ศิลปิน ศิลปะ = พวกเสพณานประเภทนึง

เป็นไปได้ไหมครับ
ผมเป็นคนที่ขอบแต่ง บทกวี โคลง กลอน มากๆ
เรียกได้ว่า นับจังหวะโคลงเป็นก่อนจะมารู้วิธีแต่งเสียอีก หายใจพูดจา จะให้เป็นโคลงก็ได้

แต่ว่าพอมาลองนึกๆดู เอ๋ ความสุขที่ได้จากการประพันธ์มันรู้สึกเหมือนความสุขจากณานเลย
แต่อาจจะปราณีตไม่เท่า


เพราะเวลาจะแต่งบทกวี จิตก็จะกลายเป็นแก้วสารพัดนึก เสกสรร อะไรขึ้นมาตามความต้องการของจิตก็ได้
จะย่อดาวย่อเดือน หรือ จะลับสติปัญญาให้แหลม
เอาคมของกวีเจาะเข้าไปในคติทิพย์ต่างๆ
ก็ขาดกระจุยหมด