เป็นคนรอแชทเขาถึง 5 ชั่วโมง เลยลบข้อความทิ้งไป เราแทบไม่สนิทกับใครเลยมีแค่เพื่อนคนที่สนิท กับใน รร 2-3 คนแต่ก็ไม่กล้าที่จะปรึกษาเพราะรู้สึกเหมือนต่างกันเกินไป แถมเราไม่กล้าคุยกับพ่อแม่เพราะเรากลัวว่าเขาจะ เครียดจะหนักใจ ช่วงมอต้นที่บ้านเคยพาไปหาจิตแพทย์ตอนปรึกษามันก็ดีขึ้น แต่มันก็ดีแค่ช่วงแรกๆที่ได้ปรึกษา พอเลิกหาหมอเราก็กลับมาคิดมากหลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดสั้นเพราะรู้สึกเหมือนเราเป็นตัวทวง เรารู้สึกเหมือนตัวเอง ไม่มีค่าในบางครั้งรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ไม่ควรจะเกิดมา เรามักจะคิดตลอดว่าถ้าใครก็ได้ที่มีเป้าหมายในชีวิตที่จะทำให้พ่อแม่ภูมิใจมาเป็นเราก้คงจะดี เรามักจะคิดตลอดว่าสักวันเราจะได้เจอในสิ่งที่ใช่แต่สุดท้าย

ก็ไม่เคยมีอยผุ่จริง จนถึงตอนนี้เราจะเรียนจบมอปลายเราก็ยังไม่เจอสิ่งที่ใช่หรือสิ่งที่อยากทำ พอจะหาใครสักคนที่เข้าใจก็ไม้คยจะมี เราเป็นคนที่คอยสนใจความรู้สึกคนอื่นแต่เราไม่เคยเแคร์ตัวเอง
เรามักจะกลัวว่าคนอื่นจะคิดยังไง เรารู้เหมือนสิ่งที่เราพยายามเพื่อคนอื่นแต่มันแทบไม่มีค่าเลยสำหรับใคร
ถึงใครที่อ่านจนถึงตอนนี้ขอบคุณที่อ่านนะคะรู้สึกเหมือนได้ปรึกษาใครสักคนเลย55
เคยรู้สึกว่าไม่มีเป้าหมายบ้างมั้ยคะ?
เรามักจะกลัวว่าคนอื่นจะคิดยังไง เรารู้เหมือนสิ่งที่เราพยายามเพื่อคนอื่นแต่มันแทบไม่มีค่าเลยสำหรับใคร
ถึงใครที่อ่านจนถึงตอนนี้ขอบคุณที่อ่านนะคะรู้สึกเหมือนได้ปรึกษาใครสักคนเลย55