บุพกรรม(กรรมเก่า) ที่เป็นเหตุของภิกษุที่เป็นต้นบัญญัติ ของปราชิกข้อที่ 3 ในวินัยปิฎก อยู่ในส่วนไหนของพระไตรปิฎกครับ

พระปฐมบัญญัติ ๔. อนึ่ง ภิกษุใด ไม่รู้เฉพาะ กล่าวอวดอุตตริมนุสสธรรม อันเป็นความรู้ ความเห็น อย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้ามาในตนว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ ครั้นสมัยอื่นแต่นั้น อั

เห็นเพื่อนผมบอกว่าเล่นได้ ดูในพระวินัยก็ไม่มีบอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้นี่ครับ

เรื่องพระชนะคดีในโรงศาล แล้วเป็นอาบัติปราชิก...ต้องตีความให้ดีๆ ไม่งั้นจะเข้าใจผิด สับสนเลอะเทอะ กระทู้สนทนา http://pantip.com/topic/33288458 ต้องทำความเข้าใจให้ดี ไม่งั้นจะสับสน ..ในกรณีข้อความว่า

เล่มที่ 78] พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ เล่ม ๒ ภาค ๒ หน้าที่ 99 .....ภิกษุนั้น ใคร่ครวญอยู่ว่า นามรูปนี้ เกิดขึ้นเพราะไม่มีเหตุไม่มีปัจจัยหามิได้ เกิดขึ้นเพราะ มีเหตุ มีปัจจัย ก็อะไรเล