หวัดดีครับทุกคน ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงที่ว่าวุ่นวายเต็มไปหมดในหัวเลยครับ จนบางครั้งอยากจะเฟดตัวเองออกจากตรงจุดๆนี้เลย ขอโทษทุกๆคนด้วยนะครับที่มาระบายในนี้ ก่อนอื่นเลยผมเจอกับผู้หญิงคนนึงผ่านออนไลครับ เขาก็น่ารักมากๆเลย ตอนนั้นน่าจะต้นๆปีมั้งครับ เราได้คุยกันประมาณ2สัปดาแล้วเขาก็หายไป แต่เราจบกันด้วยดีนะครับแต่แบบ ผมไม่รู้ว่าผมรีบร้อนไปมั้ย2สัปดาที่คุยกัน เขาเหมือนผู้หญิงที่ผมตามหาเลย ขอบอกเลยคั้บตอนนั้นก็เผื่อใจไว้ครึ่งๆอยู่แล้ว ด้วยฐานะและก็สังคมผมกับเค้า ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าทำยังไงให้เขาอยู่นานที่สุด แล้วสุดท้ายเขาก็ไปครับ แล้วเขาก็มีคนใหม่ ซึ่งผมก็ไม่ได้ไปก้าวข้ามความสัมพันของเขาเลยครับเพราะดีใจด้วยซ้ำครับแต่ก็แอบเสียใจนิดๆ ก็เห็นเขาลงอะไรถึงกันก็รู้สึกว่า เขาโชคดีแล้วครับเหมาะสมกันมากๆเลย แล้วเขาก็เลิกกัน ผมก็ไม่รู้คิดอะไรอยู่ลองทักไปคุยกับเขาไปถามเกี่ยวกับสถานที่เที่ยวเราก็คุยกันยาวมาถึงตอนนี้เลยครับ นี่ก็น่าจะ3เดือนแล้วรอบนี้มันเกินหว่าฝันของผมมากๆเลยแบบเกินคาดเลยแหละครับ เราก็มาหากันบ้าง ผมก็ลงอะไรถึงเขาบ่อยๆ แต่เขาก็ไม่มีอะไรสักอย่างเลยที่หมายถึงผม เหมือนความสัมพันธ์นี้มีแค่เราสองคนแต่ส่วนของผม ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ผมก็ถือว่าเอาใจลงมาเล่นเต็มตัวแล้ว ผมก็เคยถามเขานะครับว่าทำไมไม่ลงอะไรถึงผมบ้างเขาก็บอกว่าคนเก่าทำเขาไว้เจ็บมากๆเลย ทำให้เขาไม่กล้าลง แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะทนอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน บางทีผมก็อยากถามเขาให้จบๆเลย แต่อีกใจก็กลัวคำตอบซึ่งผมเองก็น่าจะรู้คำตอบนั้นดี ผมไม่มีอะไรเลยผมแค่อยากมาระบายเฉยๆ ผมไม่รู้ว่าผมผิดอะไรที่เขาไม่รู้สึกภูมิใจที่มีผมเลย ตอนนี้ผมอยากเฟดตัวเองออกจากจุดๆนี้มากๆเลยมันอึดอัดแบบบอกไม่ถูก ผมขอบคุณทุกคนที่มาฟังผมระบายมากๆเลยครับ เพื่อนๆพอจะมีวิธีออกจากความส้มพันธุ์แบบนี้ไหมครับ
ความสัมพันธ์ที่มีแค่เราที่รู้