คือเป็นประเด็นย่าเราก็แก่แล้วล่ะ อายุจะ70ปีแล้ว แต่ชอบมีปัญหาลูกหลานคือ ขอแต่เงินไปซื้อเลข อ้างเงินเปนตัวเอง เห็นเงินเห็นเลขดีกว่าชีวิตลูกหลานหาเงิน. 
-ตอนแรกป้าเรายังไม่เชื่อใจเราเท่าไหร่ เพราะยังไม่รู้นิสัยย่าตอนนี้ พอถึงเวลาเขาป่วยเส้นเลือดสมองตีบ เขาก็มานะ มาอยู่จนย่าเราดีขึ้น แต่ก็ส่งพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้องเรา) มาช่วยดูแล แต่นิสยย่าไปทำกับพี่สาวเยอะมาก บ่นเขาว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เห็นเขาเป็นคนแก่เงิน ตัวเองเป็นคนเห็นแก่เงินมากกว่า ชอบซือเลขเยอะอ้างว่ากับข้าวแพง จนสุดท้ายสงกรานต์พี่สาวเราดูแลไม่ไหว! จนเขากลับไปกับพ่อแม่เขา(ลุงกับป้าเรา) จนสุดท้ายเราอยู่สองคน ป้าก็ให้เราเก็บเงินบริหารเงินซื้อของซื้อกับข้าวนี่แหละ แต่ย่าเราไม่พอใจเรื่องนี้ มาขโมยเงินไปแล้วโทรไปว่าเขา(ป้า) จนสุดท้ายย่าก็เครียดให้ลูกหลาน เลขนะซื้อเยอะเกินไป ทั้งหวยลาว (ออกจ.,พ.,ศ.)แถมมาหวยไทยอีก
บ่นว่าเรา     ุทุกวัน จนเราจะเป็นประสาทตามไปด้วย ว่าเราเอาเงินซื้อแต่ขนม ทั้งที่เราเกบ ไว้ซื้อของและกับข้าว ให้ย่าไป300ก็หาว่า ป้าให้เงินน้อย ทั้งที่ตัวเองซื้อเลข 300ซื้อวันนั้น ไปซื้อหวยลาวหมด ป้าก็ท้อเหนื่อยใจกับย่าแบบนี้ จนมาเข้าข้างเรา 
-จนสุดท้าย เราได้ทักเฟสไปถามแม่  สรุปตามนี้
เข้าใจความรู้สึกแม่ตอนนั้นเลย แล้วเราได้เห็นคนนิสัยแบบนี้มาจากแต่ไหนแล้ว
-สุดท้าย เราก็โทรไปถามพ่อ ให้หางานให้ ได้งานเซเว่นซึ่งกำลังจะเปิดแต่ต้องรอก่อน 
ถ้าเจอคนแบบนี้จะรู้สึกยังไง?