สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อเอ(นามสมมุติ) เราอายุ15ปี เราออกจากโรงเรียนตอนอายุ14ปี เราย้ายไปอยู่ไปแม่แท้ๆของเราประมาณ1ปี แต่สุดท้ายเราก็ย้ายมาอยู่กับญาติฝั่งพ่อของเรา เมื่อก่อนเราคิดว่า ญาติฝั่งนี้ดีกับเรามากๆ จนอยู่ไปนานเข้าเราว่ามันไม่ใช่
วันน้นของในบ้านหาย เราไม่รู้ว่ามันหายได้ยังไง พอเขารู้เขาก็เริ่มต่อว่าเราจนเรารู้สึกไม่ดี แล้วมันมีคำ คำนึงออกมาจากปากเขาว่า"กูเลี้ยงหมาเอาไว้เฝ้าบ้านดีกว่าอีก" ตอน้นเราตกใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนว่า เขาเลี้ยงเราเหมือนหมาเฝ้าบ้านหรอ?
เราโดนด่าแบบนี้ประจำไม่ว่าเราจะดีขนาดไหนเราก็จะโดน อีกเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันหนักมากไป
เขามีลูกชายคนนึง เราเป็นคนที่ตื่นเช้าบ้างสายบ้างถ้าวันไหนเราตื่นสายเขาาจะบอกว่าเรามันลูกคุณหนู เปรียบเทียบกับลูกเขาที่เรียกว่าลูกขี้ค่า วันน้นเราตื่นเช้าประมาณ6:30 เขาออกไปทำงานกันหมดแล้วในบ้านจะเหลือเรากับลูกชายเขา แล้วเราต้องตื่นขึ้นมาทำงานบ้าน ล้างจาน กวาดบ้านถูกบ้าน แล้วยังต้องมาซักผ้าฉี่ของลูกชายเค้าอีก แล้วตอนเช้าจะจะยุ่งมากๆ กว่าลูกชายเค้าจะตื่นก็ประมาณ7โมงกว่าแล้ว รถร.ร มาประมาณ8โมง เราก็มั่วแต่ทำงานบ้านจนลืมทำกับข้าวให้ลูกชายเขา พอตกเย็นมาลูกชายเขาไม่ยอมเรียนพิเศษให้เหตุผลว่าหิวข้าว เขาเลยด่าเราที่เราไม่หาข้าวให้น้องกินตอนเช้า แต่น้องการได้กินข้าวกลางวัน มันใช่หรอที่ไม่ได้กินข้าวเช้าทำให้หิวตอนเย็น(สำหรับบ้างคน) เขาต่อว่าเรานานมาก เขาถามว่าถ้าเราไม่มีประโยชน์จะเลี้ยงเราไว้ทำไม เกิดมาไม่มีประโยชน์ เราไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์นะ เราก็เหนื่อย งานบ้านเราก็ทำ เราควรทำยังไงดี เราไม่สามารถปรึกษาใครในบ้านได้เลย เราควรกลับไปอยู่กับแม่เรามั้ย เราตันไปหมดทุกทางแล้ว
เราควรทำไงดีกับเขา
วันน้นของในบ้านหาย เราไม่รู้ว่ามันหายได้ยังไง พอเขารู้เขาก็เริ่มต่อว่าเราจนเรารู้สึกไม่ดี แล้วมันมีคำ คำนึงออกมาจากปากเขาว่า"กูเลี้ยงหมาเอาไว้เฝ้าบ้านดีกว่าอีก" ตอน้นเราตกใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนว่า เขาเลี้ยงเราเหมือนหมาเฝ้าบ้านหรอ?
เราโดนด่าแบบนี้ประจำไม่ว่าเราจะดีขนาดไหนเราก็จะโดน อีกเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันหนักมากไป
เขามีลูกชายคนนึง เราเป็นคนที่ตื่นเช้าบ้างสายบ้างถ้าวันไหนเราตื่นสายเขาาจะบอกว่าเรามันลูกคุณหนู เปรียบเทียบกับลูกเขาที่เรียกว่าลูกขี้ค่า วันน้นเราตื่นเช้าประมาณ6:30 เขาออกไปทำงานกันหมดแล้วในบ้านจะเหลือเรากับลูกชายเขา แล้วเราต้องตื่นขึ้นมาทำงานบ้าน ล้างจาน กวาดบ้านถูกบ้าน แล้วยังต้องมาซักผ้าฉี่ของลูกชายเค้าอีก แล้วตอนเช้าจะจะยุ่งมากๆ กว่าลูกชายเค้าจะตื่นก็ประมาณ7โมงกว่าแล้ว รถร.ร มาประมาณ8โมง เราก็มั่วแต่ทำงานบ้านจนลืมทำกับข้าวให้ลูกชายเขา พอตกเย็นมาลูกชายเขาไม่ยอมเรียนพิเศษให้เหตุผลว่าหิวข้าว เขาเลยด่าเราที่เราไม่หาข้าวให้น้องกินตอนเช้า แต่น้องการได้กินข้าวกลางวัน มันใช่หรอที่ไม่ได้กินข้าวเช้าทำให้หิวตอนเย็น(สำหรับบ้างคน) เขาต่อว่าเรานานมาก เขาถามว่าถ้าเราไม่มีประโยชน์จะเลี้ยงเราไว้ทำไม เกิดมาไม่มีประโยชน์ เราไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์นะ เราก็เหนื่อย งานบ้านเราก็ทำ เราควรทำยังไงดี เราไม่สามารถปรึกษาใครในบ้านได้เลย เราควรกลับไปอยู่กับแม่เรามั้ย เราตันไปหมดทุกทางแล้ว